Το χρυσό δαχτυλίδι -Η ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Τζόρτζε Ενέσκου και τη Μαρία Καντακουζηνού (Μαρούκα)
Γιον Τοπολόγκ
Μεταφραστής: Στάθης Χελιώτης
Είδος: Μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-638-004-4
Σελίδες: 464
Ο θρύλος, ο αστικός μύθος και η ιστορική πραγματικότητα εμπλέκονται αρμονικά στις σελίδες του μυθιστορήματος του Γιον Τοπολόγκ, Το χρυσό δαχτυλίδι. Μέσα απο πραγματικά στοιχεία της ζωής των δύο, ο αναγνώστης ακολουθεί τα χνάρια της πορείας τους, της κοινής ή όχι διαδρομής τους, αλλά κυρίως την εξέλιξη της ερωτικής τους σχέσης από την πρώτη σπίθα αμοιβαίας έλξης έως το τέλος της ζωής τους.
Για τον συγγραφέα:
Ο ΓΙΟΝ ΠΟΠΕΣΚΟΥ ΤΟΠΟΛΟΓΚ (ION POPESCU TOPOLOG) γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1933, στο Μπερισλαβέστι της κομητείας Βάλτσεα. Το 1952 αποφοίτησε από το Λύκειο Αρρένων «Andrei Șaguna» στο Σιμπίου, μετά από το οποίο σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Babeș-Bolyai του Κλουζ-Ναπόκα, από όπου αποφοίτησε αριστούχος το 1956. Άρχιζε να δημοσιεύει λογοτεχνικά άρθρα από την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, στο Κλουζ, στην εφημερίδα «Făclia», στα περιοδικά «Steaua» και «Tribuna», με το ψευδώνυμο Ion Topolog. Κατά τα έτη 1956-1960 υπηρέτησε ως καθηγητής στο Λύκειο «Șt. O. Iosif» (Στεφάν Οκταβιάν Γιοσίφ) στη Ρούπεα (Κομητεία Μπρασόβ, Τρανσυλβανία, Ρουμανία). Τα έτη 1960-1962 ήταν γραμματέας Μουσικών Σπουδών στο Μουσικό Θέατρο του Μπρασόβ. Κατά την περίοδο 1962-1999, ήταν καθηγητής Ρουμανικής γλώσσας στο Εθνικό Κολέγιο «Andrei Șaguna» του Μπρασόβ (καιδιευθυντής από το 1991 έως το 1996). Από το 1996 έως το 2001, ήταν καθηγητής Παγκόσμιας Λογοτεχνίας και Ιστορίας της Τέχνης στα τμήματα Ανθρωπιστικών Σπουδών του ίδιου Κολεγίου. Το 1996, ήταν Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Φιλολογίας στο Μπρασόβ, για το μάθημα της Αισθητικής του Δ’ έτους σπουδών. Το 1998, έγινε ιδρυτικό μέλος και διευθυντής των εκδόσεων και του περιοδικού «Dealul Melcilor». Από το 2002 έως το 2004, ήταν λέκτορας στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Ρουμανο-καναδικού Πανεπιστημίου του Μπρασόβ. Το 1957 παντρεύτηκε τη δασκάλα Τάρτσεα Αντόνια-Κλαούντια και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Τσιπριάν, τον Ράντου και την Μπετίνα. Κατά την περίοδο 2006-2009, ήταν Διευθυντής του Πολιτιστικού Κέντρου «Reduta». Ήταν Δημοτικός Σύμβουλος, πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού, Παιδείας, Θρησκευμάτων, Επιστημών και Αθλητισμού του Τοπικού Συμβουλίου του Δήμου Μπρασόβ (1990-2000) και μέλος Συμβουλίου Κομητείας (2000-2004, 2007-2008), πρόεδρος και γραμματέας της Επιτροπής Πολιτισμού, Παιδείας, Θρησκευμάτων και Επιστημών του Συμβουλίου της Κομητείας Μπρασόβ.
Ο Ποιητής του Σύμπαντος
Οσμάν Τουρκάι
Μετάφραση: Νάνσυ Αντωνιάδου
Είδος: Ποίηση απ’ όλο τον κόσμο
ISBN: 978-960-638-005-1
Σελίδες: 122
Ο Οσμάν Τουρκάι έγινε γνωστός ως «Ο Ποιητής του Διαστήματος ή του Σύμπαντος». Στα ποιήματά του πραγματεύθηκε και ανέπτυξε θέματα κοσμικής συνείδησης και λογικής. Σκοπός και ιδανικό των ποιημάτων του ήταν η ενότητα, η συμπαντική σκέψη και η συνύπαρξη στη διαφορετικότητα. Συνθέτοντας ποιήματα με υλικό τα ανωτέρω εφόδια, άρχισε να μνημονεύεται ως ο μυστικιστής της εποχής του διαστήματος ή του σύμπαντος.
Κατάφερε να αναγνωριστεί παγκοσμίως και να τιμηθεί με βραβεία τόσο στην πατρίδα του όσο και στην παγκόσμια κοινότητα. Το 1988 με αφορμή την ποιητική του συλλογή “Variations” προτάθηκε από την οργάνωση World Poetry Society Intercontinental ως υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η ίδια υποψηφιότητα επαναλήφθηκε και το 1990.
Για τον συγγραφέα:
Ο Οσμάν Τουρκάι (Osman Türkay) γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1927 στο Καφαζάνι (Καφάζανα – Οζάνκιοϊ), μια μικρή κωμόπολη της Κερύνειας στην Κύπρο. Σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα του, γεγονός που οδήγησε τον θείο του να αναλάβει την ανατροφή των παιδιών της οικογένειας. Το 1939 ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του και το 1942 στη Λευκωσία το Γυμνάσιο. Αργότερα, το 1946 έλαβε το απολυτήριό του από την Ανώτερη Αγγλική Σχολή (επίπεδο Λυκείου) στην Κερύνεια. Σε μία συνέντευξη που παραχώρησε το 1997-1998 στο περιοδικό “Toplumun Sesi” («Τοπλουμούν Σεσί», «Η Φωνή της Κοινωνίας») αναφέρει τις πρώτες επιρροές που δέχθηκε τόσο από τους Τούρκους λογοτέχνες όσο και από τους συγγραφείς της δυτικής λογοτεχνίας: «Σε εκείνη την ηλικία διάβαζα βιβλία όπως το μυθιστόρημα “Μακμπέρ” του Αμπντουλχάκ Xαμίτ Ταρχάν (“Abdülhak”, Hamit Tarhan), αλλά και τους ποιητές Γιαχγιά Κεμάλ Μπεγιατλί (Yahya Kemal Beyatlı) και Αχμέτ Χασίμ (Ahmet Haşim). Στους δύο τελευταίους δεν περιοριζόμουν στην ανάγνωση των ποιημάτων τους, αλλά κατανοούσα την τεχνική και σχολίαζα το περιεχόμενό τους. Το ατίθασο παιδί εκείνων των εφηβικών χρόνων είχε αφοσιωθεί στην ανάγνωση βιβλίων. Το διάστημα που συνέχιζα τις σπουδές μου στη Βρετανία, στην Ανωτέρα Σχολή, άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που περιείχε τις περιλήψεις των αριστουργημάτων των μεγάλων συγγραφέων της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Επειδή χαράχτηκαν βαθιά στη μνήμη μου, αναφέρω ορισμένα έργα αυτών των συγγραφέων: Τη “Θεία Κωμωδία” του Δάντη, τον “Δον Κιχώτη” του Θερβάντες, τον “Φάουστ” του Γκαίτε, την “Ουτοπία” του Σερ Τόμας Μουρ, “Το Κεφάλαιο” του Κάρολου Μαρξ, τον “Ντέιβιντ Κοπερφίλντ” του Κάρολου Ντίκενς αλλά και την “Προέλευση των Ειδών” του Κάρολου Δαρβίνου”».
Ο Οσμάν Τουρκάι έχει επηρεαστεί επίσης από το φυσικό περιβάλλον του χωριού του, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και εμπλούτισε τα βιώματά του. Καθώς αναφέρει ο ίδιος, η οικογένειά του ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι στο αγρόκτημα του οποίου βρίσκονταν ερείπια του αρχαίου ρωμαϊκού πολιτισμού. Μάλιστα, σε ένα υψηλότερο επίπεδο του κήπου του υποστατικού, υπήρχε μια στέρνα που αποθηκεύονταν νερό και αυτό κυλούσε παρακάτω θέτοντας σε λειτουργία έναν νερόμυλο γενοβέζικης αρχιτεκτονικής.
Ανάμεσα στα χρόνια 1947-1951 ο Τουρκάι εργάστηκε στην εφημερίδα «Χιούρσοζ» (“Hürsöz”). Σ’ αυτήν την εφημερίδα, πέρα από κάποια άρθρα που έγραφε, κάθε Παρασκευή είχε την επιμέλεια μιας σελίδας για τη Λογοτεχνία και την Τέχνη.
