Καταρχάς επιτρέψτε μου να σας συστηθώ! Με λένε Μάριο Καρακατσάνη είμαι 35 ετών, είμαι δυσλεκτικός και ναι νιώθω καλά! Θα μου πείτε τώρα και γιατί να μην νιώθω, δυσλεξία έχω όχι καμιά βαριά αρρώστια!
Ε λοιπόν για αυτόν ακριβός τον λόγο μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντάξω αυτό το άρθρο. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τον παράξενο κόσμο που έχει στο μυαλό του ένας δυσλεκτικός. Ειδικότερα, όταν ο ίδιος δεν γνωρίζει για το πρόβλημα του!
Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή. Τι είναι ο δυσλεκτικός; Όχι πάντως αυτός που έχει πρόβλημα ομιλίας όπως νομίζουν πολλοί.
Ας δούμε τι αναφέρει η ψυχολόγος Λυρίκα Σκλαβούνου:
“Η δυσλεξία ως έννοια , είναι ένας όρος ιατρικός που διαγιγνώσκει ,τη μαθησιακή δηλαδή διαταραχή που προκαλεί, προβλήματα στην ανάγνωση και στη γραφή, λέξεων. Στη δυσλεξία , επειδή έχουμε θεραπεία , δεν σημαίνει όμως πως είναι και νόσημα. Είναι όμως, αν διαγνωστεί έγκαιρα , ν΄ αντιμετωπιστούν όσο περισσότερα συμπτώματα φέρει ως αποτέλεσμα της η δυσλεξία . Στόχος μας είναι η άμεση πρόγνωση με σκοπό την συντομότερη αντιμετώπιση της.
Η δυσλεξία έχει συμπτώματα , τα οποία όσο συντομότερα εντοπίσουμε , τόσο συντομότερα αντιμετωπίζουμε. Η δυσλεξία , πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως , ούτε ασθένεια είναι , ούτε μεταδίδεται. Η αντιμετώπιση της , ανήκει λοιπόν σε μια δυσλειτουργία νευρολογικών αιτιών και κληρονομικών. Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί με δυσλεξία , θα πεθάνει και μ΄ αυτό. Όπως πολύ απλά ,ο άνθρωπος που γεννήθηκε να γράφει με το αριστερό και κάποτε αυτό ήταν κατακριτέο και δεχόταν μεγάλη βία για ν΄ αλλάξει χέρι γραφής, το ίδιο κι αυτός , αριστερόχειρας γεννήθηκε κι αριστερόχειρας θα πεθάνει.
Όπως γεννιόμαστε με μπλε χρώμα ματιών , το Ίδιο ισχύει και για τη δυσλεξία. Οπωσδήποτε, η δυσλεξία , επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων που τη βιώνουν. Ζουν στην μειονεξία , στο περιθώριο , επειδή δυσκολεύονται , μαθησιακά να προχωρήσουν σε στάδια σχολικής εξέλιξης όπως τ΄ άλλα παιδιά. Η αποτυχία που εισπράττουν , δεν είναι δική τους ευθύνη και όμως επηρεάζει έντονα τον ψυχισμό τους . Η μεγαλύτερη προσοχή που εμείς οι ειδικοί οφείλουμε να λάβουμε υπόψη συν τις άλλες , είναι σε ποια κλίμακα μορφής είναι η δυσλεξία . Ήπια; Μέση; Βαριά ;
Έχω αναφέρει , πολλές φορές και επαναλάβει δημοσίως σε κάθε ευκαιρία , πως οι γονείς , φεύγοντας από το μαιευτήριο , πρέπει να τους δίνεται , ένα βασικό βιβλίο πληροφοριών , για να μην τους εγκαταλείπουμε στο άπειρο του νέου τους , ρόλο, με τις πολλές απαιτήσεις. Το ίδιο ακριβώς και πριν την προσχολική ηλικία , να τους εφοδιάζουμε πάλι με ένα βιβλίο που θα εμπεριέχει τα βασικά πάλι προβλήματα που θ΄ αντιμετωπίσουν, σε γενικότερο πλαίσιο.
