(Στη μάνα της εμπόλεμης Συρίας)

Τουρκικά παράλια 3/9/2015

 

"Σύννεφο είναι θα περάσει"
μας έλεγες μαμά
και σταύρωνες τα χέρια
για να κρύψεις το τρέμουλο του φόβου
και διάβηκε το σύννεφο μαμά
και ρεμετζάρει ασύστολα η καταιγίδα
μούσκεψε ο βράχος στο λαγούμι του
και λάσπωσε τα ίχνη της η μέρα
οι μοίρες οξειδώθηκαν
στην αγκαλιά του μπλε
κι άλλαξε χρώμα ο ουρανός
δάνειο στης θάλασσας το άγριο ρήγμα
κι απ' την αντένα της ψυχής μας
χάθηκε το στίγμα
κι η ρότα του Οδυσσέα
ναυαγός λησμονημένος
βγήκε η αρμύρα στη στεριά
ρεφόρτσο η καταιγίδα
τριμάρουμε νυχθημερόν
με τις μεζούρες ράβοντας γκρίζα πανιά
σουρούπωσαν κι οι ώρες
μα δεν αποκοιμήθηκαν τα κήτη
κι αλλάζει χρώμα η πληγή
απ' της αφόρμησης το ρίγος
και οι θαλασσογλάροι από ψηλά
με τ' αλμυρό τους δάκρυ
ελεγειακά ακροπατούν
στου κοσμοχαλασμού το μένος
"Όρτσα" φουσκώνουν τα πανιά
μίλια στα αραδοκύματα πικρός ο ιδρώτας
και η κραυγή του φάρου ρεσάλτο στη ζωή μας

"Πρόσω ολοταχώς"
μας φώναζες μαμά και
"δια θαλάσσης καβατζάρουν οι γενναίοι"

Περπατήσαμε στην ατραπό του πόνου
εσύ μπροστά κι εμείς στην άβυσσο
σκούριασαν οι κάβοι στο γιαπί
κόμπους το καραβόσχοινο νετάρει

και η φωνή μας κόμπος...
Μα δε μας μίλησες ποτέ γι' αδιάβροχο μαμά
μήτε για γοργόνες στου ταξιδιού τις πλεύσεις

Αϊλάν

 

_

γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου

 

ρεμεντζάρω: δένω σταθερά
τριμάρω: ρυθμίζω τα πανιά
ρεφόρτσο: δυνάμωμα
καβατζάρω: ξεπερνώ
νετάρω: ξεμπερδεύω

Διαβάστε όλες τις συμμετοχές της δράσης 'Δι' αλληλογραφίας'

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!