Το 1951 ταξίδεψε στην Τουρκία και εργάστηκε ως μεταφραστής-διερμηνέας με υψηλό μισθό στις τεράστιες εγκαταστάσεις του εργοταξίου της νατοϊκής βάσης του Ιντσιρλίκ των Αδάνων. Το διάστημα που βρισκόταν στην Τουρκία, του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει και να ερευνήσει τόσο τη σύγχρονη όσο και την κλασική-οθωμανική λογοτεχνία. Έτσι, ο Οσμάν Τουρκάι ήλθε σε επαφή με τους ποιητές Φαραμπί (Farabi), Φουζουλί (Fuzuli), Γιουνούς Εμρέ (Yunus Emre) και Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί (Mevlâna Celâleddin Rumî), τους οποίους θεωρούσε ως τους σπουδαιότερους μυστικιστές και μεταφυσικούς. Το 1953 εγκατέλειψε την Τουρκία και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας έκανε την εγγραφή του στο School of Modern Languages, στο Τμήμα Δημοσιογραφίας από όπου το 1955 απέκτησε το πτυχίο του, ενώ το 1958 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλοσοφίας της Σχολής Οικονομικών Επιστημών.
Κατά την περίοδο των ετών 1953-1958 ο Τουρκάι παρουσιάζει μια πνευματική, διανοητική και συναισθηματική ωριμότητα. Αυτό το διάστημα στο Λονδίνο επισκέφθηκε πολλές βιβλιοθήκες όπου μελέτησε τα έργα των κλασικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ερεύνησε παράλληλα την παλαιά και τη μοντέρνα παγκόσμια ποίηση, τη φιλοσοφία και τη δραματική ποίηση.
Την περίοδο των δεκαετιών 1960 και 1970 ο Τουρκάι ταξίδευσε σε όλον τον κόσμο, στην Αμερική, στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στην Ασία. Στα ταξίδια του αυτά συμμετείχε σε Παγκόσμια Συνέδρια Ποίησης, απήγγειλε ποιήματά του και έδωσε διαλέξεις σχετικά με την ιδιαίτερη φουτουριστική ματιά της ιδεολογίας του.
Ο Τουρκάι γνώριζε καλά την αγγλική γλώσσα όσο και την τουρκική. Έχοντας αυτό το πλεονέκτημα, όχι μόνο δεν έγραψε ποιήματα στη μητρική του γλώσσα αλλά και ποιήματα απευθείας στην αγγλική. Επιπλέον, προχώρησε σε μια σειρά από μεταφράσεις στα τουρκικά δικών του ποιημάτων αλλά και ξένων σπουδαίων ποιητών, όπως του T. S. Eliot, του Ezra Pound, του Dylan Thomas, του Stephen Spender, αλλά και ορισμένα ποιήματα του Pablo Neruda και του Vladimir Mayakovski.
Τα έργα του μεταφράστηκαν σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, μεταξύ αυτών στα κινεζικά, στα πορτογαλικά, στα ινδικά, στα σλάβικα, στα ρωσικά, στα ιταλικά και στα αραβικά.
Τέλος, με τα έργα του ο Οσμάν Τουρκάι κατάφερε να γίνει γνωστός παγκοσμίως και να τιμηθεί με βραβεία τόσο στην πατρίδα του όσο και στην παγκόσμια κοινότητα. Το 1988, με αφορμή την ποιητική του συλλογή “Variations” προτάθηκε από την οργάνωση World Poetry Society Intercontinental ως υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η ίδια υποψηφιότητα επαναλήφθηκε και το 1990.
Ανθολογία νέων Ρώσων ποιητών
Ανθολόγος: Πάβελ Ζαρούτσκι
Μετάφραση: Πάβελ Ζαρούτσκι, Ελένη Κατσιώλη, Κατερίνα Μπάσοβα
Είδος: Ποίηση απ’ όλο τον κόσμο
ISBN: 978-960-638-001-3
Σελίδες: 228
Δίγλωσση έκδοση.
Ανθολόγηση – Πρόλογος: Πάβελ Ζαρούτσκι
Μετάφραση: Πάβελ Ζαρούτσκι, Ελένη Κατσιώλη, Κατερίνα Μπάσοβα
Ροστισλάβ Αμέλιν, Πάβελ Αρσένιεφ, Σεργκέι Γκέιτσενκο, Άννα Ζολοταρέβα, Κιρίλ Κορτσάγκιν, Αλεξέι Κουντρικόφ, Εντουάρτ Λουκογιάνοφ, Ντενίς Μπεζνόσοφ, Βλαντίμιρ Μπελιάεφ, Γκαλίνα Ρίμπου, Ιβάν Σοκολόφ, Ευγενία Σούσλοβα
Ростислав Амелин, Павел Арсеньев, Сергей Гейченко, Анна Золотарёва, Кирилл Корчагин, Алексей Кудряков, Эдуард Лукоянов, Денис Безносов, Владимир Беляев, Галина Рымбу, Иван Соколов, Евгения Суслова
Η έκδοση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του προγράμματος Mikhail Prokhorov Foundation TRANSCRIPT για την υποστήριξη μεταφράσεων της Ρωσικής Λογοτεχνίας.
