Χρειαζόμαστε εξηγήσεις αλλά
μην κλαις από αδυναμία- ζήσε
τις ευγένειες της συνείδησης- δεν θα χαθούμε
θα αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και θα γλιστρήσουμε
σαν μια βροχούλα
πάνω στα φύλλα των δέντρων- θα μας παρασταθεί
ο άνεμος
και θα μιλάμε ίδια γλώσσα των παιδιών. Μην απελπίζεσαι
έχει η ζωή εκφάνσεις που δεν είδες-
ο χρόνος δουλεύει για μας
κι αυτή η κατακυρίευση η θλίψη να τα θέλει όλα δικά της
δεν θα μας αλώσει σαν άλλοτε
θα σταθούμε
στα πόδια μας
και θα αναπολήσουμε το ωραίο εκείνο απόγευμα που δοκιμάσαμε
κι οι δυο το φιλί
και πόσο ο έρωτας
γίνεται δώρο που το σέβονται, όπως Μετάληψη, οι εραστές..
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
“Και θα μιλάμε ίδια γλώσσα των παιδιών” …. τι ομορφότερο από αυτό!!! Υπέροχο ποίημα!!
Πάρα πολύ ωραίο ποίημα, με ωραίες εικόνες και διεισδυτικές αναφορές!!! Μου μίλησε ιδιαίτερα το “ζήσε τις ευγένειες της συνείδησης” και το “θα γλιστρήσουμε σαν μια βροχούλα πάνω στα φύλλα των δέντρων”.