–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Η Έλενα Ακρίτα, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, καταπιάνεται με ένα δύσκολο εγχείρημα, μιας και η αυτοβιογραφία θα έλεγα ότι είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο και δύσκολη ως πόνημα. Πως να καταγράψεις στο χαρτί τις αναμνήσεις σου; Πως να αποδώσεις προσωπικά συναισθήματα; Πως να εξωτερικεύσεις κομμάτια από τα εσώψυχά σου; Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα που κράτησα στα χέρια μου, είναι καταπληκτικό. Είναι μια κατάθεση ψυχής χωρίς φτιασίδια, που σε αγγίζει από τις πρώτες λέξεις της ανάγνωσης και κερδίζει αμέσως το ενδιαφέρον σου, παρέχοντάς σου μια γλυκιά αδημονία για τη συνέχεια και την ολοκλήρωση του βιβλίου.
Η Έλενα Ακρίτα μεγάλωσε χωρίς βία, χωρίς φωνές, χωρίς καβγάδες. Έχασε όμως πολύ νωρίς τον πατέρα της, κάτι που σημάδεψε ανεξίτηλα τα παιδικά της χρόνια και η μητέρα της Σύλβας Ακρίτα παρά τον επαγγελματικό της φόρτο αλλά και τα μετέπειτα ακραία βιώματά της λόγω φρονημάτων, στάθηκε πλάι της με δυναμισμό και περίσσεια αγάπη.
Άνθρωποι της πολιτικής αλλά και των τεχνών όπως ο Γιώργος Γεννηματάς αγαπημένος φίλος της μητέρας της, η Μάρω Κοντού, η Άννα Συνοδινού, ο Φρέντυ Γερμανός και τόσοι άλλοι που αδυνατώ να συγκρατήσω, αποτέλεσαν μέρος των αναμνήσεών της από τα πρώτα της χρόνια.
Οι ανέμελες παιδικές θύμισες γεμάτες ξενοιασιά, το παιχνίδι στις γειτονιές της παλιάς Αθήνας, ο Ιερός Ναός της Αγίας Φιλοθέης που φιλοξένησε πολλούς γάμους των ελληνικών ταινιών, η πρώτη της δουλειά στον «ταχυδρόμο», η απαγορευμένη μονόπολη, οι χρυσές μπαλαρίνες του Λεμήσιου, τα αυτόγραφα των μυθικών πρωταγωνιστών, η στήριξη των αδερφών της μητέρας της, οι φυλακές Αβέρωφ, τα κυριακάτικα οικογενειακά τραπεζώματα, αλλά και οι βόλτες στου Ζόναρς, στου Φλόκα και στο Κεντρικόν, ξεδιπλώνονται αβίαστα στις σελίδες του βιβλίου γεμάτες αίγλη, παιδικότητα αλλά και μελαγχολία.
Θα διαβάσουμε για την άθεη – αντάρτισσα γιαγιά της, για τα υπόγεια του Κουν, τους γάμους της με τους Νάσο Κόκκινο, Κώστα Αρζόγλου και Γιώργο Κυρίτση, τη νονά του γιού της Παύλου, Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και τον χρόνιο εθισμό της με τα υπνωτικά χάπια λόγω ανυπέρβλητων αυπνιών και τον αγώνα της να απαγκιστρωθεί από τα δεινά τους.
Πόσα πράγματα έχει χωρέσει μέσα στο βιωματικό βιβλίο της, δεν περιγράφεται. Όλα έχουν μια ξεχωριστή θέση που της δίνουν το έναυσμα να τα καταγράψει στο χαρτί. Μιλά για τους έρωτές της, τη μητρότητα και δη τη μητρική αγάπη, τη ψυχανάλυση και τη μέθοδο ΓΣΘ, τη λύτρωση από εξαρτήσεις, τις εκπομπές της, τις στήλες της στις εφημερίδες, τα σήριαλ, το θέατρο, τα χάπια της χαράς, τις συνεργασίες της με τον ταλαντούχο Φώσκολο και τις διορθώσεις του, την πανέξυπνη κατάθλιψη, τα 7 χρόνια της Χούντας, τα εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης, τα έθιμα μιας απώλειας, τον εγκλεισμό τους μήνες του covid, αλλά και τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο που έφυγε νωρίς.
Ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, όλοι χωράνε στη ζωής της και στο βιβλίο της. Ο πιο αδύναμος κρίκος, η βέρα στο δεξί, η κακοποίηση, οι ανάρμοστες συμπεριφορές των ανωτέρων στελεχών, η απόλαυση ή καλύτερα ο εθισμός της στο τσιγάρο και ο μαραθώνιος αγώνας της για την απαλλαγή της από τον καπνό, είναι μερικά από τα σημεία του βιβλίου που ξεχώρισα που μαζί με τη συγκινητική ιστορία της Γιαννούλας, της αισχρής κουλουρούς που έζησε στην Πάτρα, έμειναν στη μνήμη μου ενόσω είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του συναισθηματικού αυτού βιβλίου.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Έλενας Ακρίτα, επέλεξα την παρακάτω:
…ο χρόνος δεν είναι γιατρός, μην ακούτε τις ανοησίες που γράφουμε στα σίριαλ. Ο πόνος δεν περνάει. Απλώς με τον καιρό παύει να είναι τόσο οξύς που σε κόβει στα δύο σαν λεπίδι. Γίνεται πιο βαθύς, πιο ήσυχος, δεν ουρλιάζει, δε γδέρνει με τα νύχια του το κορμί σου. Φωλιάζει σε μια γωνία και μαθαίνεις να ζεις μαζί του. Όλοι όσοι αγάπησες και φύγανε, βρίσκουν μια θέση στην καρδιά σου και τους κουβαλάς πάντα μέσα σου. Κι όσο περνούν τα χρόνια τόσο οι σκιές που λάτρεψες πληθαίνουν και σε ακολουθούν…
Προσεγμένη δομή που διευκολύνει την ανάγνωση, μικρά κεφάλαια, διάλογοι που προσωπικά αγαπώ πολύ και αμεσότητα, αυθεντικότητα χωρίς αυτοπροβολή, τόσο που νομίζεις ότι η συγγραφέας κάθεται πλάι σου και συζητά μαζί σου.
Η Έλενα Ακρίτα γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Λουκή Ακρίτα (από την πόλη Μόρφου της Κύπρου) και της Σύλβας Ακρίτα (από τη Θεσσαλονίκη, με μικρασιατική καταγωγή). Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με το περιοδικό Ταχυδρόμος και τις εφημερίδες Το Βήμα, Έθνος, Έθνος της Κυριακής, Ειδήσεις και Τα Νέα. Συνεργάστηκε με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΕΡΑ1, Αθήνα 9,84, Flash και ΑΝΤ1.
Επίσης, έχει παρουσιάσει τηλεοπτικές δημοσιογραφικές και ψυχαγωγικές εκπομπές (Κυριακάτικα, Ο πιο Αδύναμος Κρίκος, Φώτα Πορείας κ.λπ.) και έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει από τα αγγλικά και τα γαλλικά πολλά θεατρικά έργα, πρόζες και μιούζικαλ. Το θεατρικό της έργο Η Δίαιτα του Αστροναύτη ανέβηκε την περίοδο 2000-2001 σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Βιβλία της: Από την Έλενα με Xαμόγελο, Ραντεβού με την Έλενα, Η Έλενα στη Xώρα των Θαυμάτων, Η Διαθήκη, Τα Φλου, εκδ. Κάκτος. Γεννήθηκα Ξανθιά, Και οι Ξανθιές έχουν Ψυχή, Χτυποκάρδια στο Κρανίο, εκδ. Καστανιώτη. Το Μήλο Βγήκε απ’ τον Παράδεισο, Φόνος 5 Αστέρων, Το Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας, Τα Χειροποίητα, Τα τάπερ της Αλίκης, Το Σκισμένο Τούλι, εκδ. Διόπτρα. Ζει στο σπίτι όπου γεννήθηκε.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
ΟΜΟΡΦΟ!