Σε ανύποπτο χρόνο όλα όσα ζει
γίνονται ποίημα,
κυρίως οι χορογραφίες των φωνών
μες στο σκοτάδι,
τα βεγγαλικά στα μάτια αυτών που ερωτεύτηκε,
των σεντονιών τα ιδρωμένα χρώματα
κι οι ξέφρενες κούρσες των φιλιών.
Και όταν την ρωτούν πότε τελειώνει ένα ποίημα
εκείνη ξεκαρδίζεται με την αφέλεια τους...
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο,
απόγευμα καλοκαιριού
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Στο στέρφο αμπέλι φύσηξε κρύος ο βοριάς, την ώρα του φωτός της τελευταίας αχτίδας. Ματιά υγρή, από ταξίδι, θαρρώ, πως έρχεται μακρύ, ξανθή˙ στο χρώμα της σταφίδας. Ο ξένος ψάχνει για μια γη, στάση να κάνει… λίγη θαλπωρή… Της ιστορίας το κουβάρι του σα...
Εγώ που σ' αγαπώ σου υπόσχομαι να τρέξω αν τύχει και προσέξω πως έχεις πληγωθεί Κι η γη κι ο ουρανός δεν θα 'χουν σημασία θα ‘ναι χωρίς αξία μάρτυς μου ο Θεός Εγώ που σ' αγαπώ αν χρειαστεί θα διώξω του ουρανού το τόξο το φως θα παραβγώ Σε μια σταλαγματιά θα...
Πέρνα με. Μη με κοιτάς στη διαδρομή και μην χρεώσεις τη βροχή στον ουρανό. Το ξέρουμε και οι δυο πως και την πιο μικρή ψιχάλα την έφεραν τα μάτια μας όταν συνειδητά αλλάξαμε πορείες. Πέρνα με, μα μην προπορευτείς. Θυμήθηκα τα χρόνια μας. Νέα ανάσα. Ξημέρωμα...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Τι μας ενδιαφέρει πια; Ποια διαθεματικότητα, ποιο ενδιαφέρον είναι αρκετό, είναι πειστικό ή εξελίσσεται και κάνει γοργά βήματα; Μας ενδιαφέρει πια η φύση του προβλήματος. Δε μας ενδιαφέρει η ρίζα, δεν την βλέπουμε, μας δυσκολεύει. Έτσι θα παραμείνουμε στη φύση....
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Τι μας ενδιαφέρει πια; Ποια διαθεματικότητα, ποιο ενδιαφέρον είναι αρκετό, είναι πειστικό ή εξελίσσεται και κάνει γοργά βήματα; Μας ενδιαφέρει πια η φύση του προβλήματος. Δε μας ενδιαφέρει η ρίζα, δεν την βλέπουμε, μας δυσκολεύει. Έτσι θα παραμείνουμε στη φύση....
Οι μορφές που περνάνε δεν γυρνούν Κάποιες στέκουν παράμερα και περιμένουν Είτε να περάσουν είτε να χαθούν Όμως κάποιες μορφές αόρατες ή ορατές Στέκονται Στέκονται εκεί, δίπλα στην ψυχή μας Στέκονται εκεί που δεν παρατηρείς Περνάνε και αυτές Σαν πικρό μυστικό που δεν...
Θαρρώ πως θαυμάζω τη ουδετερότητα της. Η κοινή, αδιάφορη ουδετερότητα της που τα Σάββατα κλωνοποιείται σε παζάρια μονολόγων να κρύψει την ασχήμια της. Μα θαρρώ πως θαυμάζω και την ασχήμια της. Γιατί κρατώντας την στα δάχτυλά η ασχήμια της δεν υπήρξε ποτέ...
Πολύ πολύ όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Στρατή, να είσαι καλά!
Τόσο όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Μάχη!
Υπεροχο ποιημα!!!
Σε ευχαριστώ Άννα!
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
……………………………
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει…
Εντυπωσιακό….
Μόνο εξελίσσεται…
Σε ευχαριστώ πολύ!
Απλά εξαιρετικο!!!
Με άγγιξε τόσο πολύ!!!
Στους τελευταίους στίχους ανατρίχιασα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη! Τιμή μου και χαρά μου που σε άγγιξε!
Τόσο αληθινά ανθρώπινο! Συγχαρητήρια Δέσποινα!!
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ……