Σε ανύποπτο χρόνο όλα όσα ζει
γίνονται ποίημα,
κυρίως οι χορογραφίες των φωνών
μες στο σκοτάδι,
τα βεγγαλικά στα μάτια αυτών που ερωτεύτηκε,
των σεντονιών τα ιδρωμένα χρώματα
κι οι ξέφρενες κούρσες των φιλιών.
Και όταν την ρωτούν πότε τελειώνει ένα ποίημα
εκείνη ξεκαρδίζεται με την αφέλεια τους...
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
κάποτε, σε ανύποπτο χρόνο,
απόγευμα καλοκαιριού
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Και ύστερα από το ξάφνιασμα και την απορία, την αίσθηση απειλής και τον έκδηλο φόβο στο βέβηλο αναρώτημα για τη σκιά της πανδημίας, προσέτρεξαν ομόλογοι οι πρεσβευτές της γνώσης, της συγκροτημένης σκέψης και επώδυνης αλήθειας, ως ώριμη ανάγκη των καιρών και της...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...
Πολύ πολύ όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Στρατή, να είσαι καλά!
Τόσο όμορφο!
Σε ευχαριστώ πολύ Μάχη!
Υπεροχο ποιημα!!!
Σε ευχαριστώ Άννα!
Ένα ποίημα δεν τελειώνει ποτέ –
……………………………
αλλάζει το δέρμα του
και συνεχίζει…
Εντυπωσιακό….
Μόνο εξελίσσεται…
Σε ευχαριστώ πολύ!
Απλά εξαιρετικο!!!
Με άγγιξε τόσο πολύ!!!
Στους τελευταίους στίχους ανατρίχιασα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη! Τιμή μου και χαρά μου που σε άγγιξε!
Τόσο αληθινά ανθρώπινο! Συγχαρητήρια Δέσποινα!!
ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ……