Ένα “κιβώτιο” γεμάτο ιδέες και έργα η σημερινή συνέντευξη!

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;

Θα του σύστηνα το δικό μου παιδί που κρατάω μέσα μου με ιερή ευλάβεια και φόβο μην το χάσω κάποια στιγμή μεγαλώνοντας…  Και νομίζω πως θα του άρεσε που θα συναντούσε έναν συνομήλικο του κρυμμένο σε σώμα ενήλικα, κάτι σαν τις μπάμπουσκες…

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;

Προέκυψε… Ξεκίνησα να γράφω για ενήλικες  -αν μπορώ να το πω έτσι -αλλά στην πορεία κατάλαβα πως τα γραφόμενά μου ήταν «απολύτως κατάλληλα για παιδιά».  Θεωρώ ότι τα παιδιά είναι οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες αλλά κι αυτοί που πραγματικά σου προσφέρουν χωρίς  να ζητούν, δίνουν με την καρδιά τους και μέχρι τώρα δικαιώθηκα για την επιλογή μου…

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας;

Εντελώς τυχαία, ήρθε και με βρήκε το θέμα, θα ‘λεγα… Από μια ανάρτηση στο διαδίκτυο πως το 2012 και πάλι δεν βρέθηκε το δέκατο έβδομο κιβώτιο στον Αβλέμονα των Κυθήρων σύμφωνα με δήλωση του κυρίου Δημήτρη Κουρκουμέλη αρχαιολόγου της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων στους δημοσιογράφους. Αυτό ήταν! Σταμάτησα ό,τι  έγραφα, έψαξα την ιστορία, γοητεύτηκα και άνοιξα ένα κενό αρχείο του word με τον τίτλο «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο»…

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες;

Προτιμώ, όταν γράφω, να μην έχω στον νου μου να περάσω ένα νόημα, γιατί ο διδακτισμός είναι ένας γίγαντας που ο συγγραφέας μηχανεύεται τρόπους να  βγει από τη σκοτεινή σπηλιά του. Θέλησα να τους δώσω μια γοητευτική ιστορία, μια περιπέτεια που θα συνάρπαζε το παιδί που έχω μέσα μου κι ίσως κι εκείνα στη συνέχεια, η λογοτεχνία πρώτα πρώτα είναι χαρά, απόλαυση, το μήνυμα πρέπει να προκύπτει φυσικά κι αβίαστα κατά την πορεία της ανάγνωσης ή μετά το πέρας της…

Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;

Πολλές…  Τα παιδιά με ξαφνιάζουν… με συγκινούν… με τροφοδοτούν με ιδέες, με κάνουν να χαμογελώ. Είναι μερικές στιγμές που νιώθω την ανάγκη να τα χωρέσω όλα σε μια αγκαλιά… Μου λένε πολλά, αλλά αυτή που κρατώ και τη λέω συχνά και σε άλλα παιδιά όταν τα συναντώ, είναι ενός μαθητή Τετάρτης Δημοτικού που στην ερώτηση αν του άρεσε το βιβλίο μου, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Εμένα αυτό το βιβλίο με έκανε να θυμώσω..» Του απάντησα ότι αυτό ήθελα, να θυμώσει, να θυμώσουν όλα τα παιδιά, να θυμώσουν, να μάθουν για τη φοβερή κλοπή για να διεκδικήσουν στην ενήλικη ζωή τους όσα δεν τολμήσαμε να διεκδικήσουμε εμείς, οι μεγάλοι…

Τι ιδιαιτερότητες έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;

Η ιδιαιτερότητά τους είναι, νομίζω,  η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια της ηλικίας τους. Απαιτούν το καλύτερο και καλά κάνουν, απορρίπτουν χωρίς υποκρισία και πάλι καλά κάνουν… Προσέχουν όταν δουν κάτι καλοκαμωμένο και δεν  κολακεύουν αν καταλάβουν ότι αυτό που τους δίνεις δεν αξίζει και δεν τους αφορά.  Το ίδιο κάνω κι εγώ ακόμα παρότι δεν είμαι πια παιδί κι ίσως γι αυτό στράφηκα στην παιδική λογοτεχνία…

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;

Θα πω ασυζητητί τη φράση του κυρίου Δημήτρη του «επιστήμονα», του ενήλικου ήρωα μου αρχαιολόγου από «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο», που επαναλαμβάνω συχνά πυκνά τελευταία κρατώντας ένα μπουκετάκι κίτρινα λουλούδια από το νησί της Αφροδίτης, το μαγευτικό Τσιρίγο: «Sempreviva  στα όνειρά μας…», αφού πάντα πρέπει να ζει η ελπίδα μέσα μας

Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του βιβλίου;

Νομίζω για κανέναν… γιατί άπαξ και μπεις σ αυτόν τον κόσμο και μαγευτείς, δεν αναζητάς κανένα ξόρκι να λυθούν τα μάγια…

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

Έργα του συγγραφέα:

Το δέκατο έβδομο κιβώτιο

Σειρά «Περιστέρια»  Εκδόσεις Πατάκη

Το ότι ο λόρδος Έλγιν έκλεψε τα γλυπτά του Παρθενώνα στις αρχές του προ-προηγούµενου αιώνα είναι γνωστό. Το ότι το µπρίκι που τα µετέφερε αρχικά στη Μάλτα βυθίστηκε σε έναν µικρό όρµο των Κυθήρων είναι επίσης γνωστό. Αυτό όµως που παραµένει µυστήριο πάνω από διακόσια χρόνια µετά είναι πόσα από τα δεκαεφτά κιβώτια µε τους αρχαιολογικούς µας θησαυρούς ανέσυραν τότε οι Καλύµνιοι βουτηχτάδες...

Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα ξεκινά στα Κύθηρα µε µια παρέα παιδιών να ετοιμάζονται για τη µεγαλύτερη, συναρπαστικότερη και πιο ονειρική βουτιά της ζωής τους... Μα όταν αναδυθεί κανείς στο φως, αναρωτιέται πάντα πού σταµατάει η αλήθεια και πού αρχίζει το όνειρο.

Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ  Εκδόσεις Παππάς

Το μυστικό της Δαγκάνας

Εκδόσεις  Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου κατόπιν βράβευσής του από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού βιβλίου. 

Το Χαμένο ταίρι  Εκδόσεις Ακρίτας

Το χαμένο ταίρι κρατά στη ζωή τη γιαγιά Δέσποινα. Το μικρό κουτί ντυμένο από μεταξωτό ύφασμα κρατά στα σπλάχνα του μόνο τη μισή ευτυχία της γιαγιάς Δέσποινας. Το υπόλοιπο χάσκει στην αντίπερα όχθη από τότε, από τον ανίερο εκείνο διωγμό που άνοιξε βαθιές πληγές στα στήθια. Μια ακόμη συγκλονιστική μαρτυρία από την φαρμακωμένη γενιά που εγκατέλειψε κακήν κακώς την Ιωνία μας με πολλά δάκρυα και στεναγμούς. Μα το χαμένο ταίρι πρέπει να βρεθεί για να αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων, να μερώσει η ανησυχία.

Μια πορεία ζωής με πολλά εμπόδια κι αντιξοότητες ως την τελική επιβίωση μιας ταλαιπωρημένης γενιάς.

Τα Τίμια δώρα  Εκδόσεις Ήρα Εκδοτική

Η νύχτα είναι μαγική, όπως κάθε χρόνο, ξημερώματα Πρωτοχρονιάς.

Ο Σάντα Κλάους ετοιμάζεται να χαρίσει δώρα στα παιδιά του κόσμου, αλλά ένας πονηρός εμποράκος του αρπάζει το άρμα της χαράς για να πουλήσει τα δικά του παιχνίδια.

Ένας αδέξιος χειρισμός όμως, θα φέρει τον κατεργάρη έμπορο μπροστά στην αποκάλυψη της αλήθειας, γιατί απόψε πρέπει να μάθει και να πάθει, ξυπνώντας επιτέλους απ΄το σαράκι του κέρδους. Απόψε ένας φτωχός μοναχός, ο Βασίλειος θα μοιράσει απόψε επιτέλους τα «τίμια δώρα» του σε όλα τα παιδιά του κόσμου;

Συλλογικές εκδόσεις

Το γέλιο κάνει καλό στο σχολείο

Κύκλος παιδικού βιβλίου, εκδόσεις Faber, Αθήνα 2015

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!