Λβ964

21 Σχόλια

1. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 19/06/2015 σε 10:05 πμ

   Καλημέρα Δήμο,

   και ο τίτλος από μόνος του πονάει…Τα βαγόνια αυτά έχουνε κραυγές απελπισίας στοιχειωμένες..

   Λίγοι στίχοι δυνατοί όπως πάντα.. παραπέμπουν σε τεράστια μάυρη και θλιβερή ιστορία…με ίχνος ανθρωπιάς..

   Απάντηση
   • 

     Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 10:29 πμ

     Πονάει και μάλιστα πολύ… Αλλά δεν ξεχνάμε… Στεκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από φυλή…

     Απάντηση
     • 

       Χρυσή Κοσμάτου στο 19/06/2015 σε 6:41 μμ

       Κύριε Χωπτσιούδη το ποιηματάκι μού άρεσε…

       Απάντηση
       • 

         Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 7:12 μμ

         Σας ευχαριστώ πολύ…

         Απάντηση
2. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 19/06/2015 σε 10:24 πμ

   Βαγόνια του θανάτου …… καμία λήθη δεν ξεπλένει τη φρίκη…. πρώτα δολοφονειται η ανθρωπιά ….. Η ψυχική δύναμη των γραπτών σου Δήμο εδώ τεράστια!!

   Απάντηση
   • 

     Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 10:28 πμ

     Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Άννα μου…

     Απάντηση
3. 

   drmakspy στο 19/06/2015 σε 11:47 πμ

   Ίσως πολλοί δεν καταλαβαίνουν τον τίτλο του ποιήματος…. Για αυτούς λοιπόν ας εξηγήσουμε ότι η Λβ (τύπος ατμομηχανής) 964 (αύξων αριθμός) ήταν η ατμομηχανή που έσυρε το πρώτο τραίνο με Εβραίους από Θεσσαλονίκη για τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης….. Πικρό και δυνατό, καταγγελτικά κοφτερό στον στίχο…. Ταρακουνά την μνήμη…. Λίγα και μετρημένα λόγια ουσίας….

   Απάντηση
   • 

     drmakspy στο 19/06/2015 σε 11:48 πμ

     http://www.zougla.gr/greece/article/mnimes-tou-olokaftomatos-ksipna-i-atmomixani-lv-964

     Απάντηση
   • 

     Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 12:29 μμ

     Έτσι ακριβώς είναι. Αν και όπως κατάλαβα πολλοί το κατάλαβαν… Αλλά έτσι ακριβώς είναι.

     Απάντηση
4. 

   Ελένη Ιωαννάτου στο 19/06/2015 σε 1:19 μμ

   “πρώτα δολοφονείται
   η ανθρωπιά”

   Εξαιρετικό το ποίημα σας Δήμο!!

   Απάντηση
   • 

     Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 1:30 μμ

     Σ’ ευχαριστώ πολύ, Ελένη μου…

     Απάντηση
5. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 19/06/2015 σε 1:46 μμ

   Απλά υπέροχο!

   Απάντηση
6. 

   Λυδία στο 19/06/2015 σε 3:16 μμ

   Συγκλονιστικό!

   Απάντηση
   • 

     Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 3:53 μμ

     ευχαριστώ, Λυδία μου…

     Απάντηση
7. 

   D.T. στο 19/06/2015 σε 5:50 μμ

   Λόγια,όχι του συρμού,για το ράγισμα πάνω στις ράγες.Δυστυχώς το τρένο αυτό ακόμα σέρνεται.Έξοχο,εύγε!

   Απάντηση
8. 

   Ale Ros στο 19/06/2015 σε 8:57 μμ

   Δεν μπορώ να πω ότι μου προκάλεσε κάποιο συναίσθημα.

   Ε.- Α. Φιλιππάκης

   Απάντηση
9. 

   Αθηνά Μαραβέγια στο 19/06/2015 σε 10:25 μμ

   Υποκλίνομαι με ρίγη πόνου, θύμισες πολλές από διαβάσματα, αφηγήσεις, ακούσματα, εικόνες… Και δυστυχώς, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε τέτοια βαγόνια, πιστεύοντας πως το μέλλον μας χαμογελά…

   Απάντηση
10. 

    Βάσω Αποστολοπούλου στο 19/06/2015 σε 10:57 μμ

    Η διευκρίνιση του φίλου drmakspy (δεν ήξερα τι σημαίνει ο τίτλος του ποιήματος) έδωσε άλλη διάσταση στην (ούτως ή άλλως) πολύ δυνατή εικόνα που μου δημιούργησαν οι συμπαγείς στίχοι.
    Πολλά συγχαρητήρια Δήμο μου!

    Απάντηση
    • 

      Δήμος Χλωπτσιούδης στο 19/06/2015 σε 11:07 μμ

      Σ’ ευχαριστώ, Βάσω μου…

      Απάντηση
11. 

    ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ στο 20/06/2015 σε 11:31 πμ

    Την ίδια στιγμή που τα
    «βαγόνια πόνου
    σε τρένο μίσους….» , περνούσαν απ τα μάτια μου καθώς τα διάβαζα σε στίχους, με προορισμό την ψυχή μου, την ίδια ώρα τα βλέπω διαρκώς να περνούν κουβαλώντας μας τώρα όλους εκεί που
    «πρώτα δολοφονείται
    η ανθρωπιά».

    Ομολογώ τον συγκλονισμό μου!

    Απάντηση
12. 

    Λία Ράμου στο 21/06/2015 σε 8:40 πμ

    Δήμο υπέροχα εύστοχο.
    Φιλικά Λία Ράμου

    Απάντηση