Σε ανύποπτο χρόνο όλα όσα ζει
γίνονται ποίημα,
κυρίως οι χορογραφίες των φωνών
μες στο σκοτάδι,
τα βεγγαλικά στα μάτια αυτών που ερωτεύτηκε,
των σεντονιών τα ιδρωμένα χρώματα
κι οι ξέφρενες κούρσες των φιλιών.
Και όταν την ρωτούν πότε τελειώνει ένα ποίημα
εκείνη ξεκαρδίζεται με την αφέλεια τους...
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο,
απόγευμα καλοκαιριού
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Διαβάστε κι αυτά
Κι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Και συνειδητοποιείς δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοχές. Έζησες, προσπαθώντας όσο γινόταν να καταλαβαίνεις τους άλλους να ανέχεσαι συμπεριφορές λόγια, πράξεις κι όταν αντιλαμβάνεσαι πως η κλεψύδρα τελειώνει κοιτάζεις τον εαυτό σου....
Δειλό, ξεκίνημα δειλό μ’ ανώριμα στιχάκια στο διάβα σου πλανήθηκα, λαθραία μου πορεία να ξεκουράζομαι γυμνός στης μνήμης τα παγκάκια να καρτερώ την αύρα σου, ονείρων καπηλεία. Στα χέρια σου ανδρώθηκα, φωλιά ελπιδοφόρα στάχυ να ‘ναι η τέρψη σου, το πάθος η τροφή ρόζους...
Εκείνο το αύριο που στην πλάτη του κουβαλούσε μια υπόσχεση πως οι μέρες που θα έρθουν θα είναι καλύτερες πλημμυρισμένες φως και όνειρα πού χάθηκε; Τώρα, στη θέση του στέκεται ο φόβος Πλέκει τον ιστό του Τον παρατηρώ από μακριά και τον πολεμώ με κομμάτια μνήμης Μνήμη,...
Πολύ πολύ όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Στρατή, να είσαι καλά!
Τόσο όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Μάχη!
Υπεροχο ποιημα!!!
Σε ευχαριστώ Άννα!
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
……………………………
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει…
Εντυπωσιακό….
Μόνο εξελίσσεται…
Σε ευχαριστώ πολύ!
Απλά εξαιρετικο!!!
Με άγγιξε τόσο πολύ!!!
Στους τελευταίους στίχους ανατρίχιασα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη! Τιμή μου και χαρά μου που σε άγγιξε!
Τόσο αληθινά ανθρώπινο! Συγχαρητήρια Δέσποινα!!
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ……