τοβιβλίο.net αυτή τη φορά χάνεται και ταξιδεύει μέσα στη ‘θάλασσα’ του Βασίλη Πουλημενάκου, ένα ποιητικό κείμενο γεμάτο εικόνες που διεγείρει όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις, ακόμα και τις πιο κρυφές. Η ‘γλύκα’ συνδυάζεται με την ‘αλμύρα’ και το αποτέλεσμα είναι μια ερωτική παράκληση δοσμένη με αριστουργηματικά αφηγηματικό τρόπο που μοιάζει περισσότερο με πίνακα ζωγραφικής στα μάτια του αναγνώστη.
Μια θάλασσα
Χθες περπάτησα στα μέρη της. Σα να τη συναντούσα πρώτη φορά. Φορούσε ένα γαλάζιο φουστάνι. Με δαντέλα στο μπούστο. Τα χέρια της χάδια. Χαμόγελα τα μάτια της. Σύννεφα τα βλέφαρα. Που ανοιγοκλείνουν στον ουρανό. Με πήρε η αύρα του κορμιού της.
Με αγκάλιασε. Γλυκά στο πρώτο κύμα. Αφρός κύλησε πάνω μου. Το βλέμμα της είχε κάτι από φθινοπωρινό ψιλόβροχο. Που ανατριχιάζει, αλλά δεν ενοχλεί. Την έκλεισα στα χέρια μου.
Με πλάνεψε. Κάθε φορά αλλιώτικη. Πάντα δική μου όμως. Ένα ζεστό ταξίδι σαν καλοκαίρι. Στα πολύ βαθιά νερά της. Κι όταν είναι ήσυχη τη λατρεύω. Πιο πολύ τώρα που φουρτουνιάζει. Μοιάζει να εκστασιάζεται.
Συνήθως τα βράδια αγγίζω με τʼ ακροδάχτυλα τα πρώτα της ίχνη. Το πρωί στάλα στάλα γίνονται πληγές. Κι αυτές λατρεύω. Ό,τι είναι δικό της. Ζαφείρια σκαμμένα στο χώμα. Πύργοι στην άμμο. Φωνή στην έρημο. Ζωή από άγγιγμα.
Ξενύχτησα πάλι. Για όλα. Για την ίριδα στα μάτια. Για τη γεύση της. Για το φέγγισμα στις όχθες της. Βαριά ανάσα. Δροσιά χυμένη στη λίμνη. Ποτάμι στο στήθος. Έρωτας.
Τʼ αλάτι καίει στο λαιμό. Η γλύκα στα χείλη. Η δαντέλα φουσκωμένη. Τρικυμία. Καράβια τριγύρω. Εκείνη μέσα. Αυτή η νύχτα μένει. Μίλα μου. Μόνο απόψε. Γίνε για μένα. Όπως σε θέλω. Μια θάλασσα.
‘Η θάλασσα‘ έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο του Βασίλη Πουλημενάκου.
Διαβάζοντας κανείς τη ‘θάλασσα’ διαπιστώνει πως έχει ένταση παρά τη φαινομενική της ηρεμία. Δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για ένα σκεπτόμενο μυαλό γεμάτο δονήσεις που βρίσκεται όμως σε ένα ήρεμο σώμα με τα μάτια του να ατενίζουν τον ορίζοντα…
—
Το έργο που παρουσιάζουμε σήμερα δεν είναι από εκείνα που αναλύονται εύκολα, ο κάθε αναγνώστης το εκλαμβάνει, το ερμηνεύει και το αφομοιώνει σύμφωνα με τα δικά του αισθητήρια αλλά και τις ξεχωριστές εμπειρίες που έχει καταγράψει στο θυμικό του. Γι’ αυτό και ο συγγραφέας επέλεξε να αφήσει το κείμενό του ελεύθερο να περιπλανηθεί μέσα στον καθένα από εμάς χωρίς να το αναλύσει περαιτέρω. Οι πιο πάνω τρεις λιτές γραμμές είναι αυτό που αποκόμισε τοβιβλίο.net διαβάζοντας το γλαφυρότατο δημιούργημα του Βασίλη Πουλημενάκου.
