Παλιές αποσκευές μέσα σε σκουρόχρωμες βαλίτσες
παραδίπλα μ’ ετοιμότητα στέκονται κι επιθυμούν
έναν άνθρωπο από χρόνια πιστό να τις μεταφέρει
τα δυνατά του χέρια χρειάζονται για να θυμίζουν
λόγο ύπαρξης πως έχουν, τη ζωή να συντονίζουν

Ακόμα και τώρα που άλλαξε η εποχή και ο καιρός
και τα βαριά ρούχα παράταιρα σε όλους μοιάζουν,
εσύ πάλι από συνήθεια προσφέρεσαι να τα φοράς
μια γνώριμη προστασία νομίζεις σου προσφέρουν

Σε σταθμούς τρένων αρέσκονται να τριγυρνούν
και λόγο να ‘χουν πάντα για το επόμενο ταξίδι
θέση δίπλα σου αρπάζουν κρυφά απ’ το γκισέ
λαθρεπιβάτες γίνονται μελλοντικών σου ονείρων

Εσύ προσηλώνεσαι στην υπέροχη διαδρομή
σχέδια όμορφα κάνεις για της ζωής το ταξίδι
ξεχνάς για λίγο τα παλιά βάρη της συντροφιάς,
νεκρά όνειρα συνέχεια και υποσχέσεις πως θυμίζουν
στοιχειωμένα πουλόβερ κατάσαρκα πάλι σε ντύνουν
και τα δυο σου χέρια πάντα από σταθμό σε νέο σταθμό
χρειάζονται για αχθοφόρο πειθήνιο αυτές να τριγυρίζουν

_

γράφει η Μαρία Φουσταλιεράκη