FRANCIS SCOTT FITZGERALD
Ο υπέροχος Γκάτσμπυ
Μετάφραση – Εισαγωγή: Αργυρώ Ζαχαρίου
Σειρά: Ξένη Κλασική Λογοτεχνία
Σελίδες: 224 · Σχήμα: 14,5Χ20,5
ΙSBN: 978-960-569-557-6 · Τιμή: 8,99 €
Βρισκόμαστε στη Ν. Υόρκη τη δεκαετία του 1920. Είναι η εποχή της τζαζ, μια εποχή θαυμάτων, τέχνης, υπερβολής, όπου κυριαρχεί ακόμα η πεποίθηση ότι τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία. Ο Γκάτσμπυ είναι πάμπλουτος, μένει σε μια έπαυλη, έχει μπάτλερ, υπηρέτες, μια Ρολς-Ρόις και διοργανώνει θρυλικά πάρτι. Κανείς δεν ξέρει από πού έρχεται, ούτε πώς κατέχει μια τόσο μεγάλη περιουσία, ωστόσο όλοι γοητεύονται από το μυστηριώδες παρελθόν και τον τρόπο ζωής του. Εκείνος έχει κάτι ακόμα. Έναν απόλυτο, ανεκπλήρωτο, ρομαντικό έρωτα για την εύθραυστη αλλά πανέμορφη Νταίζη. Ο Γκάτσμπυ ξεχωρίζει. Και είναι τόσο αθεράπευτα ιδεαλιστής που γίνεται πραγματικά υπέροχος.
Η θεματολογία του βιβλίου είναι πολύπλοκη. Αλλά το κεντρικό θέμα είναι προφανές:
η σύγκριση του πλούτου – ή μάλλον της διαφθοράς του πλούτου– και του αγνού ονείρου.
Αργυρώ Ζαχαρίου
Ο Francis Scott Fitzgerald (Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ) γεννήθηκε το 1896 στο Σαιντ Πολ της Μινεσότα από ευκατάστατους καθολικούς γονείς και πέθανε το 1940 στο Χόλιγουντ. Το 1913 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ενώ είχε ήδη αρχίσει να γράφει κυρίως σενάρια για μιούζικαλ, άρθρα και διηγήματα. Το 1917 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να καταταγεί στον στρατό. Το 1918, ανθυπολοχαγός στην Αλαμπάμα, γνωρίζει τη Ζέλντα Σέιρ, κόρη δικαστικού και, μέσα σε δύο μόλις μήνες, έχει ήδη αποφασίσει ότι θέλει να την παντρευτεί. Τα χρόνια από το 1920 έως το 1930 είναι για τον Φιτζέραλντ χρόνια σπάταλης ζωής, τολμηρής συγγραφής, σημαντικών γνωριμιών στον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, καταξίωσης, αποτυχιών και, ανά διαστήματα, παράδοσης στο αλκοόλ. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου και έμεινε ένα διάστημα, στην Κυανή Ακτή και στο Παρίσι. Τα πρώτα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης (δεκαετία 1930) θα βρουν τη Ζέλντα να υποφέρει από νευρικούς κλονισμούς και να μπαινοβγαίνει σε σανατόρια και ψυχιατρεία και τον Φιτζέραλντ να βυθίζεται στον αλκοολισμό και στην κατάθλιψη, με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας του και τον θάνατό του από έμφραγμα.
Έγραψε πέντε μυθιστορήματα, τα οποία εμπεριέχουν όλα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία : Αυτή η πλευρά του παραδείσου (1920), Όμορφοι και καταραμένοι (1922), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (1925), Τρυφερή είναι η νύχτα (1934), Ο τελευταίος μεγιστάνας (1941) το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει και δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του, καθώς και πληθώρα διηγημάτων, μεταξύ των οποίων τις Ιστορίες από την εποχή της τζαζ (1922), σεναρίων και άρθρων. Παρά τις ακρότητες και την κατασπατάληση των δυνάμεών του, κατόρθωσε, χάρη στο μεγάλο ταλέντο του, να αποτυπώσει στο έργο του, με ευαισθησία αλλά και ακρίβεια, την ατμόσφαιρα της εποχής του Μεσοπολέμου και τα κοινωνικά ήθη της αμερικανικής μεγαλοαστικής τάξης, κερδίζοντας έτσι τη θέση του ανάμεσα στους σημαντικότερους εκπροσώπους της αμερικανικής λογοτεχνίας.
