Κι εσύ λασπωμένο μου ρόδο
επιμένεις πολύ
να μου δείξεις το δρόμο
για να βαδίσω στην επόμενη στροφή
χωρίς άλλο αγκάθι στην ψυχή.
Κι εσύ ουρανέ μου ακριβέ
να με καλείς και στο γκρι
και στο μπλε…
μες στα σύννεφα άγριο πουλί
να πετάξω ψηλά κάποια στιγμή.
Ελεύθερο να χαθώ μιαν αυγή
για να γίνω καταιγίδα κι ευχή.
Θα με λένε… βροχή…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Όπως και αν σε λένε,αγριοπούλι, σύννεφο, ή βροχή, το ίδιο ωραία θα είσαι σαν τα ποιήματά σου. Καλή σου μέρα,,,
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια σουυ Λένα!!Την καλημέρα μου!!
Αν και δε συμπαθώ πολύ τα ποιήματα με ρίμα, το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ! Καλή σου μέρα Άννα! Καλή συνέχεια!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Έλενα να είσαι καλά!!
πάρα πολύ όμορφο…!
Σε ευχαριστώ Μάχη μου!!
Λίγο καθυστερημένα πολύ όμορφο το ποίημα σας Άννα. Καλή χρονιά με υγεία.
Ευχαριστώ πάρα πολύ Σοφία 🙂 Καλή χρονιά με υγεία!!!