Θυμάσαι που αργοπέθαινες;
Στον εαυτό σου έδινες
ωμή κυριαρχία.
Χωρίς ημερολόγιο
το σήμερα αιώνιο
του χρόνου αναρχία.
Οι φόβοι του Εγώ σου νταβατζής
εσύ πληγωμένος κι αμαθής
ξέφρενη συνουσία.
Υπόγειος οίκος ανοχής
εικόνες πόνου και ντροπής
απούσα κοινωνία.
Ούτε ο Θεός δεν ήταν εκεί
για σένα μόνο Αυτός κρατεί
την όποια τιμωρία.
Ίσως και μια ανταμοιβή
που έχει τάση για φυγή
και λέγεται ευτυχία.
_
γράφει η Δώρα Βαξεβανοπούλου
…που έχει τάση για φυγή
και λέγεται ευτυχία.
Μπράβο σου Δώρα… πολύ καλό! Καλημέρα!
Πολύ δυνατό το ποίημά σας!!