Συγκεκριμένα όμως τα δυσλεκτικά άτομα , έχουν πολλά χαρίσματα και ύψιστες ικανότητες , άριστη αντίληψη του χώρου κι αυτό το στοιχείο παραπλανεί . Ο προφορικός λόγος τους δεν χρειάζεται λογοθεραπεία κι έτσι η διάγνωση αργεί να γίνει με αποτέλεσμα να χάνετε πολύτιμος χρόνος. Ένα ακόμη μείων για την διάγνωση τους είναι πως δεν τίθεται θέμα διανοητικής καθυστέρησης , το οποίο όμως επειδή ο δυσλεκτικός γράφει και διαβάζει με διαφορετικότητα , φέρνει σε αποπροσανατολισμό την διάγνωση της δυσλεξίας με την διάγνωση της νοητικής καθυστέρησης.
Ο δυσλεκτικός έχει προτερήματα που εμείς δεν έχουμε , ούτε κι είμαστε ικανοί ποτέ ν΄ αποκτήσουμε. Οι εικόνες στο μυαλό του είναι έντονες και ζωντανές. Κατακλύζονται από δημιουργικές σκέψεις και έχουν ένα έντονα ευαισθητοποιημένο συναισθηματικό κόσμο γεμάτο θετικότητα.
Η δυσλεξία , θέλω να τονίσω εδώ δεν αποτελεί μαθησιακή δυσκολία , είναι απλά το πρόβλημα που εμποδίζει τη μαθησιακή δυσκολία! Έτσι , ως πρόβλημα ή σύνδρομο αντιμετωπίζουμε οι ειδικοί τη δυσλεξία. Επειδή όμως οι άνθρωποι με δυσλεξία είναι παραπάνω αποδοτικοί στο προφορικό λόγο και στην ευφυΐα τους , με σκέψη ιδιαίτερα δημιουργική , το μόνο μέρος που μπορεί να γίνει αντιληπτή η δυσλεξία είναι από ενημερωμένους ειδικούς φορείς της παιδείας .
Παρόλα αυτά , το τεστ ευφυΐας , είναι απαραίτητο για ν΄ αποκλειστεί το ενδεχόμενο νοητικής στέρησης. Πολλά παιδιά με δυσλεξία , με εξέχουσα ευφυΐα , τα κατέστρεψαν με μια λάθος διάγνωση πώς ήταν νοητικά καθυστερημένα . Ιδιαιτερότητα τους είναι πως σκέπτονται πολύ με εικόνες , όμως δεν σημαίνει πως θ΄ αποκλείσουμε το ενδεχόμενο και το να υστερούν και στο προφορικό λόγο , μερικές από της περιπτώσεις δυσλεκτικών παιδιών. Το κύριο χαρακτηριστικό ενός νοητικά καθυστερημένου παιδιού ή ενός δυσλεκτικού , είναι πως το δυσλεκτικό παιδί υστερεί ή στο λόγο ή στη γραφή , ποτέ και στα δύο όπως ένα νοητικά καθυστερημένο παιδί.
Πόσο εύκολο όμως είναι για ένα δυσλεκτικό άνθρωπο να ζει με το σύνδρομο αυτό; Ποιες επιπτώσεις υπάρχουν που καλείται ν΄ αντιμετωπίσει;
Πολλοί διάσημοι είχαν δυσλεξία , όπως ο Αϊνστάιν , ο Τζον Λένον , ο Πικάσο , ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι , και πολλοί άλλοι. Στις περιπτώσεις τις δυσλεξίας , η άγνοια της ύπαρξης της σκοτώνει και γι΄ αυτό τώρα σ΄ αυτό το σημείο θα σας παραθέσω τα κυριότερα συμπτώματα. Η δυσλεξία στην ουσία είναι η Μαθησιακή Δυσκολία στα γραπτά και στην ανάγνωση. Οι παράγοντες όπως προαναφέραμε είναι και κληρονομικοί και γενετικοί. Γι΄ αυτό και το τέστ ,, PAVLIDIS TEST ,, είναι υποχρεωτικό.
ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ της δυσλεξίας είναι , πως οι άνθρωποι με το σύνδρομο είναι άριστοι στις κατασκευές επειδή σκέπτονται με εικόνες, δημιουργικοί και εφευρετικοί . Έχουμε όμως και τα υπόλοιπα συμπτώματα , όπως το να δυσκολεύονται στην ανάγνωση ( βασανίζονται να διαβάσουν και διαβάζουν , πολύ αργά και με πολλά λάθη, πολλές φορές αλλάζουν σειρά, αλλά και λέξεις.) Σοβαρό σύμπτωμα που διακατέχει τη δυσλεξία είναι η δυσκολία να μεταφέρουν τη σκέψη τους στο γραπτό λόγο. Δυσκολεύονται να μάθουν ξένες γλώσσες , υστερούν σε μαθήματα όπως τα γραπτά , τα φιλολογικά , τα συντακτικά. Η προπαίδεια για τους ανθρώπους με δυσλεξία είναι σαν βάσανο , όπως και η απομνημόνευση . Έχουν διάσπαση προσοχής και δυσκολία συγκέντρωσης.”
Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα, και πατάμε στις ίδιες γνωστικές βάσεις, επιτρέψτε μου για άλλη μια φορά να σας ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου. Πρέπει οι δυσλεκτικοί να είναι ο απόκληρος της σχολικής κοινωνίας; Αν πιστεύετε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι κάντε μια ερώτηση στα παιδιά σας! Πόσα από αυτά έχουν δει, αν όχι να είναι ίδια αποδέκτες ή ακόμα χειρότερα πρωτεργάτες παρενόχλησης ενός παιδιού που ο γραφικός του χαρακτήρας μοιάζει με 3χρονου που μόλις ανακάλυψε το μολύβι? Που είναι πχ 12 ετών και γράφει το σπίτι ως “σπήτη”, ή που τον επιπλήττει η δασκάλα του επειδή τον έχει πιάσει επανειλημμένος να βρίσκετε εκτός θέματος λόγο έλλειψη συγκέντρωσης; Ακούγοντας για πρώτη φορά στα αυτιά του την χαρακτηριστική ατάκα “Που βόσκεις βρεεεεε!” που μόνο από το στόμα του αείμνηστου Διονύση Παπαγιανόπουλου μας κάνει να γελάμε! Και πίσω, δεκάδες παιδικά αθώα στοματάκια να γελάνε κοροϊδεύοντας δίχως να ξέρουν τι κακό προκαλούν εκείνη την στιγμή.
Αφήνοντας τον άμοιρο πιτσιρικά να αναρωτιέται τι πήγε στραβά…
Γιατί όπως για εσάς είναι απόλυτα φυσιολογικός ο κόσμος που ζείτε, με τον όμορφο γραφικό σας χαρακτήρα και τα καλλιγραφικά σας γράμματα, με το να μπορείτε να αυτοσυγκεντρώνεστε σε αυτό που κάνετε δίνοντας το 100% του εαυτού σας , νομίζοντας πως όλοι έτσι είναι ή έστω θα έπρεπε να είναι. Έτσι και ο δυσλεκτικός νομίζει ότι όλοι είναι σαν αυτόν! Δεν ξέρει κάτι άλλο! Δεν έχει δει κάτι άλλο!
Και αν νομίζετε ότι σταματάει στα σχολικά χρόνια όλο αυτό, τότε πλανάστε οικτρά! Ίσα, ίσα που τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα! Γιατί έχει γίνει ένας μαντράχαλος 2 μέτρα και τα γράμματα του παραμένουν 3χρονου που ανακάλυψε το μολύβι για πρώτη φορά στην ζωή του…
Που ντρέπεται να συμπληρώσει μια αίτηση πρόσληψης εργασίας , για να μην δουν τα ορθογραφικά του λάθη και τον περάσουν για αγράμματο. Όπου για τον ίδιο λόγο δυσανασχετεί να γράψει μια ευχετήρια κάρτα στην κοπέλα του. Γιατί; Γιατί θυμάται ακόμα αυτά τα γέλια των συμμαθητών του πίσω από την πλάτη του, αποφεύγοντας έτσι να εκφράσει την αγάπη του ή τα συναισθήματα του μέσο του γραπτού λόγου. Τα λόγια όμως ξεχνιούνται, τα παίρνει ο άνεμος μαζί του, αφήνοντας πίσω για άλλη μια φορά να αναρωτιέται ένας νέος, “Μα τι διάολο πήγε στραβά; Αφού έκανα ότι και όλοι οι άλλοι… Γιατί να είμαι διαφορετικός;” Αλλά αυτή η σκέψη θα χαθεί το ίδιο γρήγορα όπως ήρθε. Γιατί ένας δυσλεκτικός δεν μπορεί να επικεντρωθεί ούτε στις ίδιες του τις σκέψεις.
Για αυτό λοιπόν θα έπρεπε οι γονείς να επικεντρώνονταν λίγο περισσότερο στα σημάδια που παρουσιάζουν τα παιδιά τους. Μήπως αντί να βρίσκουν την εύκολη λύση λέγοντας ότι τα παιδιά τους βαριούνται, δεν είναι μελετηρά, και ότι το μυαλό τους το έχουν συνέχεια αλλού, να δουν μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο; Γιατί αν περιμένετε από τους δασκάλους να σας πουν ότι παρατήρησαν κάτι , σωθήκατε!
