Δεν είναι που δεν αντικρίζεις.
Όχι... όχι,
Απλά, δεν βλέπεις!!
Κοιτάζεις...
Μα δεν ανασαίνεις τον Ήλιο.
Σου φαίνονται θολωμένα τα φτερά.
Μα δεν μπορείς να μυρίσεις τα λουλούδια.
Σου φαίνεται αλλοτινό το άρωμά τους.
Πώς δεν διαπέρασε ως τώρα τη καρδιά σου;;;
Άκου!
Αλυχτάει η σκιά,
με μια σιωπή όλο φωτιά.
Όχι... όχι,
δεν λέω πως δεν σε επισκέπτονται τα όνειρα.
Απλά, δεν ονειρεύεσαι.
Έχεις το πινέλο στα χέρια,
ναι... ναι, το ξέρω!
Μα τα χρώματα αποκρύπτονται
ή ίσως, δεν μπορείς να τα βρεις...
Βέβαια, το γκρι έχεις συνηθίσει.
Χρώμα, λες, είναι κι αυτό.
Το ξέρω, οι αισθήσεις σου
είναι εξαιρετικές!
Πώς και δεν άκουσες ποτέ,
το θρόισμα τ' ανέμου
στη καρδιά;
Μα φυσικά,
ακούς τα ουρλιαχτά!
Πως και δεν χαμογέλασες ποτέ,
στο βλέμμα της Ζωής;
στο λόγο της Αγάπης;
στη νότα της ψυχής;
Απλά περιγελάς,
ή ίσως τεχνοκρατικά φεγγοβολάς.
Πώς και δεν ένιωσες ποτέ
το χάδι στα μαλλιά;
Βεβαίως!
Διδάσκεις τα παιδιά.
“Γνωρίζεις”.
Πώς όμως
δεν έμαθες
ποτέ,
τίποτα απ' αυτά;
Μα φυσικά,
είσαι Άνθρωπος.
Άνω θρώσκεις!
Πώς γίνεται,
να μην βλέπεις Ουρανό;
να μην μιλάς με τα πουλιά;
να μην προσφέρεις αυτό που για 'σένα
είναι λιγοστό;
Πώς;
_
γράφει η Ελένη Ιωαννάτου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Εξαιρετικά ποιητική παρουσίαση του σύγχρονου ανθρώπου! Δοσμένη ομως, με πολλή ευαισθησία!
Ευχαριστώ από καρδιάς MATINA!!!
Πόσο εύστοχα δοσμένο το χάσιμο της ζωής!Συγχαρητήρια Ελένη για άλλη μια φορά με άγγιξε η δυνατή γραφή σου!
Άννα σε ευχαριστώ με όλο το βάθος της ψυχής μου!
Με συγκίνησες για ακόμη μια φορά με τα λόγια σου!
Να είσαι καλά!
Να μην προσφέρεις αυτό που για σένα είναι λιγοστό….
Ελένη η κίνηση αυτή ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τους Ανθρώπους….
Ακριβώς έτσι είναι Μάχη μου!!
Ας προσφέρουμε αυτό που για εμάς δεν είναι
τόσο σημαντικό, όμως για κάποιο άλλο άτομο ίσως
να είναι τα πάντα!
Τότε θα είμαστε σε θέση να κοιτάζουμε ψηλά!!!
Σ’ ευχαριστώ ολόψυχα!!!
Άννα σε ευχαριστώ με όλο το βάθος της ψυχής μου!
Με συγκίνησες για ακόμη μια φορά με τα λόγια σου!
Να είσαι καλά!
Ο Ανώνυμος ήμουν εγώ και στάλθηκε καταλάθος.
Σε καμαρώνω όλο και πιο πολύ!!
Πώς γίνεται,
να μην βλέπεις Ουρανό;
να μην μιλάς με τα πουλιά;
Γίνεται, αγαπητή Κα Ιωαννάτου,
όταν ο άνθρωπος αποθηριώνεται …
Όμορφη ανατομία
του σημερινού ανθρώπου !
Η ερμηνεία του άνω θρώσκω – παρόλο που μου αρέσει περισσότερο κι εμένα γιατί εμπεριέχει μέσα της την ενατένιση του ουρανού – αντιμάχεται από την ελληνική γλωσσολογία, η οποία υποστηρίζει πως η λέξη άνθρωπος έλκει την ετυμολογική της προέλευση από τις λέξεις άνδρας και όψη!
Kαλή δύναμη!
Καλές όμορφες δημιουργίες!
“Πως και δεν χαμογέλασες ποτέ,
στο βλέμμα της Ζωής;
στο λόγο της Αγάπης;
στη νότα της ψυχής;”
Ίσως γι αυτό και να στερήθηκες και το δικό τους χαμόγελο… κι έμεινες μονάχος…
Πολύ δυνατό, Ελένη μου, εύγε!
Από το ΚΛΆΜΜΑ τής ΨΥΧΉΣ ΣΟΥ…ΜΕ ΠΛΗΜΜΎΡΙΣΕ ο ΧΕΊΜΜΑΡΟΣ τών ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΆΤΩΝ ΣΟΥ,και Προσπαθώ να Σωθώ από Βέβαιον Πνιγμόν…ΜΑΤΆΚΙΑ ΜΟΥ ΑΛΗΘΙΝΆ!!!♥♥♥@@•*°…Έχεις ΘΑΥΜΑΣΜΌΝ,Έχεις ΑΓΆΠΗΝ,Έχεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΉΝ ΤΡΈΛΛΑΝ και ΑΝΑΡΧΊΑΝ,Έχεις ΚΈΝΤΡΟΝ,Έχεις ΆΣΤΡΟΝ,Έχεις ΜΟΊΡΑΝ,Έχεις ΜΈΛΛΟΝ,μα Αυτό που με ΚΕΡΔΊΖΕΙ ΣΕ ΕΣΈΝΑ είναι ότι Έκανες την ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΝ να ΠΡΟΣΚΥΝΉΣΕΙ την ΑΛΉΘΕΙΆΝ ΣΟΥ!!!♥♥♥@…