Τώρα που έπεσαν οι μάσκες στην πλατεία,
τώρα που όλοι πια τον ίδιο ακολουθούν χορό,
τώρα επαίρονται όσοι όντως μοιάζουν στα θηρία
και όσοι ξέμειναν στο χθες από καιρό.
Τώρα που σχόλασε η φιέστα η μεγάλη,
τον βασιλιά καρνάβαλο αγγίζει η πυρά.
Με προσωπεία εμφανίζονται και πάλι,
μα από το πυρ ζητούν να βγάλουν την ουρά.
Και τώρα ακόμη που με λοιδορούνε όλοι οι άλλοι,
προφήτες ψάχνω να μου πουν ¨εγώ μπορώ…¨
και υποψιάζομαι πως αν ζω στο μαύρο χάλι,
ο βασιλιάς καρνάβαλος ήμουνα πάντα εγώ…
_
γράφει η Βάσω Κώστογλου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σας…έτσι νιώθω και εγώ…
Καλύτερη μέρα να αναρτηθεί το ποιήμα σας δε μπορούσε…!
Την καλημέρα μου
[…και υποψιάζομαι πως αν ζω στο μαύρο χάλι,
ο βασιλιάς καρνάβαλος ήμουνα πάντα εγώ…]
Ευστοχότατο!!!!!!!!
Όμορφο το σκωπτικό σας και όντως ταιριαστό στην μέρα….
Επίκαιρο και καυστικοαπολογητικό!
Άψογο Βάσω!!!!
Ας χορέψουμε λοιπόν…
Θα ευχαριστήσω τους συντελεστές της σελίδας, για την εύστοχη επιλογή της ημέρας δημοσίευσης και όλους εσάς για τα όμορφα σχόλια σας.