29.06.2015

Μικροί Ζωγράφοι

Στο χρωματιστό σύμπαν
της άδυτης ψυχής μου
μόνο σκιερές σκέψεις
μπορούν να ενοχλήσουν

Σκέψεις πικρές
και σκοτεινές
μακριά από τον ήλιο
της αλήθειας μου

Τολμούν να περιβάλλουν
το γαλαξία μου
και προσκολλημένες
σαν βδέλλες
την εισβολή
να επιχειρήσουν

Όσο προχωρούν
τόσο ο ήλιος μου
μολύνεται
από το μικρόβιο
που λέγεται οργή

Κι όσο οργίζεται
πικρένεται
Κι όσο πικρένεται
φουντώνει

Κι όσο φουντώνει
γίνεται φλόγα
Και η φλόγα
γίνεται έκρηξη

Μικροί ζωγράφοι
εκτοξεύονται
μέσα από φωτιά
και στάχτη

Προβάλλουν το πινέλο τους
και χρώματα εξαπολύουν
στο μαύρο τύραννο

Τίποτα δε σταματά
τους ταξιδιώτες ζωγράφους
λατρεύουν να δίνουν σχήμα
με το χρώμα τους
πνοή με τη ζωή τους

Μέχρι που το χρώμα
γίνεται παχύ
κι όταν παχαίνει
σκουραίνει
κι όταν σκουραίνει
οργίζεται…

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

6 σχόλια

6 Σχόλια

    • Νικολέττα Μπακατσέλου

      Σας ευχαριστώ για το επίσης “όμορφο” σχόλιό σας.

      Απάντηση
  1. Yιannâkos ô Êllηn

    Ονειρικόν όπως μιά παιδική ζωγραφιά!!!

    Απάντηση
    • Νικολέττα Μπακατσέλου

      Χαίρομαι που το βλέπετε έτσι. Σας ευχαριστώ.

      Απάντηση
  2. Μάχη Τζουγανάκη

    έτσι είναι ναι…στη χρωματιστή μας ψυχή..γεννιούνται και εκείνα τα μάυρα χρώματα της οργής της πίκρας τα σκοτεινά… Και είναι δύσκολο στα χρώματα να καλύψουν το μάυρο.. Μα από την άλλη…δε μπορούμε να μην αφήνουμε και τούτο το χρώμα μέσα μας. Αρκεί να κρατάμε ισορροπίες αρμονικές…

    Απάντηση
    • Νικολέττα Μπακατσέλου

      Είμαι καινούργια στη σελίδα αυτή. Αυτό που διαπιστώνω και με κάνει να θέλω να μείνω , είναι αμεσότητα. Πόσο όμορφο είναι να γράφεις και να βλέπεις πως τελικά μετ έδωσες όσα ήθελες να μοιραστείς. Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας.

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου