–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Σε ένα βιβλίο χωρισμένο σε 12 κεφάλαια όσοι και οι μήνες του έτους, όπου κάθε μήνας μας παραθέτει και μια συνταγή παρέα με την λεπτομερή της εκτέλεση, θα γίνουμε μάρτυρες της ζωής μιας γυναίκας που από μωρό μεγάλωσε μέσα σε μια πολύβουη, μοσχομυρωδάτη και πλούσια σε υλικά κουζίνα.

Η Τίτα, που λάτρευε την μαγειρική και ανάλογα τη διάθεσή της μαγείρευε το φαγητό και εκείνο με τη σειρά του εξέπεμπε τη ψυχοσύνθεση της, ερωτεύτηκε στα 16 της τον Πέδρο και όταν εκείνος εξίσου ερωτευμένος μαζί της επιχείρησε να τη ζητήσει σε γάμο από τη μητέρα της, η τελευταία του έδωσε το χέρι της αδερφής της.

Σε μια κοινωνία με παρωχημένες ιδέες που θέλουν την μικρότερη κόρη της οικογένειας να υπηρετήσει και να γηροκομήσει τη μητέρα της, η Τίτα δέχτηκε στωικά τη μοίρα της, χωρίς να μπορεί να φέρει αντίρρηση στην καταπιεστική, άδικη, άκαμπτη και σκληρή σαν πέτρα μαμά Ελένα.

Η Τιτα θα μας διηγηθεί πολλά, τα περισσότερα μέσα στην κουζίνα, ανάμεσα σε κατσαρόλες που βράζουν, μυστικά για νόστιμα φαγητά και υλικά που παντρεύονται με τα δάκρυα και τη διάθεσή της και το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικά πιάτα που άλλοτε χαλιναγωγούν και άλλοτε εκτροχιάζουν τους αποδέκτες.

…είμαι άνθρωπος και έχω δικαίωμα να ζήσω τη ζωή μου όσο καλύτερα μπορώ…

Μια τούρτα με 170 αβγά, η Νάτσα μαγείρισσα και παραμάνα της Τίτα που ακόμα και μετά τον θάνατό της θα στέκεται ακοίμητος φρουρός στο πλάι της αγαπημένης της και θα τη συμβουλεύει σε κάθε της ανάγκη, οι 200 ευνουχισμένοι πετεινοί, τα δυνατά χαστούκια στο παιδικό πρόσωπο της Τίτα από μια άκαρδη και άσπλαχνη γυναίκα και ένα μπουκέτο ροζ τριαντάφυλλα που βάφτηκαν κόκκινα από αίμα, είναι οι πρώτες καταβολές της ιστορίας μας, μιας ιστορίας που οφείλω να ομολογήσω ότι τη λάτρεψα τόσο για τον τρόπο γραφής της όσο και για την πληθώρα συναισθημάτων που με κύκλωναν καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης.

Η Τίτα έχει χάσει τον πατέρα της, έχει 2 αδερφές και σε ένα γυναικοκρατούμενο σπίτι ο ρόλος της είναι να μαγειρεύει όσο καλύτερα γίνεται.

Διεισδύοντας στα άδυτα του βιβλίου, θα διαβάσουμε για την άγρια ένωση της Γερτρούδη με έναν λοχαγό, για το καθημερινό πλέξιμο μιας κουβέρτας, το βιβλίο μαγειρικής που ξεκίνησε να γράφει και εσωκλείει συνταγές και μυστικά, για μια δύσκολη γέννα που είχε αίσιο τέλος αλλά και τη βάφτιση του μικρού και άτυχου Ρομπέρτο, γιου της Ροσάουρα.

Η Τίτα ζει στο ίδιο σπίτι με τον αγαπημένο της, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της κακιάς μητέρας. Υποφέρει όσο και ο Πέδρο, αναζητά αφορμές για να βρεθεί μαζί του έστω και για λίγο και υπομένει όλα τα δεινά που η μοίρα της έχει χαράξει.

Μια ανύπαντρη γυναίκα που ταΐζει με το στήθος της ένα πεινασμένο μωρό, ο ερωτευμένος γιατρός που δεν έχει ελπίδες αλλά προσπαθεί να στάξει βάλσαμο σε μια καταρρακωμένη καρδιά, η ιεροτελεστία του μπάνιου της απεχθής μαμάς Ελένα και η θαυματουργή θεραπεύτρια Κικαπού, γιαγιά του γιατρού Τζον, επιφυλάσσουν για τη συνέχεια καταιγιστικές εξελίξεις, ικανών να προσεγγίσουν ακόμα και έναν δύσκολο αναγνώστη.

Ακολουθεί μια σούπα με ουρά που γιατρεύει, μια παραπληγία που προκαλεί παράλυση, μια επιστροφή ξέχειλη από τύψεις και απογοήτευση, ένα μικρό φυλαχτό σε σχήμα καρδιάς, η κουλούρα των Τριών Μάγων, το τραγούδι για να βράσουν τα φασόλια, μια πρόταση γάμου και ένα άγγιγμα ποτηριών που σπάνε από τη δύναμη της έντασης της στιγμής.

Οι μήνες διαδέχονται ο ένας τον άλλον, οι συνταγές αποτελούν δέλεαρ και η Τίτα μαζεύει τα κομμάτια της καρδιάς της. Η πολύκροτη ζωή της περικλείει μυστήριο ακόμη και για την ίδια έστω κι αν νομίζει ότι είναι μίζερη και ανιαρή.

Δεν τελειώσαμε, μας περιμένουν πολλές εξελίξεις. Λίγο μετά τον Αύγουστο θα επέλθει μια ένωση που επιτέλους απελευθερώνει φωσφόρο, η επιστροφή της ‘άσωτης’ κόρης, ένα βεγγαλικό με ψυχή που προσκρούει σε λάμπα και προκαλεί εγκαύματα αλλά και ένας δυνατός καβγάς ανάμεσα σε κότες.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Λάουρα Εσκιβέλ, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…υπάρχουν πράξεις στη ζωή μας που δεν πρέπει να τους δίνουμε σημασία αν δεν αλλάζουν τα βασικά…

Το βιβλίο με ξάφνιασε ευχάριστα. Το απόλαυσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα. Δομημένο λίγο διαφορετικά από ότι έχουμε συνηθίσει, με περίσσιο συναισθηματικό φορτίο, ξεχειλίζει έρωτα, ανιδιοτελή και απαγορευμένη αγάπη, παραδοσιακά κατάλοιπα, ζήλιες και μίση. Στο τέλος δε της ιστορίας, όταν ένα σκοτεινό δωμάτιο θα γίνει πραγματικό ηφαίστειο και από τις στάχτες του θα φανερωθεί το πολυπόθητο τούνελ, θα επέλθει η δικαίωση και η ψυχή της Τίτα θα ζήσει επιτέλους ελεύθερη!

Η Λάουρα Εσκιβέλ γεννήθηκε στο Μεξικό το 1950. Άρχισε την καριέρα της ως σεναριογράφος. Η έκδοση του πρώτου της μυθιστορήματος Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα το 1989 αποτέλεσε κορυφαίο εκδοτικό γεγονός της δεκαετίας του ’90 σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο, σε δικό της σενάριο, γνώρισε επίσης τεράστια εμπορική επιτυχία. Ακολούθησαν έξι μυθιστορήματα, κάποια από τα οποία κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.