Ξημέρωμα, της Σοφίας Μαρωνίδη

Δημοσίευση: 11.02.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

fairytales

Πριν το χάραμα, γύρω στις έξι και μισή, 
όταν η νύχτα έχει αποκοιμηθεί,
οι πρίγκηπες, οι νεράιδες και τα ξωτικά βγαίνουν από τα παραμύθια…
Μέσα από ιπτάμενα καράβια, άμαξες, αεροπλάνα κι αερόστατα,
με φως πασπαλίζουν τον αέρα και ρίχνουν μέρα στην πόλη.
Έπειτα, χτυπώντας το μαγικό τους ραβδί, ξαναγυρίζουν στη θέση τους, έτοιμοι πάλι να μεταφέρουν όνειρα παιδιών στην αγκαλιά του Μορφέα…
Έτσι, το παιχνίδι τους δε σταματάει ποτέ..
Όπως δεν σταματάει ποτέ, το παιχνίδι της νύχτας με τη μέρα..

 

_

γράφει η Σοφία Μαρωνίδη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 11 – 12 Ιανουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 11 – 12 Ιανουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/UsZ1Ak6D9SsΚαθημερινή https://youtu.be/v6xqxwEnDJgΠρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη...

Μουσική

Μουσική

Έξι και τριάντα. Τα μάτια μου ανοίγουν απότομα πάντα την ίδια ώρα, όταν η σιγαλιά της νύχτας δίνει τη σκυτάλη διστακτικά στους πρώτους ήχους του πρωινού. Κλείνω τα μάτια και αφουγκράζομαι τη θάλασσα. Ο απαλός παφλασμός των κυμάτων με νανουρίζει γλυκά....

Παρέα

Παρέα

Πράξη τελευταία Ώρα έξι και τριάντα Πουλιά κρέμονται σήμερα απ’ τις τσέπες μου Από το τρύπιο μου σώμα Ψίχουλο ψίχουλο Το μεδούλι μου θα θηρεύσουν Από την άνευρη σάρκα μου Στάλα τη στάλα Την αναιμική ψυχή μου Θα ρουφήξουν Δεν ξέρω γιατί με επέλεξαν Μα από την άλλη...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Παρέα

Παρέα

Πράξη τελευταία Ώρα έξι και τριάντα Πουλιά κρέμονται σήμερα απ’ τις τσέπες μου Από το τρύπιο μου σώμα Ψίχουλο ψίχουλο Το μεδούλι μου θα θηρεύσουν Από την άνευρη σάρκα μου Στάλα τη στάλα Την αναιμική ψυχή μου Θα ρουφήξουν Δεν ξέρω γιατί με επέλεξαν Μα από την άλλη...

Όταν το σύμπαν έχει κέφια

Όταν το σύμπαν έχει κέφια

Η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται, λέει η παροιμία κι αν κρίνω από την έναρξη της δικής μου, το τέλος της μόνο καλό δεν προοιωνιζόταν. Είναι κάτι μέρες, βρε παιδί μου, που λες ότι το σύμπαν συνωμοτεί για να σου τις χαλάσει κι ας μας παραμύθιαζε τόσα χρόνια ο Κοέλιο με...

Το χαμόγελο του Παβαρότι

Το χαμόγελο του Παβαρότι

Άνοιξε τα μάτια όσο το σκοτάδι ήταν ακόμη πυκνό. Ρολόι δε χρειάστηκε να κοιτάξει. Ήξερε. Ήταν 6.30 ακριβώς. Η ώρα που πάντοτε ξυπνούσε. Σηκώθηκε και πήγε κατευθείαν στο παράθυρο. Άνοιξε τα ξύλινα παντζούρια και ένα αεράκι φθινοπωρινό, δροσερό, καθάριο, φερμένο από τα...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    Είθε τούτα τα παιδικά όνειρα να εκπληρώνονται, να πραγματοποιούνται …αγαπητή Σοφία… Μου άρεσε αυτή η ονειρική ματιά στη δράση των 6.30…

    Απάντηση
  2. Μαριάνθη Πλειώνη

    Σαν παραμύθι,λίγο πριν το χάραμα,το μαγικό ραβδί των νεράιδων πασπαλίζει με φως τα όνειρα των παιδιών!!!Πόσο όμορφες εικόνες έντυσες με λόγια Σοφία μου!!!!

    Απάντηση
    • Ελένη,Κορωνιώτη

      Σοφία Μαρωνίδη,τυχερή είσαι νομίζω που μπορείς να σκέφτεσαι παραμύθια και νερά”ϊδες το ξημέρωμα!!!!!!Τελειο!!!!!!!

      Απάντηση
  3. Sophia Maronidi

    Σας ευχαριστώ πολύ πολύ! Κάπως καθυστερημένα βέβαια…μα..σκάλωσα σε κείνο το αερόστατο και κάπου εκεί ανάμεσα στα παραμύθια..ξεχάστηκα.. Να είστε πάντα καλά!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου