Και δειλά – δειλά και σταθερά
φτάσαμε στην εικονική πραγματικότητα.
Η τεχνολογία μας τα παρέχει όλα.
Ηλεκτρονικές αγορές
ηλεκτρονικοί λογαριασμοί
ηλεκτρονικό χρήμα
ηλεκτρονικά παιχνίδια
ηλεκτρονική μουσική και συναυλίες
ηλεκτρονικό θέατρο
(αργεί λιγάκι αυτό)
ηλεκτρονικά ταξίδια
ηλεκτρονικό φαγητό
ηλεκτρονικές σχέσεις
ηλεκτρονικό σεξ
ηλεκτρονική παιδεία.
Απορία:
Γονιμοποίηση και τεκνοποίηση
ηλεκτρονικά;
Απαγορεύεται ο εναγκαλισμός
Απαγορεύεται η χειραψία
Απαγορεύεται το άγγιγμα
Απαγορεύονται τα φιλιά.
Προσέχεις για να έχεις.
Να έχεις τι;
Πού είναι οι αλάνες με τα παιδιά
και τα ματωμένα γόνατα;
Πού πήγαν τα κρυφά ραντεβουδάκια;
Πού πήγε το παγκάκι που φιλοξενούσε
ζευγάρια και τα παππούδια;
Ο κορονοϊός.
Ναι. Σύμφωνοι. Κανείς δεν λέει πως δεν υπάρχει.
Μήπως, λέω “μήπως”,
εκμεταλλεύεται από τους “ειδικούς”
αυτός ο ιός της κορώνας
για να περάσουν άλλα πράγματα
να βρεθούμε αργά και σταθερά
χωρίς εξεγέρσεις που γίνονταν άλλοτε,
χωρίς επαναστάσεις
σε μια εικονική Οργουελική πραγματικότητα
που θα εξυπηρετήσει στην καθολοκληρία υποδούλωση;
Και καλά, εμείς της ηλικίας μου
και λίγο νεότεροι
τα ζήσαμε όλα αυτά.
Τα παιδιά, μωρέ,
τα παιδιά τι μνήμες θα έχουν αργότερα
από τούτη την τρυφερή τους ηλικία;
Φόβος. Μάσκα. Θερμομέτρηση. Απαγορεύσεις.
Συναίσθημα
που εφόσον δεν καλλιεργείται
καταρρέει…
_
γράφει η Αθηνά Μαραβέγια
0 Σχόλια