2001: ο Κυνηγός εισβάλλει στο σπίτι της έφηβης Έμιλυ Ρομάνη και σκοτώνει τη μητέρα της. Η καίρια παρέμβαση του εγκληματολόγου Μάνου Κορυζή είναι λανθασμένη, με αποτέλεσμα ο Κυνηγός να ξεφύγει, η Έμιλυ να διαλυθεί ψυχολογικά και ο αδερφός της, Τέντι, να αποκτήσει σοβαρά κινητικά προβλήματα. Λίγο αργότερα, ο Μάνος Κορυζής φυλακίζεται λόγω μιας καλά στημένης σκευωρίας που τον καταδεικνύει ως τον Κυνηγό, τον άντρα που δολοφονεί καθ’ έξιν νεαρές γυναίκες. 14 χρόνια μετά η Έμιλυ και ο Μάνος ξανασυναντιούνται, γιατί ο Κυνηγός ζει, είναι ελεύθερος και συνεχίζει το έργο του.

Η Ευαγγελία Ευσταθίου είναι μια συγγραφέας που πατά γερά στα πόδια της. Είναι ικανή να πάρει τη λάμψη μιας ιδέας και να την κάνει ολόκληρο φαντασμαγορικό υπερθέαμα, με δικούς της κανόνες, τρόπο σκέψης και ξεκάθαρο ύφος. Δεν την αφορούν τα στεγανά και οι πεπατημένες, δεν αναμασάει τα ίδια και τα ίδια, δεν της αρέσει να γράφει όπως το μεγαλύτερο ποσοστο της σύγχρονης ελληνικής μυθιστορίας. Έχει χαράξει τον δικό της δρόμο, υπακούει στις εσωτερικές της παρορμήσεις, κρατά σε πολύ χοντρικές γραμμές τη δομή ενός μυθιστορήματος και μετά του δίνει και καταλαβαίνει! Στο τελευταίο της βιβλίο αποδεικνύει πόσο καλά γνωρίζει να χειρίζεται το σασπένς αλλά και πόσο καλά ξέρει να κρατήσει έναν αναγνώστη, ουσιαστικά χαρίζοντάς του ένα love story με τα γνωστά σκαμπανεβάσματα, όμως τόσο καλογραμμένο!

Ως προς το αστυνομικό κομμάτι της υπόθεσης μόνο τα καλύτερα έχω να πω. Η κορύφωση είναι σταδιακή, κλιμακούμενη, η αγωνία χτυπάει κόκκινο και αναρωτιέμαι ποιος είναι ο Κυνηγός, γιατί σκοτώνει αυτές τις γυναίκες, αφαιρώντας τους τον δείκτη του χεριού τους, ποια προσωπικότητα κρύβει και κυρίως τι ρόλο έχει στη ζωή του η μητέρα της Έμιλυ, την οποία είχε σκοτώσει χρόνια πριν, και γιατί τώρα διώκει την ίδια την Έμιλυ. Σταδιακά η ταυτότητα αποκαλύπτεται, τα κίνητρα εμφανίζονται αλλά μόνο και μόνο για να ξεκινήσει μετά την αποκάλυψη ένα εξίσου αγωνιώδες ανθρωποκυνηγητό στα βάθη της Αυστραλίας! Η αυστραλιανή έρημος, οι Αβορίγινες, μυστηριώδη τοτέμ, ξεχασμένες φυλές, όλα μου θύμισαν την αξεπέραστη Barbara Wood, μια Αυστραλιανή συγγραφέα αστυνομικών-κοινωνικών μυθιστορημάτων, βαθιά γνώστη της κουλτούρας και του παρελθόντος της χώρας της.

Ως προς το συναισθηματικό κομμάτι, η ερωτική ιστορία μεταξύ Έμιλυ και Μάνου με ταλαιπώρησε. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαι άρρεν αναγνώστης και επιπλέον τα αδιάβαστα βιβλία που έχω, άνετα γεμίζουν το Σύνταγμα έτσι και κατέβουν σε πορεία. Επομένως δεν έχω χρόνο να αφιερώσω σε αξιόλογα βιβλία όπως αυτό, αναγκαζόμενος έτσι να προσπερνώ σελίδες, στις οποίες επέστρεφα παρ’ όλ’ αυτά σχεδόν αμέσως, γιατί το εύρος και ο πλούτος του λεξιλογίου ήταν το κάτι άλλο.

Η κυρία Ευσταθίου έχει τρομερή δύναμη να αναπαριστά εικόνες ακόμη και μέσα σε μία πρόταση ή να πετά σημαντικά ψήγματα κάπου εκεί μέσα, μεταξύ χειλέων και κύλικος. Θα γράψω λοιπόν και γι’ αυτό το βιβλίο ότι βρίθει πλούσιου λεξιλογίου, χωρίς να γίνεται επιτηδευμένο ή στοχευμένο και χωρίς να γελοποιεί τα πρόσωπα ή τις σκηνές, του στυλ «γράψε σε απλά ελληνικά ότι τη φίλησε». Όχι, τη φιλάει, αλλά οι συνθήκες υπό τις οποίες τη φυλάει, οι συνέπειες αυτού του φιλιού, οι ψυχολογικές διαφορές πριν και μετά ήταν υπερβολικές κατ’ εμέ, καλογραμμένες δε! Και είναι εξαιρετικά ενορχηστρωμένη η κλιμάκωση από το μίσος στην αγάπη και τον απόλυτο έρωτα. Να το ξέρετε, αν παίζεις κρυφτό με τον έρωτα θα σε βρει όπου και να κρύβεσαι, μα στην ψυχή σου, μα σε ερημονήσι!

Στο τέλος, μετά το φινάλε του αστυνομικού κομματιού, ακολούθησαν αρκετές σελίδες για να στερεωθεί καλά ο συνεκτικός δεσμός μεταξύ του Μάνου και της Έμιλυ και να καταλήξουν αν ταιριάζουν επιτέλους ή όχι, η μια με τα ψυχολογικά της και τις ανασφάλειές της, ο άλλος με τα προβλήματά του, τη ροπή προς τις εφήμερες σχέσεις και τον κίνδυνο που ζούσε η αγαπημένη του. Ζητώ συγνώμη, αυτά τα προσπέρασα, δεν άντεξα! Και αυτές οι τελευταίες σελίδες, αχ, αυτές οι τελευταίες σελίδες, πόσο με ανατρίχιασαν! Οι Αμερικανοί έχουν τον Χάνιμπαλ Λέκτερ κι εμείς τον Κυνηγό!

Επομένως, για άλλη μια φορά η συγγραφέας με ξενύχτησε, με συνήρπασε, με γέμισε εικόνες, αισθήματα, αγωνία και μου χάρισε αξέχαστες στιγμές. Το προτείνω ανεπιφύλακτα και για τον άψογο χειρισμό του αστυνομικού μέρους και για τον πλούσιο λεξιλογικά κόσμο των ερωτικών σχέσεων στη σημερινή κοινωνία.