Ο άστεγος

Δημοσίευση: 22.10.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

people__man_b
Θρύμματα πλήξης καρφωμένα στα δάχτυλα, ζωή παρατημένη σε κάθισμα οικονομικής θέσης.

Μεσημέρι στην έξοδο του σταθμού Θεσσαλονίκης, ανακόλουθες αναμνήσεις και φθαρμένες στιγμές.
Ο άστεγος καθισμένος στη γωνία, το πρόσωπο σκαμμένο, τα δόντια του ανύπαρκτα, μα μες στο βλέμμα του χίλιες φωτιές.
Βιαστικοί επιβάτες περιπλανώμενοι σε πνιγηρούς λαβυρίνθους.
Άθελά τους του δίνουν την ψυχή τους και εκείνος τους αφήνει να κρατήσουν τον χαρτοφύλακα.
Μπαγάσας και κλέφτης ο άστεγος.
Το παντελόνι του βρώμικο και λιωμένο, απομεινάρι μιας ισοπεδωμένης Χιροσίμα.
Ανοίγει το στόμα του και πιάνει ένα βαρύ λαϊκό, μέσα στο κρυστάλλινο μέταλλο της φωνής του συμπυκνώνονται όλοι οι νταλκάδες του κόσμου.
Από το Μοδιάνο μέχρι τη Λιοσίων και απ’ το Ταξίμ έως το Χάρλεμ.
Στα βρώμικα, ροζιασμένα χέρια του κρατάει τη ρετσίνα.
Τη θωπεύει σα γυναίκα του, τη φιλάει σα μητέρα του, την προσκυνά σα θεά του.
Και ύστερα βάζει το στόμιό της στα χείλη του και πίνει.
Πίνει για να ζεσταθεί.
Πίνει για να μεθύσει.
Πίνει για να χαρεί.
Πίνει για να ξεχάσει.
Πίνει για να πεθάνει...

-

γράφει ο Αχιλλέας Σωτηρέλλος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Τρία Ξεχασμένα Πρωτόλεια

Τρία Ξεχασμένα Πρωτόλεια

ΦΑΙΔΡΑ Κατάλοιπα παιδικού εγωκεντρισμού, οιστριονική διαταραχή προσωπικότητας και τάσεις σχιζοφρένιας. Αυτή θα ήταν η γνωμάτευση ενός ψυχολόγου για να αποφύγει απλός μία λέξη. Δόλος   [Άτιτλο] Νύχτωσε και σήμερα. Καμιά φορά φοβάμαι μήπως δεν νυχτώσει, μήπως μας...

Ο δρόμος

Ο δρόμος

Στη ζωή μου... Άφησα το δρόμο να βγαίνει μπροστά. Να ανοίγεται Να ξεδιπλώνεται... Κάποιες φορές με γύριζε πίσω. Με κοιτούσε περιπαικτικά και Γελούσε! Σαν κάτι να ήθελε να μου πει. Σαν παλιόπαιδο που ήμουν! Ο δρόμος με έχει πλέον προσπεράσει. Δε τον συγκράτησα. Δε τον...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ο δρόμος

Ο δρόμος

Στη ζωή μου... Άφησα το δρόμο να βγαίνει μπροστά. Να ανοίγεται Να ξεδιπλώνεται... Κάποιες φορές με γύριζε πίσω. Με κοιτούσε περιπαικτικά και Γελούσε! Σαν κάτι να ήθελε να μου πει. Σαν παλιόπαιδο που ήμουν! Ο δρόμος με έχει πλέον προσπεράσει. Δε τον συγκράτησα. Δε τον...

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

Υποβολή σχολίου