Σε ανύποπτο χρόνο όλα όσα ζει
γίνονται ποίημα,
κυρίως οι χορογραφίες των φωνών
μες στο σκοτάδι,
τα βεγγαλικά στα μάτια αυτών που ερωτεύτηκε,
των σεντονιών τα ιδρωμένα χρώματα
κι οι ξέφρενες κούρσες των φιλιών.
Και όταν την ρωτούν πότε τελειώνει ένα ποίημα
εκείνη ξεκαρδίζεται με την αφέλεια τους...
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο,
απόγευμα καλοκαιριού
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ πολύ όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Στρατή, να είσαι καλά!
Τόσο όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Μάχη!
Υπεροχο ποιημα!!!
Σε ευχαριστώ Άννα!
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
……………………………
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει…
Εντυπωσιακό….
Μόνο εξελίσσεται…
Σε ευχαριστώ πολύ!
Απλά εξαιρετικο!!!
Με άγγιξε τόσο πολύ!!!
Στους τελευταίους στίχους ανατρίχιασα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη! Τιμή μου και χαρά μου που σε άγγιξε!
Τόσο αληθινά ανθρώπινο! Συγχαρητήρια Δέσποινα!!
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ……