Ονειροπόλος
Θάλασσα σκοτεινή και μαύρα φύκια
στολίζουν τα μαλλιά της αγάπης,
κι ούτε μια στάλα φως
στα μάτια της.
Ω! Ευτυχία που χάθηκες,
σαν τα ρολόγια
που ξέχασαν
να μετρούν τον χρόνο
κι έμειναν νεκρά
στους άχρωμους τοίχους.
Όμως, στα βάθη του απείρου
αχνοφέγγει το φως,
σαν χειμωνιάτικο λουλούδι
που ψάχνει τον μελιχρό ήλιο.
Τα χέρια που σε κράτησαν,
αυτά σ’ ελευθέρωσαν.
Σε περιμένουν πάλι.
-
γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
ας είμαστε ονειροπόλοι Χριστόφορε…κι ας περιμένουμε την ευτυχία αυτή να την πιάσουμε και πάλι στα χέρια μας… Καλή σου μέρα
Αυτή τη χαμένη ευτυχία που αφήσαμε να χαθεί μέσα στο χρόνο… αυτήν που αχνοφέγγει σαν χειμωνιάτικο λουλούδι ψάχνουμε όλοι μας!!! Πολύ όμορφο Χριστόφορε!!!