Κάποτε σ’ αυτή την τρύπα
ένα μικρό κτίσμα ακουμπούσε
περίπτερο το λέγανε
εκεί τρέχαμε να ξοδέψουμε
το φτωχικό μας χαρτζιλίκι
αυτό που μας έδινε η μάνα
εις αντάμειψιν του καλού μας
χαρακτήρα
Το έδιωξε από τη θέση του
το διπλανό σούπερ μάρκετ
δεν χρειάζεται να υπάρχεις εσύ
στα ράφια μου τώρα
σε υπολογίζω
Κι εκείνο έπεσε και σκοτώθηκε
απ’ τον καημό του
Στον κουρνιαχτό της σκόνης του
έβαλα τα κλάματα
_
γράφει η Πολυξένη Βακιρλή
0 Σχόλια