Τρία ενδιαφέροντα βιβλία, δύο από τις εκδόσεις «Κέδρος» και ένα από τις εκδόσεις «Διόπτρα», παρουσιάζονται σήμερα στη στήλη μας. Πιο συγκεκριμένα:
Εκδόσεις Κέδρος
«Ινδικοπλεύστης. Μαρτυρίες, παρεκβάσεις», Γιώργος Βέης
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Γινόμαστε ένα με τα τοπία των ταξιδιών μας σε μια ειδική μεμβράνη του νου. Εκεί που 
ταξινομούνται όσα μας θέλγουν, όσα μας ευχαριστούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γινόμαστε ένα με το χώμα, με τις πόλεις, με τα νερά άλλων τόπων. Η μοναξιά ίσως έτσι εξοντώνεται. Μήπως είναι οι στιγμές μιας αποκάλυψης; Μήπως το Βιετνάμ, η Ινδία, η Κίνα, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι χώρες οι οποίες δείχνουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου κάποιες ιδιαίτερες πτυχές τους, εισέρχονται στα όνειρά μας, για να μείνουν για πάντα εκεί; Τότε ακριβώς μαθαίνουμε ότι το ταξίδι είναι όντως ο ευρύτερος, ο διευρυμένος εαυτός μας.
Μαρτυρίες λοιπόν: διότι τίποτε δεν χρειάστηκε να επινοηθεί εδώ. Οι τόποι αφηγούνται με τη γλώσσα των κατοίκων τους το έπος της δικής τους ζωής, ατομικά, συλλογικά, διαχρονικά.
Παρεκβάσεις, επίσης: από το ένα σημείο του πλανήτη προωθείται στο άλλο η κατάθεση αυτή με τη διάθεση και τη δύναμη των ανέμων.
«Χαρτογραφώντας τον κήπο με τα θαύματα της Άπω Ανατολής […] o Γιώργος Βέης δεν μεταφέρει απλώς την περιγραφή των τόπων αλλά και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Και, παράλληλα, ταξιδεύει και στα κείμενα των συγγραφέων εκείνων που επίσης ταξίδεψαν και έγραψαν και σημάδεψαν με τη γραφή τους την περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος. Έτσι ο αναγνώστης βρίσκεται πολλαπλά ωφελημένος. Γοητευμένος, θα έλεγα, γιατί μαθαίνει και χαίρεται αυτά που θεωρεί άξια να μην ξεχαστούν: Αξίες της καθημερινής ζωής που έτσι κι αλλιώς υποκύπτουν κάποτε στον αμείλικτο χρόνο […]
Τι είναι λοιπόν το Παντού του Βέη; Ταξίδι, τοπίο, σκέψη, ανάμνηση, πατρίδα, άρωμα άλλης γης που όπου κι αν είσαι σου θυμίζει τη δική σου, τα ορατά και αόρατα σε σύνθεση; Όλα, θα απαντούσε κανείς. […] Δεν ψάχνει πια για πράγματα ή για λέξεις, αλλά για σκιές ερεθισμάτων, για προβολές πόθων και, αν αναγνωρίζω καλά, κάτω από την αφαιρετική ποιητικότητα των φράσεων προβάλλει το συγκρίσιμο μέγεθος που βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ και κυρίως πίσω στις αρχετυπικές εντυπώσεις. Ο Βέης με το βιβλίο του αυτό μας δανείζει τα μάτια του για να ταξιδέψουμε στα όνειρά του».
Γιάννης Παπακώστας, Φρέαρ, 24 Ιουνίου 2015
Ο συγγραφέας:
Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Δημοσίευσε πρώτη φορά ποίηση στη Νέα Εστία το 1970. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε Πρέσβης-Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην UNESCO. Του έχει απονεμηθεί ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στον διπλωματικό κλάδο. Το 2010 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.
«Ένα γαλάζιο απόγευμα», Ειρήνη Νικολάκη-Καλαμάρη
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ιστορίες ζωής ολοζώντανες, συγκλονιστικές. Βότσαλα που πέφτουν στην ήρεμη επιφάνεια μιας λίμνης, την ταράζουν και, κάτω από το εκτυφλωτικό φως μιας αμείλικτης αλήθειας, μπορείς να διακρίνεις τον βυθό.
