Ξεχασμένα Όνειρα, της Ελένης Ιωαννάτου
Κοίτα το σπουργίτι στα μάτια.
Πες του σ' αγαπώ.
Αύριο το κλαδί δεν θα έχει αίμα.
Μην φοβηθείς.
Μην αρνηθείς.
Τη γη αγκάλιασε.
Ένα ακορντεόν ανατριχιάζει.
Φυλάξου απ' το δίκοπο δάκρυ του χειμώνα.
Είναι νωρίς να αγκιστρώσεις την ανατολή.
Ψηλά τα γεράνια
γέρνουν στη δροσιά.
Σκαρφαλώνουν οι παλάμες.
Κλαίνε τα πουλιά.
Μεθυσμένα ταξίδια
σε άβουλα τερτίπια.
Χαμένα αρώματα
σε σελίδες περασμένου ιδανικού.
Χειραψίες λερωμένης χαραυγής.
Δεν έχουν μάτια τα μπαλκόνια.
Ανείπωτα γράμματα αφηγούνται.
Διαβάτες ξεχασμένης ιστορίας.
Δεν βάδισαν ποτέ.
Δεν είδαν την καρδιά τους.
Δεν βρήκαν τα φτερά τους.
Το άπειρο μας περιμένει.
Να στολίσουμε την περιπέτειά μας
που φοβήθηκε να ζήσει,
που αρνήθηκε να ανθίσει.
Τι περιμένει η νύχτα;
Να ντυθεί Ελπίδα.
Αλλαγή.
Ίσως...
_
γράφει η Ελένη Ιωαννάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Το άπειρο μας περιμένει.
Να στολίσουμε την περιπέτειά μας
που φοβήθηκε να ζήσει,
που αρνήθηκε να ανθίσει.
Στο ίδιο μοτίβο του συγκινησιακά
φορτισμένου λυρισμού, των έντονων
εικόνων, του λόγου του θρυμματισμένου και
χειμαρρώδους, ανταύγασμα ανάλογης
ψυχικής έντασης και ορμής!
Χαίρομαι για την διαρκή πρόοδο
της ποίησής σου Ελένη!
Καλημέρα!
Αγαπητέ Παναγιώτη με συγκινούν τα υπέροχά σου λόγια!!!
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που πιστεύεις ότι υπάρχει εξέλιξη!!
Τιμή μου!!!
Σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!!!
Να είσαι πολύ καλά!!
Καλό σου βράδυ!!!
όπως πάντα λυρική, ευαίσθητη αλλά και εύγλωττη… Κατανοητή… Είπα κάτι εγώ…. και εξακολουθεί να ισχύει…
Σπύρο μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς!!
Με χαροποιούν τα όμορφα λόγια σου!!!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!!!
Έξοχο, πουλάκι μου!Ειλικρινές σαν αινιγματικό μειδίαμα,επιδέξιο σόλο καρδιακών παλμών,εύγε!
Σας ευχαριστώ από την απόκρυφη μελωδία της ψυχής μου!!!
Με συγκινήσατε πάρα πολύ με αυτά τα λυρικά σας λόγια!!!
Να είστε πολύ καλά!!!
Καλό σας βραδύ!!
Όμορφο Ελένη!
Μάχη μου χαίρομαι που βρίσκεις όμορφο αυτό το ποίημα!!
Σ’ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!!!
Καλό σου βράδυ!!!
Φυλάξου απ’ το δίκοπο δάκρυ του χειμώνα.
Είναι νωρίς να αγκιστρώσεις την ανατολή.
Εξαιρετικό το ποίημα σας!
Ελένη πάλι διαβάζοντας σε ρίγη με συν επήραν..αυτή η πένα σου ραγίζει τα εντός κάθε αναγνώστη.
…να σαι πάντα καλά..για να σε διαβάζουμε
Γεμάτο λυρισμό και ευαισθησία. Μπράβο Ελένη!
παντα υπεροχη!