Ο Βασίλης Πουλημενάκος γεννήθηκε το 1967 στη Λευκωσία της Κύπρου. Κατάγεται από το Γύθειο Λακωνίας, ζει και εργάζεται στη Χαλκίδα. Είναι Πολ. Μηχανικός και ξεφεύγει γράφοντας ιστορίες και στίχους. Συμμετείχε με το διήγημα «Νυχτερινή» στο πρώτο ελληνικό συλλογικό e-book με τίτλο “Δήγμα Γραφής” όπως και με το διήγημα ” Δώδεκα Λουλούδια” στο e-book “12/12/12 Οκτώ ιστορίες για μια πλατεία”, που κυκλοφορούν ελεύθερα από τις εκδόσεις OpenBook. Το διήγημά του «Το πέρασμα στη Νίσυρο» διακρίθηκε το 2009 στον 1ο διαγωνισμό διηγήματος του πολιτιστικού περιοδικού «Ως3». Το 2010 κατέλαβε την 4η θέση στον διαγωνισμό στίχου του δικτύου νέων δημιουργών ‘Μουσική Άμιλλα’, για “Το εισιτήριο“. Toν Φεβρουάριο του 2013 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος με τραγούδια με στίχους του κάτω από τον τίτλο “Μια κονδυλιά στην άμμο”. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά.
Έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Πουλημενάκος. Το “Μία θάλασσα” είναι ένα κείμενο που το αισθάνεσαι. Γίνεται υποκειμενικό το συναίσθημα και για τον καθένα φαντάζει αλλιώς μέσα του, όσο το διαβάζει αλλά ιδίως μετά, καθώς σε μένα τουλάχιστον άφησε μια γεύση όπως κάτι που ενώ νομίζεις ότι σε χόρτασε το λαχταράς ακόμη.
Πολύ χαίρομαι που σε γνώρισα (αφήνω το κύριος τώρα) Βασίλη Πουλημενάκο. Μου χάρισες πανέμορφες στιγμές και εικόνες μέσα από τούτο τον φιλόξενο χώρο. Να σαι καλά!
Kώστα σε ευχαριστώ για την όμορφη παρουσίαση, με την υψηλού επιπέδου εισαγωγή και τον σχολιασμό σου, η “θάλασσα” είναι κάτι αγαπημένο μου με ό,τι αυτή συμβολίζει. Το σώμα και τα μάτια που ατενίζουν τον ορίζοντα ήταν και δική μου εικόνα όταν το έγραψα.
κ. Παπαχαραλάμπους με τιμά αφάνταστα το σχόλιό σας, χαίρομαι που το κείμενο προκάλεσε εικόνες και γεύσεις αλλά και την αίσθηση του “θέλω κάτι ακόμα”, όταν ένα κείμενο προκαλεί τις αισθήσεις σημαίνει ότι εκπληρώνει το σκοπό του. Ευχαριστώ!
ποίημα σε πεζό λόγο.
Ξενικός
Mια περισσότερο ποιητική ροή σε ένα πεζό κείμενο έχεις δίκιο κι ευχαριστώ φίλε Ξενικέ.
“Ξενύχτησα πάλι. Για όλα. Για την ίριδα στα μάτια. Για τη γεύση της. Για το φέγγισμα στις όχθες της. Βαριά ανάσα. Δροσιά χυμένη στη λίμνη. Ποτάμι στο στήθος. Έρωτας.”
Τυχαία η επιλογή του αποσπάσματος. Γιατί όλο το κείμενο είναι για επιλογή!
Φράσεις μικρές. Εκφράσεις κοφτές. Η απουσία “συνδετικού ιστού” περιττών (όπως συχνά αποδεικνύεται) λέξεων δυναμώνει την ένταση κι αναδεικνύει το νόημα.
Μου άρεσε ιδιαίτερα. Ίσως γιατί έχω κι εγώ μια αδυναμία στις μικρές, κοφτές, συμπυκνωμένες φράσεις – ιδίως στον ποιητικό λόγο. Κι εκεί παραπέμπει το κείμενο του Βασίλη Πουλημενάκου – ποίηση σε πεζό, όπως πολύ ορθά επισημάνθηκε παραπάνω!
Χαίρομαι ιδιαίτερα κ. Αποστολοπούλου, αγαπητή μου Βάσω για τα καλά και τιμητικά σου λόγια. Οι κοφτές φράσεις πράγματι μοιάζουν με κοφτές ανάσες και προσθέτουν κάτι στην αίσθηση του κειμένου!
Βασ. Πουλημενάκος