Δύο μυθιστορήματα και ένα συνταρακτικό αφήγημα φιλοξενούνται σήμερα στη στήλη μας. Πιο συγκεκριμένα:
Εκδόσεις Μεταίχμιο
«Λίγη ζωή», Hanya Yanagihara
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη
για να φτιάξουν τη ζωή τους –άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός· ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο∙ ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία∙ και ο Τζουντ –ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας –κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής.
Η συγγραφέας:
Η αμερικανίδα Hanya Yanagihara με καταγωγή από τη Χαβάη (Χάνια Γιαναγκιχάρα, 1975) έχει εργαστεί στο περιοδικό Conde Nast Traveller και τώρα δουλεύει στο T (The New York Times Style Magazine). Το A little life είναι το δεύτερο βιβλίο της. Είχε προηγηθεί το μυθιστόρημα The people in the trees (2013, υποψήφιο για βραβείο Dylan Thomas), το οποίο είχε επιλεχθεί ως το βιβλίο της χρονιάς από τα έντυπα Independent, Huffington Post, The Wall Street Journal και Cosmopolitan. Zει στη Νέα Υόρκη.
Εκδόσεις Πατάκη
«Οτέλ Κονσταντίνιγε», Ζουλφί Λιβανελί
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Κωνσταντινούπολη, τελευταίες µέρες του 2014… Το υπερπολυτελές Οτέλ Κoνσταντίνιγε (όπως ονόµαζαν επί αιώνες οι Οθωµανοί και ο αραβικός κόσµος την Κωνσταντινούπολη) γιορτάζει τα εγκαίνιά του συνδυάζοντάς τα και µε τον πρόωρο εορτασµό της Πρωτοχρονιάς. Εκλεκτές φυσιογνωµίες και παράγοντες της πόλης συναντώνται σ’ αυτό τον εορτασµό, στο ξενοδοχείο που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του παλιού βυζαντινού παλατιού. Όλη η καλή κοινωνία βρίσκεται εκεί. Πολιτικοί, δήµαρχοι, ο Αµερικανός πρέσβης, ο ελληνορθόδοξος Πατριάρχης, δηµοσιογράφοι, ιδιοκτήτες εφηµερίδων, σταρ της τηλεόρασης, παλιοί και νεότεροι εκατοµµυριούχοι, µεγαλοεπιχειρηµατίες… Σ’ αυτό το πανηγύρι, αν και δεν είναι καλεσµένοι, συµµετέχουν και οι νεκροί που κείνται για πολλές εκατοντάδες χρόνια στο βάθος της γης της Κωνσταντινούπολης και οι οποίοι δε βλέπουν για ποιο λόγο να µην τιµήσουν µε την παρουσία τους τη γιορτή. Και φυσικά οι εκ των ων ουκ άνευ εργαζόµενοι κάθε ξενοδοχείου, τα γκαρσόνια, οι βοηθοί, οι φρουροί ασφαλείας…
Ο Ζουλφί Λιβανελί επιχειρεί µια κατάδυση στα βάθη της Κωνσταντινούπολης, µιας πόλης πολλών χιλιετιών. Μιας πόλης που αλλάζει και ανακυκλώνεται, ενώ η βία την οποία στεγάζει, άγνωστο πώς, παραµένει ίδια…
Ο συγγραφέας:
O Zoυλφί Λιβανελί γεννήθηκε το 1946. Είναι ίσως ο γνωστότερος και πιο δημοφιλής Τούρκος μουσικοσυνθέτης στη χώρα του αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει η Joan Baez, η Maria del Mar Bonet, ο Udo Lindenberg και η Μαρία Φαραντούρη. Έχει εργαστεί επίσης ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Sabah” και τη “Milliyet”. Συνθέτης, συγγραφέας, σκηνοθέτης, και πρεσβευτής καλής θέλησης στην UNESCO. Με την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος το 1997, “Ο μεγάλος ευνούχος της Κωνσταντινούπολης”, κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό μέσα και έξω από την Τουρκία. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και τιμήθηκε με το Βαλκανικό Λογοτεχνικό Βραβείο. Ακολούθησαν το 2001 το μυθιστόρημα “Ένας άνθρωπος, μια γάτα, ένας θάνατος”, το οποίο απέσπασε το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Τουρκίας, η “Ευτυχία” το 2003, που μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, σουηδικά και ελληνικά), ενώ το τελευταίο του μυθιστόρημα “Το σπίτι στο Βόσπορο” κυκλοφόρησε στην Τουρκία το 2006 με μεγάλη επιτυχία.
