Να σπάω σε χίλια κομμάτια
μια νύχτα, μ’ ατέλειωτα χρώματα,
να ξεκλειδώνει της μοίρας το κάρμα
κι η φαντασία του μυαλού μου
να πέφτει σε σφάλμα
Ρούχα στο πάτωμα ριγμένα
στα χείλη σου, διψασμένο άφησα
να ξεθωριάσει, της νύχτας το φεγγάρι
για να ξορκίσει του κορμιού σου
τη χάρη, εγώ ευχήθηκα μακάρι.
Δυνατό, απλό κι απέριττο …
ΜΠΡΑΒΟ Σοφία……………