Μυημένη
σ’ αυτό που σώζεται
από της μνήμης το λαβύρινθο,
και τα μυστήρια της καρδιάς
μυστικιστική μου λατρεία, σε ΕΣΕΝΑ.
Ότι δικό σου ιερό,
ότι δικό σου αγαπημένο,
πως να ξεχάσω; όταν εσύ υπάρχεις;
ποιος με τιμωρεί;
ποιες-με καταδιώκουν-Ερινύες;

Κατάρα…
Όποιος ψεύτικο όρκο αγάπης έχει ορκιστεί,
στο αίμα των δακρύων του θα πνίξει το απροσδιόριστο,
το συνυφασμένο με τον έρωτα συναίσθημα…
τη νύχτα ευνουχισμένος θα συναντά
την οργή της Αληκτούς και τη μανία,
της Μέγαιρας το μίσος και τον φθόνο,
την εκδίκηση της χθόνιας Τισιφόνης.
Μόνος με τον ανθρωπομορφισμό θα πολεμά
και πάντα κενός από αγάπη θα ‘ναι.

________________________________________

ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ___ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

________________________________________