Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ
Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ,
Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν.
Λείπεις από την ζωή μου,
Ακόμα μια φορά,
που το “για πάντα” με πρόδωσε.
Ακόμα μια φορά,
που κομματιάζεται η σιγουριά.
Την απώλεια μετρώ,
στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται.
Μα η απώλεια είναι οπή στην καρδιά,
που δεν γεμίζει ποτέ,
όσα δάκρυα και να ρίξουμε.
Η απώλεια δεν είναι απλά μια άδεια θέση.
Είναι πόνος καρδιάς,
Κλάμα ψυχής,
Για κάτι το ανεπίστρεπτο.
Τις λέξεις μετρώ,
Όλο χάνω το μέτρημα για όλα αυτά που ήθελα να σου πω.
Οι λέξεις είναι η λύτρωση της ψυχής.
Να μην τις αφήνεις μέσα σου καιρό,
γιατί γίνονται αγκάθια στο λαιμό.
Πολλές οι απώλειες.
Πολλά τα αγκάθια.
Πολύ μικρή ζωή για τόσα βάσανα,
μα πρέπει να συνεχίσουμε.
_
γράφει o Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
0 Σχόλια