Σε πήρα μες στο βράδυ τηλέφωνο. Λάθος. Το δάχτυλό μου το έκανε.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα όσα μου έγραψες. Κανονική υπνοπαιδεία. Μέχρι που κοιμήθηκα. Με το σώμα μου δεμένο με ένα κινητό. Σε πήρα αγκαλιά και σε νανούρισα. Το πήρα αγκαλιά και με νανούρισα. Σαν μωρό που το ζητά τούτο το παραμύθι σε άφησα να με παραμυθιάσεις. Το άφησα να με παραμυθιάσει. Κι ύστερα σε έφτιαξα μια μούρλια φαντασίωση. Τρεις φορές και να μη μου φτάνεις. Ξανά. Πάλι. Σε αναστέναξα. Στο χέρι σε έσφιξα.

Πάτησα λάθος το κουμπί. Πάτησα επίτηδες το κουμπί. Σε κάλεσα. Απελπισμένη κλήση. Ερωτευμένη κλήση. Μαλακίες, είπα και το πέταξα στο πάτωμα πριν σε καλέσει!

Η αγκαλιά μου γυμνή στο πάτωμα, με τη μπαταρία της πεταμένη και όλα σου τα λόγια λερωμένα από τη σκόνη. Τα έβλεπα να κυλάνε στο πάτωμα. Δεν άντεξα. Πήρα φόρα και βούτηξα πάνω τους. Με τα χέρια μου τα έφερα όλα κοντά στο στήθος μου. Μια καταστροφικά ερωτική βραδιά εξελίσσεται δραματικά, με ό,τι συναρμολόγησα πάνω μου.

Σκατά. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Τα ‘χω παίξει.

Ο καθρέφτης με δείχνει μισή. Τα ρούχα μου, μου περισσεύουν. Μαγειρεύω για δύο. Πίνω για δύο. Κόβω δυο εισιτήρια στο θερινό της γειτονιάς. Πλακώνομαι για τη διπλανή θέση για να σε περιμένει. Σου αδειάζω τα ποπ κορν πάνω σου και μου γελάς αλατισμένος. Σε βάζω συνοδηγό να με κοιτάς. Σε ακούω να τραγουδάς μαζί μου. Σε βάζω μέσα στην κόρη του ματιού μου. Να κοιτάμε τα ίδια. Σε βάζω στη γλώσσα μου. Να γευόμαστε τα ίδια. Το ξέρω. Μα το Θεό, αν αυτός υπάρχει, το μυαλό μου έχει αδειάσει. Πήρες ένα σπίρτο και το έκαψες. Με άφησες καμένη και μισή. Να ακούω μια φωνή που δεν είναι δική μου. Να γεύομαι έναν έρωτα που δεν είναι δικός μου.

Δεν πας στο διάολο λέω εγώ!

_

γράφει η Alma Libre