Ψυχικές εντάσεις, εύθραυστες ισορροπίες, αέναες αναζητήσεις, απατηλά όνειρα, απρόβλεπτες καταλήξεις… Αθέατες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, με πανταχού παρούσα την αίσθηση μιας πανίσχυρης μοναξιάς… Εικόνες που εκρήγνυνται και ήχοι μιας μουσικής άλλοτε επιβλητικής και άλλοτε χαμηλότονης, που κάθε φάλτσο είναι ικανό να χαλάσει τον ρυθμό της.
Ιστορίες ζωής που ωρίμασαν στο πέρασμα του χρόνου τώρα σφιχτοδεμένες συγκατοικούν αρμονικά, κρατούν το νήμα της αφήγησης και γεφυρώνουν απρόσκοπτα το χθες με το σήμερα.
Η συγγραφέας:
Η Ειρήνη Νικολάκη-Καλαμάρη γεννήθηκε στη Χίο, όπου εξακολουθεί να ζει με την οικογένειά της. Ασχολείται με τη λογοτεχνία εδώ και χρόνια.
Το Ένα γαλάζιο απόγευμα είναι το όγδοο βιβλίο της. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Μαθαίνοντας το σ’ αγαπώ αργά κυκλοφόρησε το 2003. Έχει επίσης εκδώσει τα μυθιστορήματα Με χρώμα και αλμύρα (2005), Το σπίτι στον Κάτω Αιγιαλό (2009), Ο τελευταίος εραστής (2012) και Μαντώ Μαυρογένους (Κέδρος, 2015), και τις ποιητικές συλλογές Ιριδισμοί (2004) και Άνθη λυκίσκου (2007).
Εκδόσεις Διόπτρα
«Υγρή πόλη», Φωτεινή Ναούμ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Λεωνίδας είναι ο αξιοσέβαστος κουρέας της πόλης. Σοβαρός, εχέμυθος, μετρημένος,
διατηρεί ένα κουρείο στη σκεπαστή αγορά. Ζει με την κόρη του και τη φιλάσθενη γυναίκα του σ’ ένα παλιό νεοκλασικό. Η απρόσμενη επίσκεψη της Χλόης έρχεται να ταράξει την ήρεμη ζωή του. Το Παρίσι στοιχειώνει την Κομοτηνή. Ο ιδιόρρυθμος, φιλήδονος Ζαν περιπλέκει ακόμα τις ζωές τους.
Σε ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη, ο γοητευτικός, φιλόδοξος Ζαχαρίας θα συναντήσει τη συντηρητική Λαμπρινή, θα μαγευτεί από το ήθος της και θα κάνει τα πάντα για να την κατακτήσει. Ευτράπελα, μοιραίες συναντήσεις και πλήθος ιδιόμορφων ανθρώπων στήνουν την τοιχογραφία μιας εποχής. Ήρωες βουτηγμένοι στα πανανθρώπινα πάθη άλλοτε διάγουν μια ζωή συμβατική και άλλοτε πάλι παραδίδονται σε ανομολόγητες επιθυμίες.
Μπορεί ο άνθρωπος να ορίσει τη μοίρα του; Μπορεί ένας έρωτας να σε αλλάξει για πάντα; Να στοιχειώσει τη ζωή, να καταπολεμήσει τον θάνατο; Ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε πολύ μπορεί να συνεχίσει να ζει απορρίπτοντας τον ίδιο τον εαυτό του; Τι είναι τελικά πιο ισχυρό, το «πρέπει» ή το «επιθυμώ»;
Η υγρή πόλη είμαι εγώ. Είμαστε εμείς. Η κοινωνία που ζούμε, όλα αυτά που καλούμαστε να βιώσουμε χωρίς να μας έχει προετοιμάσει κανείς. Το ποτάμι άλλοτε ξεσκεπάζει και άλλοτε ενώνει και ευλογεί.
Η υγρή πόλη είναι μια πόλη μαγική.
Η συγγραφέας:
Η Φωτεινή Ναούμ γεννήθηκε τον Απρίλη του ’78 στην Κομοτηνή, όπου ζει και εργάζεται. Κατά καιρούς, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια συντονίζει ομάδες δημιουργικής γραφής. Η Υγρή πόλη είναι μια ακόμα προσπάθεια να κατανοήσει τον άνθρωπο και τον κόσμο που τον περιβάλλει.
0 Σχόλια