Θα κάτσω να δω τα μικρά πρόσωπα
τα ήσυχα
που ξέρουν από αφάνεια
αυτά που έχω ξεχάσει ενώ κυνηγάω μάταια τα
μεγάλα και τα γνωστά.
Τα γνωστά,
ακούω μουσική τώρα και είπα να γράψω
τα γνωστά.
Χωρίς να το καταλαβαίνω γράφω πράγματα που έχω
ακούσει
κι εγώ μόνο προσθέτω μια δύο λέξεις την φορά
δικές μου
λένε πώς με το καιρό θα προσθέτω περισσότερες
θα δείξει
πρέπει προς το παρόν να διαβάζω έργα άλλων

και κάτι άλλο
πρέπει να διαβάζουμε τα έργα άλλων για την
ικανοποίηση τουλάχιστον μιας ματαιοδοξίας του καλλιτέχνη
μα ρωτάω
η ποίησις δεν είναι ταξίδι;
δεν είναι ταξίδι ατομικό;
δεν θα πρέπει να με οδηγήσει εμένα κάπου;
(ή να με διώξει απ΄εδώ με ένα σενάριο διαφυγής)
όχι στην καθολική αλήθεια
αλλά έστω στην αλήθεια μέσα μου
στην αναζήτηση του εαυτού μου
στην αγάπη του εαυτού μου
στην αγάπη των ανθρώπων
είναι άραγε χρήσιμο το κοινό το αναγνωστικό
για αυτά;

 

_

γράφει ο Μάριος Βασιλόπουλος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!