Έλα για λίγο ένα λεπτό
Στον ύπνο μου και ζήσε
Το δικό μου το παραμιλητό
Τον πόνο μου και σβήσε.
Κάθε ψεγάδι απ’ το μυαλό
Απ’ τ’ άσχημα του χαρακτήρα
Τι κι αν λένε όλοι αυτό
Εγώ απάντηση δεν πήρα.
Ζητώ καθημερινά κι ολονυχτίς
Να δω εσένα λίγο
Σαν όραμα σαν όνειρο
Μήπως και διαφύγω.
Κινδύνους που κατατρέχουνε
Το μυαλό μου τώρα
Μιας κι αναλογίζομαι
Της συνάντησής μας την ώρα.
Πού ‘σαι να δεις εμένα πια
Να ζούσες να καμαρώσεις
Τη μικρή σου εγγονή
Έτσι να με λυτρώσεις;
Προσπάθησα και πάλεψα
Με γνώμονα το θάρρος
Τι κι αν ξέρω για τα καλά
Πως σε κάποιους είμαι βάρος.
_
γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
