Νούφαρο η αγάπη μας σε λίμνη μισερή,
μια καταιγίδα καταστρέφει τ΄ όνειρά σου,
γαλάζια μάτια περασμένα σε κλωστή
εγώ σε τύφλωσα για να γεννώ δικιά σου.
Φιλοσοφώ κι εσύ στέκεις κι ακούς
κρατάς σημείωση για κάποια σύνθεσή σου
η ώρα φεύγει η βροχή δεν σταματά
λάσπες λερώνουν και πληγώνουν την ψυχή σου.
Νούφαρα, όνειρα , γαλάζια μάτια και κορμί
όλα βαλμένα σε μια κάφτρα από τσιγάρο
σκύβεις και μου πετάς ένα φιλί
και εγώ φλογίζομαι ζητώντας να σε πάρω.
_
γράφει η Αγγελική Λαμπέτη
0 Σχόλια