Αν αυτό το λες αγάπη, μίσησέ με
ότι έφταιξα δεν θα παραδεχτώ
Με μια άλλη στο κρεβάτι ξέχασέ με
η συμπόνοια δε χωρά στο χωρισμό
Γιατί είναι η θλίψη μου παλίρροια
μια φουσκώνει με κύματα τιτάνια
και σαν φύγει, του μυαλού μου τα ντελίρια
βγάζουν μίσος και θυμό στην επιφάνεια
Πολεμώ να καταλάβω τι αισθάνομαι
Μήπως όλα είναι εγωισμός;
Την ανάσα και τα λόγια σου απεχθάνομαι
Μα γιατί να με πονάει ο χωρισμός!
Απ’ τη φύση μου, γυρεύω μια εκδίκηση
με κατέβασες απ’ τον έβδομο ουρανό
Στο αδιέξοδο συντρίμμια και μια σήμανση:
“Προσοχή, εδώ δείγματα του εγώ.”

_

γράφει η Δώρα Βαξεβανοπούλου