Πίκρα…
Σφιχτά κρατάω τις σιωπές
στα δόντια καρφωμένες
να μην φωνάζουνε κι αυτές
σα λάμιες λυσσασμένες.
Σφιχτά να πάψουν να μιλούν
σε τόση ησυχία
να μην χαλούν, να μην σκιρτούν
σ' ανθρώπων φασαρία.
Σαν τον “πωλών επί πιστώσει”
γέρνω σκυφτός και σκυθρωπός
να πω πως έχω δώσει,
απ' της ψυχής περίσσευμα
σε πνεύμα και σε ύλη
για να μην δω ποτέ συνάνθρωπο
με πικραμένα χείλη.
Μα ήρθε η πίκρα τώρα πια
στην πόρτα της ψυχής μου
καθώς δεν βρίσκω ούτε γωνιά
στην μπόρα της ζωής μου.
Δεν μετανιώνω μια στιγμή
για όσα έχω δώσει
ούτε και θέλω άνθρωπο
να μου τα ξεπληρώσει.
Μόνο ένα νεύμα ανθρώπινο
μόνο μια δόση γλύκας
σε αποζημίωση ζωής
σαν φάρμακο της πίκρας.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Τι είναι τελικά η ποίηση; Ένα φίλτρο ίσως, συναισθημάτων που προκαλούνται από τα προσωπικά βιώματα του ποιητή( βαριά μου φαίνεται αυτή η λέξη, πως την χρησιμοποιώ;). Αν όντως έχουν τα πράγματα ο ίδιος άνθρωπος περνάει από το φίλτρο του όλα τα συναισθήματα, ακόμη και την πίκρα, χωρίς όμως να ορίζεται ως οντότητα από αυτά.
Ορίζεται συνήθως από το κοκτέιλ των ιζημάτων του φίλτρου και όχι από ένα μόνο συτατικό του.
Ωχ χτύπησε ο δαίμων , αν όντως έτσι έχουν , ήθελα να γράψω.
Μόνο ένα νεύμα ανθρώπινο….
αν το δίναμε ο ενας στον αλλον θα ηταν αλλιως τα πραγματα
ευχαριστω γιαυτην την καταθεση ψυχης
Ειρήνη να είσαι καλά, ευχαριστώ για την προσοχή σου και το ανθρώπινο ηλεκτρονικό σου νεύμα (σχόλιο).
Πόσο πιο ανθρώπινο θα μπορούσε να είναι αυτό ποίημα;;;; Κατευθείαν από τα βάθη της ψυχής!!! Μπράβο μπράβο στην προκειμένη περίπτωση το προτιμώ από τα συγχαρητήρια Βαγγέλη!!!
Άννα σε ευχαριστώ πολύ.
Σφιχτά κρατάω τις σιωπές
στα δόντια καρφωμένες
να μην φωνάζουνε κι αυτές
σα λάμιες λυσσασμένες.
δυνατός στίχος και κατάθεση ψυχής Στους χαλεπούς καιρούς μας φαίνεται πως ανδρώνεται περισσότερο η θέληση το παράπονο και η αγωνία μας για το συνάνθρωπο και την ανιδιοτέλεια ένα νεύμα μόνο μισό χαμόγελο και ας μην ακουστεί ποτέ το ευχαριστώ αυτό πράγματι είναι το αντίδοτο της πίκρας.
την καλημέρα μου
espera το σχόλιο σου είναι όλα όσα προσπάθησα να πω με αυτό το ποίημα. Είναι η μεταφορά του σε πεζό λόγο. Σε ευχαριστώ πολύ για την προσοχή και την κατανόηση. Να είσαι πάντα καλά.
“Δεν μετανιώνω μια στιγμή / για όσα έχω δώσει”
Γιατί μόνο τότε αξίζει η όποια προσφορά – όταν δεν μετανιώνεις και δεν ζητάς αντάλλαγμα…
Πολύ δυνατό, φίλε μου Βαγγέλη!