Επιλέξτε Σελίδα

Μητέρα, μη μου κρατάς το χέρι

Δημοσίευση: 10.05.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

_________________________________

Μητέρα, μη μου κρατάς το χέρι.  

Ξεδίπλωσα τα φύλλα  

της καρδιάς στον κόσμο ετούτο,  

πληγώθηκα, έμαθα. Μεγάλωσα. 

Εσύ ακόμη μου κρατάς το χέρι 

και χτενίζεις τα μαλλιά μου. 

Ακόμη με ρωτάς, 

τι κάνω, πως περνώ, αν πονάω. 

Δεν κουράστηκες; Μεγάλωσες. 

 

Μητέρα μη μου κρατάς το χέρι. 

Συθέμελη είσαι μέσα μου,  

βράχος κι ατσάλι. 

Γερές οι βάσεις, οι τοίχοι όρθιοι. 

Μόνο η στέγη στάζει ευαισθησία. 

και πρέπει να την κλείσω, με υγραίνει. 

Μητέρα, μη φοβάσαι για μένα, 

αντέχω στη φθορά του χρόνου. 

με πότισες με αλήθεια από το γάλα σου. 

Πήρα το κύτταρο απ’ το δέρμα σου, 

το αίμα από το αίμα σου.  

Μητέρα, μη μου κρατάς το χέρι. 

Τώρα πια, εγώ είμαι η μήτρα 

που επωάζει τις αξίες που έσπειρες.

___________________________________

ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ___ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

___________________________________

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. MT

    Πανέμορφα λόγια συγκινητικα… Να στε καλά..

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου