(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενη στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Ρένια (Ζαφειρένια) Αβαράκη-Αγραφιώτη, την οποία και ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική της συνέντευξη!

Βιογραφικό Ρένιας (Ζαφειρένιας) Αβαράκη-Αγραφιώτη

Η Ρένια (Ζαφειρένια) Αβαράκη Αγραφιώτη ζει στην Χαλκιδική. Σπούδασε Φυσική στο Α.Π.Θ. και είναι εκπαιδευτικός. Είναι μητέρα δύο κοριτσιών.

Ασχολείται, εδώ και πολλά χρόνια, ερασιτεχνικά με το θέατρο.

Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα: δύο κοινωνικά μυστηρίου, τα «Πρό(σ)κληση σε φόνο» και «Τα μπλε αστέρια», μια κωμωδία «Το σπίτι της Βαβέλ» και μία θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Ηλία Βενέζη ,«Αιολική γη».

Τα δύο απ’αυτά, το πρώτο και το τρίτο, έχουν ανέβει στη σκηνή από τη Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολυγύρου.

Ερωτηματολόγιο για Λογοτέχνες

Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα ήθελες να συναντήσεις;

– Τον Dan Brown.                       

Το είδος γραφής που υπηρετείς σε εκφράζει απόλυτα; Θα μπορούσες να πειραματιστείς γράφοντας κάτι διαφορετικό, κι αν ναι τι θα ήθελες να δοκιμάσεις;

– Δεν υπηρετώ κάποιο συγκεκριμένο είδος γραφής. Γράφω κυρίως θεατρικά έργα. Θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ με το σενάριο. Με γοητεύει το ιστορικό μυθιστόρημα αλλά δε νομίζω πως είμαι έτοιμη να ασχοληθώ με αυτό το είδος.

Ποια θεωρείς την πιο ξεχωριστή στιγμή στη λογοτεχνική σου διαδρομή ως τώρα;

– Μπορώ να ξεχωρίσω τις δυο πιο σημαντικές στιγμές. Η μια απ’ αυτές ήταν στην πρεμιέρα του πρώτου θεατρικού έργου που έγραψα, όταν το είδα να ζωντανεύει στη σκηνή και η δεύτερη όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο μου «έρωτες υπέρ μεν άγαν ..» που είναι το πρώτο που εκδίδω.

Ποια είναι η γνώμη σου για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;

– Είμαι υπέρ των διαγωνισμών αυτών γιατί μπορεί να φανερώσουν κάποιο νέο ταλέντο, αλλά δίνουν ταυτόχρονα και τη δυνατότητα να αναδειχθούν συγγραφείς που δεν έχουν ή δεν ξέρουν τον τρόπο να προωθήσουν τα έργα τους. Αρκεί, βέβαια, οι κρίνοντες να είναι ειδικοί στο είδος και κυρίως αμερόληπτοι.

Σε ποια ηλικία εκφράστηκες για πρώτη φορά, γράφοντας το πρώτο σου πεζό ή ποιητικό κείμενο;                                                                                                                               

– Στην ηλικία των έντεκα ετών έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα σε διαγωνισμό του σχολείου, όπου πήρα και το πρώτο βραβείο. Νωρίτερα έγραφα μόνο στίχους.

Γιατί γράφεις;

– Γιατί, απλά, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μ’ αρέσει να πλάθω ιστορίες και να ζω μέσα από τους ήρωές μου γιατί η μια ζωή που μου αναλογεί δεν μου φτάνει.  Ίσως γι αυτόν το λόγο να παίζω και στο θέατρο. Μόνο που με την συγγραφή βιώνει κανείς κάτι επί πλέον. Ο συγγραφέας είναι αυτός που καθορίζει τη μοίρα των ηρώων του. Έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω τους. Αυτό τον κάνει να αισθάνεται σαν ένας μικρός θεός κι αυτό είναι ένα συγκλονιστικό συναίσθημα. 

Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;

– Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον εκδοτικό οίκο «Ελκυστής». Δε νομίζω πως κάποιος άλλος εκδοτικός οίκος θα μπορούσε να μου προσφέρει κάτι παραπάνω στον τομέα του δημιουργικού ή της προώθησης και προβολής του έργου μου.

Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;

– Είναι φίλοι με τους οποίους θα μοιραστώ κάτι πολύ δικό μου.

Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;

– Το «γιατί γράψατε αυτό το βιβλίο;». Επειδή δεν υπάρχει πάντα μια σαφής αιτία για κάτι που νιώθεις όταν τα συναισθήματα κι σκέψεις κοχλάζουν μέσα σου και ψάχνουν τη δίοδο, τη βαλβίδα ασφαλείας για να εκτονωθούν.

…και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!

– Εσύ γιατί γράφεις;

Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική σου συνέντευξη συγγραφέα μου και εύχομαι πάντα επιτυχίες στη λογοτεχνική σου διαδρομή!

Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι πως  η συγγραφή αποτελεί τον λόγο που συνεχίζω να ζω, να ελπίζω και να ονειρεύομαι….