Από εσωτερική ανάγκη
Αλέξανδρος Αβατάγγελος
Εξώφυλλο:Geralt
Είδος: Μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-638-002-0
Σελίδες: 330
«…Θα σε πάρω λοιπόν εγώ».
«Από λύπηση;»
«Από την ανάγκη να σε βλέπω ευτυχισμένη».
Η απάντηση δεν την παραξένεψε. Το ’νιωθε αυτό μεταξύ τους.
«Φτάνει όμως μόνο αυτό;» τον ρώτησε προβληματισμένη και απευθυνόταν περισσότερο στον εαυτό της.
«Για μένα περισσεύει κιόλας» την καθησύχασε χαϊδεύοντάς την τρυφερά. «Άλλωστε, μ’ αγαπάς εσύ και για τους δυο μας!»
Ένιωσε την προσφορά του και την καλοσύνη του και τον αγάπησε πιο πολύ, τόσο που πόνεσε. Σαν για να μετριάσει τον πόνο χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά του, φορτώνοντας τη φωνή της μ’ όλη της την αγάπη, που μπορούσε να φέρει. «Αυτό είν’ αλήθεια…» συμφώνησε μ’ απλή σιγουριά…
Για τον συγγραφέα:
Ο Αλέξανδρος Αβατάγγελος γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ). Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Εργάστηκε ως ασφαλιστής, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του. Υπηρέτησε έφεδρος αξιωματικός. Ασχολήθηκε με τη μελέτη της Ιστορίας του γραμματοσήμου. Ανέβηκε θεατρικό του έργο με επιτυχία, υπέγραψε συμβόλαιο για τηλεοπτική σειρά αλλά δεν παίχτηκε. Έγραψε ιστορικά άρθρα και χρονογραφήματα στο περιοδικό «Το κεντρί». Ξεκίνησε από μικρός να ασχολείται με την ποίηση. Έχει γράψει δύο ποιητικές συλλογές, οκτώ μυθιστορήματα, 15 θεατρικά έργα, πέντε μονόπρακτα, συνολικά 15 βιβλία με έμμετρα χρονογραφήματα και σκετς, δύο με ανέκδοτα, τέσσερα σίριαλ και εννιά κινηματογραφικές διασκευές των βιβλίων του. Και εξακολουθεί να γράφει. Το μυθιστόρημα Από εσωτερική ανάγκη είναι το ένατο βιβλίο του.
Της Νικαριάς η Άνοιξη
Δήμητρα Τσαλαμά
Είδος: Αφήγημα
ISBN: 978-960-638-003-7
Σελίδες: 34
Μέσ’ στο καταχείμωνο συνάντησα της Νικαριάς την Άνοιξη.
Θεέ μου πόσο όμορφη είναι η Άνοιξη τον μήνα του Γενάρη. Έχει την ίδια ανθρώπινη ομορφιά καθώς ο ήλιος λάμπει και χαμηλώνει τις αχτίδες του για να ζεστάνει τα λεπτοκαμωμένα αγριολούλουδα που ξεφυτρώνουν απ’ τη γη με τα πρωτόβροχα του φθινοπώρου.
Πόσο ωραία είναι η Άνοιξη όταν είναι ωραία. έτσι, πρασινοφόρα, πολύχρωμα ανθισμένη, να διαχέει το ευχάριστο άρωμα των αυτοφυών μικροκαμωμένων λουλουδιών της… μα. και τι πλέριο συμπλήρωμα της φύσης, να ενώνει της Άνοιξης την συντροφιά με τους μουσικούς ήχους των υπαίθριων φτερωτών μουσικών του αγρού και του κάμπου για να χαιρόμαστε εμείς, τ’ ανθρώπινα πλάσματά της.
Για την συγγραφέα:
Η Δήμητρα Σπ. Τσαλαμά έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Βακχικόν το αφήγημά της Ανάγνωσμα –Το πρώτο ταξίδι μου στην Ικαρία (2017), η μελέτη της Παναγιώτης Σαφός –Κείμενα βασισμένα στα έργα του (2018) και η ποιητική της συλλογή Συνομιλία των γλάρων με τα κύματα (2018).
