Στον πόνο αφήνομαι σαν να ‘ναι ένα ταξίδι
που άδικα διάλεξαν για μένα οι θεοί,
σαν καρυδότσουφλο της μοίρας μου παιχνίδι
σε ένα κατάρτι μου έχουνε δέσει την ψυχή.
Μοιάζει η ζωή τώρα με κάλεσμα σειρήνας,
να με πλανέψει με τραγούδια προσπαθεί.
Με κούκλες όμορφες εκείνες της βιτρίνας,
μου σπάει την πόρτα και πετάει το κλειδί…
Και εγώ δεμένη αγωνίζομαι ακόμη,
να σπάσω κώδικες να σβήσω μυστικά.
Υγρός ο πόνος και η θλίψη με σκοτώνει,
φτάνω στη λύση, μα είναι πάντοτε αργά!
Και γράφω σβήνω ή παλεύω με μια λέξη,
την κάνω εικόνα και την κλείνω στην ψυχή,
να ‘χα τη δύναμη κι όσα η μοίρα έχει διαλέξει,
σαν από πίνακα να σβήσω στη στιγμή…
_
γράφει η γράφει η Σοφία Ντούπη
Αγαπημένη μου Σοφία,
Να ήταν και να μπόρουνα τον πόνο να νικήσω
και όλους όσους τυραννά , χαρά να τους γεμίσω…
Να κάνω ευθύς με άνθρωπο τον πόνο μπλιό να μοιάζει
και μια μπερέτα ολόγιομη στο στήθος τουν’ αδειάζει!
Με συγκινείς πάντα με τα υπέροχα ποιήματά σου…
Καλά να περνάτε και αγάπη να σκορπάτε…
Αγαπώ σας…
Τους γεμίζεις με χαρά και αγάπη Χρυσούλα μου❤️ όλους όσους έχεις γύρω σου…όπως και εμένα κάθε που σε ακούω και κάθε που σε διαβάζω!!! Και εσύ με συγκινείς φιλενάδα, σε ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σου, ανταποδίδουμε άπαντες!!!Φιλιά σε όλους μικρούς και μεγάλους!!!
Σοφία μου, όπως ξέρεις με την ποίηση δεν τα πάω και πολύ καλά (έως καθόλου, μην πω…)
Πώς καταφέρνεις εσύ, κάθε φορά που σε διαβάζω, να μου αγγίζεις τόσο γλυκά τις χορδές της ψυχής μου!!!
Σ’ ευχαριστώ!!!!!!!!!!!
Μια τόσο ευαίσθητη πένα όπως και η δική σου Αθηνά μου τα καταφέρνει σε όλα και αυτό το ξέρεις καλύτερα από μένα…όσο για μένα και όσα γράφω μας παιδεύουν τα ίδια θέματα αυτό είναι όλο!!! Σ’ ευχαριστώ πολύ που πέρασες, την αγάπη μου και την ευχή κάποια στιγμή να ανταμώσουμε!!!!!
Σοφια Ευγε..!!!
Απο τα καλυτερα σου!!!!
Σ”ευχατιστω!!!
Ασημίνα μου αγαπημένη…που πάντοτε μου φυλάς έναν καλό λόγο!!! Εγώ σ’ ευχαριστώ!!! Να έχεις μια όμορφη μέρα!!!
Διάβασα ένα ποίημα για τραύματα της ψυχής από κακότροπη μοίρα και πόνο και ένοιωσα να πάλεται με θάρρος η καρδιά μου! Αντίφαση; Μόνο αυτό δεν είναι. Η ποίηση πραγματώνεται σαν όπλο μαγικό και παντοδύναμο του ανθρώπου στο αγώνα της ζωής, ξορκίζοντας τους πόνους και τις κακοτυχίες, τολμώντας να σηκώνει μπόι μέχρι και απέναντι στον θάνατο. Και τούτο το ποίημα ορθώνει το μπόι του και το καταφέρνει μάλιστα σε ένα δύσκολο τεχνικά πεδίο, που το δυναμώνει αποφασιστικά! Συνοψίζοντας, υπέροχο ποίημα και πολλά εύγε!
Τι να πω τώρα εγώ…νομίζω ότι το ευχαριστώ μου θα είναι φτωχό!!! Έχετε δίκιο όταν ο άνθρωπος συναντήσει τον μεγαλύτερο πόνο που μπορεί να του φέρει η μοίρα…ή η ζωή…σηκώνει ανάστημα και βρίσκει όπλα ισοδύναμα! Και πιο όπλο άραγε να είναι μεγαλύτερο από την τέχνη; Σε οποιαδήποτε μορφή της!
”Προσήλθα στη σελίδα σου, μελέτησα το ποίημά σου έφτασα στην καρδιά σου, πέρασα τις συμπληγάδες σου…” (αγαπημένη μου φράση πια). Γράφετε στο υπέροχο βιβλίο σας (φύλλα δάφνης) κύριε Παλιεράκη κι εγώ πολύ ταπεινά σας ευχαριστώ!!!
Με έκανες να νιώσω σαν να ακουμπούσα το χέρι μου στην ψυχή σου….αυτό για μένα είναι η ποίηση….σε ευχαριστώ Σοφία μου!!Καλημέρα!!
Εγώ σ’ ευχαριστώ Άννα μου…που είσαι πάντα κοντά μου και κρατάς στα χέρια σου ηλιάνθους για το όνειρο και τη συντροφιά!!!
Όπως τότε με τη μοιρασιά…
”Κι απ΄της καρδιάς μου τη σοδειά
δυο ηλίανθους του χαρίζω
και το όνειρο για συντροφιά”.
Α.Ρ
Μέσα από κάθε φράση σου ξεπηδά και μια εικόνα, τόσο μα τόσο ζωντανή!. Διαβάζοντάς το, γινόμαστε ένα μαζί του και συμπάσχουμε με την ηρωίδα – «σε ένα κατάρτι μου έχουνε δέσει την ψυχή» -. Πολύ δύσκολο να μεταφέρεις την ψυχολογία της στιγμής που γράφεις και στον αναγνώστη. Εξαιρετικό Σοφία!!!!
Βάσω μου σ’ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που πέρασες, στάθηκες, μοιραστήκαμε. Να είσαι πάντα καλά και να έχεις ένα όμορφο μήνα!!!Την αγάπη μου!!!