Εκδόσεις Καστανιώτη
«Οι πύλες του Τίποτα», Σάμαρ Γιάζμπεκ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η Σάμαρ Γιάζμπεκ, από τον Αύγουστο του 2012 ως τον Αύγουστο του 2013, πέρασε λαθραία
τρεις φορές τα σύνορα της πατρίδας της. Με πλαστή ταυτότητα, αποτόλμησε μια άκρως επικίνδυνη περιπλάνηση στον Βορρά της φλεγόμενης Συρίας. Ήταν όμως αποφασισμένη να δει με τα ίδια της τα μάτια την πραγματικότητα μιας επίγειας κόλασης. Έζησε ανάμεσα στους αμάχους, τους ακτιβιστές και τους μαχητές και κατέγραψε τη ματιά όλων, όχι μόνο των απλών ανθρώπων και των επαναστατών, αλλά και των ηγετών των τζιχαντιστικών οργανώσεων. Αυτούσιες μαρτυρίες που φωτίζουν, μέσα από ένα πλήθος συνταρακτικών λεπτομερειών, κάθε πτυχή ενός εξαιρετικά σύνθετου πολέμου, από το ειρηνικό ξεκίνημα της επανάστασης ως τη διάβρωση της πορείας της και τη σκοτεινή έλευση του Ισλαμικού Κράτους. Η συγγραφέας αποχωρίζεται και πάλι τον τόπο της, επιστρέφει στην εξορία και ύστερα από ένα χρόνο απόλυτης σιγής καταφέρνει να αποτυπώσει, απροκάλυπτα και τολμηρά, τις συγκλονιστικές της εμπειρίες. Ιστορίες αβάσταχτα σκληρές εναλλάσσονται με εικόνες που λάμπουν από ανθρωπιά μέσα στις στάχτες. Οι πύλες του Τίποτα είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο και ένα αφήγημα υψηλής έντασης, μια σπαρακτική καταβύθιση στα συντρίμμια των προδομένων ονείρων ενός λαού που δοκιμάζεται.
Η συγγραφέας:
Η Σάμαρ Γιάζμπεκ γεννήθηκε το 1970 στην Τζάμπλα της Συρίας. Σπούδασε αραβική φιλολογία και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος για την τηλεόραση. Παρόλο που ανήκει στη μειονότητα των αλαουιτών, πήρε θέση εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και συμμετείχε στις διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης το 2011. Την ίδια χρονιά, μετά από αλλεπάλληλες συλλήψεις, διώξεις και απειλές, εγκατέλειψε τη Συρία μαζί με την κόρη της και βρήκε καταφύγιο στο Παρίσι, όπου ζει μέχρι σήμερα. Το 2010 επιλέχθηκε στη συγγραφική ομάδα του Beirut39 ως μία από τις σημαντικότερες νέες λογοτεχνικές φωνές στον αραβικό κόσμο. Τα τελευταία χρόνια έχει λάβει αρκετά διεθνή βραβεία για το έργο της. Έχει ιδρύσει τη μη κυβερνητική οργάνωση Women Now, για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών της Συρίας. Τα βιβλία της Άρωμα κανέλας και Διασταυρούμενα πυρά, καθώς και το τελευταίο Οι πύλες του Τίποτα, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα του βραβείου Médicis étranger 2016, έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
0 Σχόλια