Κοίταζε τα στρεβλωμένα δάχτυλα
Σε δάκρυα ανελύθη
Πως πήρε λάθος την ζωή
Πικρά αναθυμήθη
Γωνίες σκληρές επέλεξε
Αιχμές να τον τρυπάνε
Αυτές που ρόλο έχουνε
Μονάχα να πονάνε
Μία καμπύλη ήθελε
Ζεστά να τον κυκλώσει
Μια αγκαλιά ολοστρόγγυλη
Γλυκά να τον χωνέψει
Πού είναι το κατώφλι σου
Να ‘ρθώ να ξαποστάσω
Ν’ ακούσω την ανάσα σου
Νερό να ξεδιψάσω;
Λύσε τα χέρια της σιωπής
Λευτέρωσε τα λόγια
Όμορφα να χορέψουνε
Σε μυρωδάτα αλώνια
Έλα κοντά μου κάθισε
Εγώ θα σε χαϊδέψω
Με της καρδιάς μου το κρασί
Τα χείλη θα φιλέψω.
_
γράφει η Καλλιόπη Πασχαλίδου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Θαυμάσιο ποίημα, υπέροχοι και τόσο μελωδικοί στίχοι!!!
Σ’ευχαριστώ πολύ!
Μου άρεσε κι εμένα πολύ! Μπράβο σας!
Το ίδιο και σε μένα κορίτσια ΠΟΛΥ καλό όντως
Πάρα πολύ ωραίο!
Ευχαριστώ,ευχαριστώ πολύ!