«…ποτέ μου δε θα μπορέσω να δω τους αναγνώστες ως πελάτες. Βλέπω τη λογοτεχνία ως κάτι το ιδεώδες κι όχι ως εργασία» – Πλούταρχος Πάστρας

(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενος στην σημερινή μας δημοσίευση για την λογοτεχνική δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία»  είναι ο λογοτέχνης  Πλούταρχος Πάστρας, τον οποίο και ευχαριστώ για την τόσο ανθρώπινη και δοτική συνέντευξη του!

Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα μές απο το βιογραφικό του:

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΠΑΣΤΡΑ

Ο Πλούταρχος Πάστρας είναι νέος ποιητής. Γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα και κατάγεται από την Πάστρα Κεφαλληνίας. Είναι φοιτητής.

Ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων από 8 ετών. Έχουν συμπεριληφθεί ποιήματα του σε Ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικά περιοδικά «Πνευματική Ζωή», «Πνοές Λόγου και Τέχνης», «Δέλεαρ» και τη λογοτεχνική σελίδα «Bonsaistories».

Διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής του «2^ου Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού Bonsaistories».

Έχει διακριθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, όπως Α΄ Βραβείο στον «1ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Bonsaistories» για το ποίημα του «Ο Έρως», Α΄ Βραβείο στο «Διαγωνισμό Δημοφιλέστερης Ιστορίας» του Περιοδικού «120 ΛΕΞΕΙΣ», Β΄ Βραβείο στο «Διαγωνισμό Ποιοτικής Λημματογράφησης» για το λήμμα του «Μετρική (λογοτεχνία)» της Βικιπαίδειας, Γ΄ Βραβείο στον «Ε΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Καισάριος Δαπόντες» του Δήμου Σκοπέλου για το ποίημα του «Ραψωδία της εμπνεύσεως», Έπαινο στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2014 με θέμα «Στον καιρό του Παλαιολόγου» της «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» και του «Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών» και Έπαινο στο «Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού» του Δήμου Δράμας για το παραμύθι του «Ο Φρόστυ και ο σκούφος του Αϊ Βασίλη».

ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Ποιητικό Ρομάντσο – Πλούταρχος Π. https://www.facebook.com/poemromantso/?fref=ts

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές

1. Γιατί γράφεις;

Γιατί γράφω… δύσκολη ερώτηση. Ας το πάρουμε, όμως, από την αρχή. Όταν ήμουν μικρός έβλεπα τη μητέρα μου να γράφει ποιήματα. Παντού έβρισκα από ένα σχισμένο κομμάτι χαρτί με στίχους, που τότε δεν τους καταλάβαινα. Το πρώτο μου ποίημα το έγραψα στο Δημοτικό, το οποίο αριθμούσε μόλις τέσσερις στίχους. Είχα γράψει και κάποια άλλα, όμως, έχασα το τετράδιο και πλέον δεν τα θυμάμαι. Μετά σταμάτησα μέχρι το 2013. Εκείνη η χρονιά ήταν η χειρότερη στη ζωή μου, λόγω του θανάτου του πατέρα μου. Μεγάλο πλήγμα για την ανέμελη μέχρι τότε ζωή μου. Ένα ζεστό βράδυ, λοιπόν, εκείνου του Αυγούστου έγραψα το πρώτο ποίημα των νεανικών μου χρόνων. Το αφιέρωσα στη μνήμη του πατέρα μου, διότι την επόμενη ημέρα ήταν τα γενέθλια του. Τα πρώτα γενέθλια που δεν θα τα γιορτάζαμε μαζί… Εκείνη την πρώιμη περίοδο έγραφα κυρίως πένθιμα ποιήματα που πάντα υπήρχαν μέσα στους στίχους οι λέξεις θάνατος, χάρος, παράδεισος και θεός. Όσο περνούσε ο χρόνος και επουλωνόντουσαν τα τραύματα, άρχισα να γράφω πιο εύθυμα ποιήματα. Έτσι άρχισα να κάνω σιγά-σιγά τα πρώτα μου βήματα στη λογοτεχνία. Τώρα που έχω φτάσει σε ένα ικανοποιητικό σημείο, στην ποιητική μου εφηβεία, όπως το ονομάζω, μπορώ να πω πως γράφω για την ίδια την ποίηση. Για εμένα η ποίηση είναι η ψυχή και η καρδιά του ανθρώπου, η οποία αν σταματήσει να χτυπά, τότε θα χαθεί και ο κόσμος, όπως τον ξέρουμε. Γράφω, λοιπόν, για να υμνήσω την ποίηση, εκείνη τη Μούσα που μας κρατάει συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα, εκείνη την ηλιαχτίδα που φωτίζει τη γκρίζα πολιτεία μας.

2. Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;

Δεν πιστεύω πως μπορείς να παροτρύνεις κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής. Πρέπει ο ίδιος να το θέλει. Να το έχει μέσα του, φυλαγμένο στην καρδιά του. Κι όταν αυτό το αίσθημα του γράφειν ή του ποιείν ριζώσει καλά, πεταχτεί ο βολβός και γίνει ένα όμορφο μπουμπουκάκι, τότε μόνο θα μπορέσει να ξεκινήσει την ιδιαίτερη φροντίδα και ν’ ανθήσει η δημιουργία του. Αυτό για να γίνει μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια, ακόμη και δεκαετίες, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να είναι σίγουρος πως θα συμβεί! Όσο για το ν’ αποφύγει κάποιος να γίνει ποιητής, θα το συμβούλευα σε ανθρώπους που θεωρούν το γράψιμο ως μέσω αύξησης των εισοδημάτων τους. Όχι δεν είναι επάγγελμα η ποίηση. Είναι ύμνος στην ίδια τη ζωή!

3. Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;

Το είδος γραφής που αγαπάω να υπηρετώ είναι η ποίηση. Είναι για εμένα το υπέρτατο είδος γραφής που μπόρεσε ποτέ να κατακτήσει ο άνθρωπος. Από τα αρχαία χρόνια οι αοιδοί υμνούσαν με τους στίχους τους τούς ήρωες, τους Θεούς, τη φύση, τον έρωτα, το θάνατο, την ευτυχία, τη λύπη, δηλαδή όλα όσα θα νιώσει και θα γνωρίσει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του είτε με την καρδιά του είτε με τη ψυχή του. Για εκείνο το είδος γραφής που δεν έχω ακόμη τις απαραίτητες ικανότητες να καταπιαστώ, πιστεύω πως είναι το θεατρικό έργο. Δυστυχώς οι γνώσεις μου είναι πολύ ελλιπείς και χρειάζομαι να δω και να διαβάσω πολλά θεατρικά έργα, ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή να δημιουργήσω κι εγώ με τη σειρά μου το δικό μου.

4. Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;

Φυσικά στην «Εστία». Και ποιος ποιητής ή συγγραφέας δε θα ήθελε να εκδοθεί το έργο του στις εκδόσεις που εκδόθηκαν τα λογοτεχνικά διαμάντια των θρυλικών λογοτεχνών της νεοελληνικής λογοτεχνίας;

5. Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;

Πελάτες; Επ’ ουδενί! Ποτέ μου δε θα μπορέσω να δω τους αναγνώστες ως πελάτες. Εγώ είμαι της παλαιάς σχολής. Βλέπω τη λογοτεχνία ως κάτι το ιδεώδες κι όχι ως εργασία. Κριτές και συμβουλάτορες, όμως, ναι μπορώ να τους δω έτσι, διότι ακόμη και η κακή κριτική είναι μία καλή συμβουλή!

6. Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;

Η καλύτερη κριτική που άκουσα για το έργο μου ήταν από μία αναγνώστρια στη λογοτεχνική μου σελίδα στο Facebook, η οποία σε σχόλιο της μου έγραψε: «σας ευχαριστώ που γράφονται τόσο όμορφα πράγματα που αξίζει να τα δεις και να τα διαβάσεις». Για εμένα είναι η καλύτερη κριτική για το μέχρι τώρα έργο μου, το οποίο τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα. Ενώ η χειρότερη κριτική –αν και τη θεωρώ περισσότερο ως μία καλή συμβουλή- είναι για το πώς εφάρμοζα το μέτρο στα έμμετρα ποιήματα μου. Εκείνος ο αναγνώστης μου άλλαξε ακόμη και ολόκληρες στροφές! Έμαθα, όμως, πολλά από αυτήν την κριτική και τώρα έφτασα σε πολύ καλό βαθμό και πορεύομαι πλέον αγκαλιά με τη «Νεοελληνική Μετρική», δίχως ουδεμία χασμωδία!

7. Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;

Τι πιστεύουν για εμένα; Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Απλώς έχω την εντύπωση πως βλέπουν στα μάτια τους ένα νεαρό ποιητή, ο οποίος σιγά-σιγά με το πέρασμα του χρόνου κάνει μικρά-μικρά βηματάκια προς τη λογοτεχνική του ύπαρξη. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω πως είναι και επιεικής, αλλά και αυστηροί με μέτρο. Αλλά γιατί είμαι και δημοσιογράφος, πιστεύω πως αυτήν την ερώτηση πρέπει να την απαντήσουν οι ίδιοι και τους την απευθύνω, περιμένοντας την απάντηση τους με μεγάλο ενδιαφέρον!

8. Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;

Αυτό που με ενοχλεί είναι μερικοί λογοτεχνικοί διαγωνισμοί. Εν έτη 2016 δεν είναι δυνατόν να προκηρύσσεται σε ένα μέρος της Ελλάδας, πανελλήνιος λογοτεχνικός διαγωνισμός και να κερδίζουν μόνο οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής, δηλαδή οι συντοπίτες, οι φίλοι και οι συγγενείς. Καμιά φορά μπορεί να βραβευθεί κάποιος και από ένα άλλο μέρος, αλλά κατά την πλειονότητα βραβεύονται μόνο όσοι βρίσκονται κοντά σε εκείνη την περιοχή, ώστε να μπορέσουν να παραβρεθούν στις τελετές απονομής. Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, προτείνω τη δημοσίευση του αναλυτικού πίνακα κατάταξης και των ίδιων των ποιημάτων, ώστε να κρίνουν και οι ίδιοι οι αναγνώστες το ποια έργα θα έπρεπε να βραβεύονται. Έτσι θα έχουμε πλήρη διαφάνεια. Τώρα, αυτό που μου αρέσει είναι η συλλογικότητα που υπάρχει πλέον στις εκδόσεις. Πόσες ανθολογίες προκηρύσσονται κάθε χρόνο, δίνοντας τη δυνατότητα της ποιητικής «συντροφιάς» στους αναγνώστες. Πόσα ποιήματα έμμετρα και πεζά δημιουργούν ένα κολλάζ ποίησης και πλουραλισμού ποιητικής μορφής, δίνοντας μία ανάσα στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Μακάρι από αυτό να παραδειγματιστούν και οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι και να αρχίσουν σιγά-σιγά την έκδοση προσωπικών ποιητικών συλλογών, κάτι που στις ημέρες μας είναι πολύ σπάνιο, λόγω της εμπορευματοποίησης της λογοτεχνίας.

9. Με άριστα το 10, πού κατατάσσεις την συγγραφική σου ικανότητα και γιατί;

Την κατατάσσω στο 7. Έχω ξεπεράσει τη βάση, αλλά έχω πολύ χρόνο μπροστά μου ακόμη για να φτάσω στο 10!  Όσο περισσότερο γράφω και διαβάζω, τόσο θα γίνομαι καλύτερος. Ένας λογοτέχνης θα πρέπει να έχει εντρυφήσει στη λογοτεχνία. Πρέπει να καλλιεργήσει τη γλώσσα του, να εμπλουτίσει το λεξιλόγιο του, να μάθει την ιστορία της, τα λογοτεχνικά ρεύματα και τις σχολές της.

10. Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;

Σίγουρα για να ξεκινήσεις να γράφεις θα πρέπει να το έχεις μέσα σου. Αλλά, ναι, πιστεύω πως κάποιοι ομότεχνοί μου επιδιώκουν την απόκτηση πόρων από το έργο τους και ακόμη περισσότεροι την -υπερτιμημένη κατ’ εμέ- δόξα, διότι όπως λέει και το ρητό «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς»…

Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!

Για να σας αποσταλεί  το ερωτηματολόγιο  επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο  θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.

Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!

Με όλη μου τη θετική ενέργεια

Θεόφιλος Γιαννόπουλος

Κράτα το