ΠΟΘΟΙ

Δημοσίευση: 3.01.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

heart_wooden

Κοίταζε τα στρεβλωμένα δάχτυλα
Σε δάκρυα ανελύθη
Πως πήρε λάθος την ζωή
Πικρά αναθυμήθη

Γωνίες σκληρές επέλεξε
Αιχμές να τον τρυπάνε
Αυτές που ρόλο έχουνε
Μονάχα να πονάνε

Μία καμπύλη ήθελε
Ζεστά να τον κυκλώσει
Μια αγκαλιά ολοστρόγγυλη
Γλυκά να τον χωνέψει

Πού είναι το κατώφλι σου
Να ‘ρθώ να ξαποστάσω
Ν’ ακούσω την ανάσα σου
Νερό να ξεδιψάσω;

Λύσε τα χέρια της σιωπής
Λευτέρωσε τα λόγια
Όμορφα να χορέψουνε
Σε μυρωδάτα αλώνια

Έλα κοντά μου κάθισε
Εγώ θα σε χαϊδέψω
Με της καρδιάς μου το κρασί
Τα χείλη θα φιλέψω.

 

_

γράφει η Καλλιόπη Πασχαλίδου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 02 – 03 Δεκεμβρίου 2023

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 02 – 03 Δεκεμβρίου 2023

Real News https://youtu.be/aAiiuhHULMc Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Θαυμάσιο ποίημα, υπέροχοι και τόσο μελωδικοί στίχοι!!!

    Απάντηση
  2. Έλενα Σαλιγκάρα

    Μου άρεσε κι εμένα πολύ! Μπράβο σας!

    Απάντηση
  3. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

    Το ίδιο και σε μένα κορίτσια ΠΟΛΥ καλό όντως

    Απάντηση
  4. Ανώνυμος

    Ευχαριστώ,ευχαριστώ πολύ!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου