Ψάχνω να βρω ένα μονοπάτι/Μονοπάτι φυγής/Λαβωμένα τα βήματα/Που βγάζουν σε ένα πέρασμα/Ανάμεσα απ’ τα αστέρια/Μα στάζουν αίμα οι πληγές/Αφήνουν χνάρια στο μονοπάτι/Νοτίζουν τον ουρανό/Ίσως να τον εβάψουν/Και να ‘ναι κόκκινο το δείλι/Κόκκινο το φεγγάρι/Κόκκινο και το χάραμα που θα γεννήσει η νύχτα/Κόκκινο και το σύννεφο/Κόκκινη κι η βροχή…/Είναι μέρες τώρα/Ίσως που αλλάζει ο καιρός/Ίσως να φταίει αυτό/ Που το κόκκινο γίνεται πιο κόκκινο/Κι η πληγή/Εκείνη η μεγάλη πληγή/Το φυλαχτό στο στήθος/Γίνεται πιο μεγάλη/Ίσως να φταίει ο καιρός/Ίσως πάλι όχι/Ίσως είναι οι λέξεις/ Εκείνες που βαστάω δίπλα από την πληγή/Οι λέξεις που δεν πρόλαβα/Οι λέξεις που δεν πρόλαβες/Να σου πω/Να μου πεις/Αυτές που έγιναν δάκρυα/Στα μάτια μου/Βλέφαρα κλειστά/Τα μάτια σου/Με γδέρνουν/Με πονάνε/Χρωστάω/Χρωστάς/Χρωστάει ο χρόνος/Λένε πως είναι γιατρός/Σφουγγάρι σε πίνακα/Σφουγγάρι που σβήνει τον πόνο/Είναι η ζωή πίνακας;/Γιατί για μένα μετράει αλλιώς;/Γιατί δεν σβήνει ο πόνος;/Γιατί βαθαίνει η πληγή;/Γιατί τα χνάρια του γίνονται ολοένα και πιο βαθιά;/Πιο κόκκινα;

_

γράφει η Σοφία Ντούπη