Όλη αυτή η πληροφορία ήταν για εσάς, που ζείτε στον δικό σας τέλειο κόσμο. Για τους δυσλεκτικούς όμως, που ίσως με διαβάζουν αυτή τη την στιγμή, έχω να πω κάτι διαφορετικό:
Ποτέ μην το βάζετε κάτω, να γράφετε ασταμάτητα, η γραφή είναι ο δικός μας καθαρός ουρανός που μας στερούν να δούμε κρατώντας φυλακισμένους τους εαυτούς μας. Σπάστε τα δεσμά που σας κρατάνε πίσω!
Το κείμενο αυτό είναι επίτηδες αυτούσιο δίχως ίχνος επιμέλειας. Παρά μόνο ότι διόρθωνε από μόνος του ο ηλεκτρονικός κειμενογράφος και πιστέψτε ήταν πάρα πολλά! Γιατί όπως σας είπα και στην αρχή…
Με λένε Μάριο, είμαι δυσλεκτικός και νιώθω καλά!
Γράφει ο Μάριος Καρακατσάνης
Εξαιρετικό το άρθρο σου φίλε Μάριε!
Συνέχισε να γράφεις Μάριε για να είναι καθαρός ο ουρανός σου και ο δικός μας!!Συγχαρητήρια!!
Το ωραίο γραπτό προέρχεται από ένα ωραίο άνθρωπο! Δεν θα μπορούσε να γράφει αλλοιώς ο Μάριος! Ευγενικός άνθρωπος, μαχητής , πείθει κατ αρχάς με την παρουσία και συνακολουθούν τα έργα του! Καλή Επιτυχία Μάριε σε ότι κάνεις!
ειπες Μαριε οτι θα ηθελα να πω και εγω
σαν δυσλεκτικη σε καταλαβαινω
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όχι μόνο για τα υπέροχα λόγια σας αλλά και για την συμπαράσταση σας! Πραγματικά με συγκινήσατε γιατί μέσα από την καρδιά μου σας λέω ότι πρώτη φορά το βιώνω αυτό!
Υπέροχη κατάθεση ψυχής!!!!! Συγχαρητήρια Μάριε!!!
Σ’ ευχαριστώ, Μάριε, από καρδιάς, για την κατάθεσή σου τούτη, που εύχομαι οι τόκοι της να είναι οι υψηλότεροι!!!
Πολύ σωστά τα όσα καταγράφεις!!! Και πόσο δίκιο έχει η κυρία Λυρίκα Σκλαβούνου σε όλα, μα περισσότερο στο ότι οι γονείς πρέπει να είμαστε ενήμεροι από την πρώτη μέρα!
Τα δυσλεκτικά παιδιά-άτομα είναι, πράγματι, αξιαγάπητα και πολλές φορές αξιοζήλευτα!!!!!!
Προχώρα, Μάριε, κι εμείς, όσο μπορεί ο καθένας μας από το δικό του μετερίζι, μαζί σου!!!
Και πάλι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα συγκινητικά σας λόγια! Πραγματικά κάτι τέτοια σχόλια μου δίνουν το κουράγιο να συνεχίσω!
“Ο δυσλεκτικός έχει προτερήματα που εμείς δεν έχουμε , ούτε κι είμαστε ικανοί ποτέ ν΄ αποκτήσουμε. Οι εικόνες στο μυαλό του είναι έντονες και ζωντανές. Κατακλύζονται από δημιουργικές σκέψεις και έχουν ένα έντονα ευαισθητοποιημένο συναισθηματικό κόσμο γεμάτο θετικότητα.”
Εξαιρετικό άρθρο, γραμμένο με πολλή σαφήνεια και ακόμη περισσότερη ευαισθησία! Συγχαρητήρια φίλε μου Μάριε!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψες. Ναι όσοι είναι ευαίσθητοι θέλουν να βοηθήσουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Θέλουμε όμως προτάσεις, όχι θεωρίες απο βιβλία. Τι να κάνει ο γονιος ή ο εκπαιδευτικός όταν το παιδί δυσκολεύεται ή αρνήται να διαβάσει, επειδή το σύστημα δεν το βοηθάει. Δεν θέλουμε να άλλαξουμε κανένα παιδί, θέλουμε να το βοηθήσουμε να ξεδιπλώσει τις ικανότητες του.Πως; πως να προσεγγίσεις ένα δυσλεκτικό παιδί και τι να του πεις για να το βοηθήσεις να μην γίνεται θύμα στο σχολείο; θα βοηθούσες πολύ κόσμο αν μας έδινες μερικές πρακτικές συμβουλές ή ακομα και κάποια παραδείγματα.
να είσαι καλά και να θυμάσαι πως και άνθρωποι που δεν τους ξέρεις σε σκέφτονται με αγάπη και συγκίνηση.
ΜΑΡΙΕ ΕΒΓΑΛΕΣ ΨΥΧΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΓΑΛΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ! ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΗΤΑΝ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ! ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ! ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΙ, Π.Χ Ο ΑΙΝΣΤΑΙΝ!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Μαρία!
Μάριε με λένε Γαλάτεια, είμαι δεκατριών ετών και είμαι δυσλεκτική. Καλά τους τα είπες. Συμφωνώ μαζί σου……….<3<3
Μάριε, συγχαρητήρια τα είπες πολύ ωραία! Εύχομαι να σ΄ακούσουν “κατάλληλα” αυτια΄. Συνέχισε να γράφεις, μπράβο!
Να είσαι καλά άνθρωπέ μου να δίνεις κουράγιο σε όλους μας.
Συγχαρητήρια για τα πολύτιμα και αξιόλογα λόγια που έχετε εκφράσει τα οποία θα έπρεπε να τα είχαν διαβάσει όλοι οι εκπαιδευτικοί να τα είχαν σαν Ευαγγέλιο. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ είναι το λιγότερο που μπορώ να πω. Με έχετε αγγίξει βαθιά μέσα στην καρδιά.
Σας ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου!
Αιστανθηκα σαν να το γραφω εγω η ιδια πολλεσ φορεσ αποφευγω να γραψω το παραμικρο γιατι φοβαμαι την κριτικη των αλλων για τα ορθογραφικα μου λαθοι σε ευχαριστω γιατι δεν αισθανομαι μονη υπεροχο αρθρο!!!!!
Κυρία Θεοδωρίδου, το σχόλιό σας έχει δημοσιευτεί χωρίς καμία διόρθωση εκ μέρους μας. Άλλωστε οποιαδήποτε παρέμβαση θα αλλοίωνε το νόημα και την ουσία της σκέψης σας.
Σας ευχαριστώ πολύ κα Ελένη. Είναι πραγματικά απερίγραπτο το συναίσθημα να ξέρεις ότι όχι μόνο δεν είσαι μόνος σου εκεί έξω, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε καταλάβουν.
ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΑ! Δεν σταματάει στο σχολείο όλο αυτό , όχι . Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν περίμενα
πως στον αιώνα που διανύουμε υπάρχουν ακόμα τέτοιες συμπεριφορές. Το ανακάλυψα όμως με τον χειρότερο τρόπο. Βλέπετε όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ δεν έβλεπα διαφορετικά τα άτομα με δυσλεξία, έτσι δεν είχα καταλάβει την λανθασμένη αντίληψη του κόσμου για αυτά. Η εικόνα αυτή φυσικά γκρεμίστηκε όταν ο αδερφός μου ξεκίνησε το σχολείο. Στην αρχή δεν ήταν πρόβλημα, αφού δεν διέφερε από τα άλλα παιδιά. Τώρα όμως, στα 15 του θα ξανά πάει πρώτη γυμνασίου. Η άγνοια των γονιών , ίσως και η ματαιοδοξία -ο γιος μου δεν έχει πρόβλημα- διόγκωσε αυτή την ιδιαιτερότητα. Μα ποια ιδιαιτερότητα ;;; Είναι πανέξυπνος και ευφυέστατος. Πώς όμως να το ξέρει όταν μόνο εγώ του το επιβεβαιώνω; Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι πως δεν υπάρχει πρόνοια. Ωραία , οι γονείς μου έσφαλαν – άθελά τους αλλά ναι-. Μα τώρα είμαι εγώ εδώ , μεγάλωσα και είμαι σε θέση να προβληματίζομαι. Έτσι λοιπόν πορεύομαι με τον μικρό αναζητώντας λύσεις. Αποτελέσματα: Για ένα απλό χαρτί προφορικών σε 3 χρόνια το ΚΕΔΔΥ θα μου κάνει την τιμή να δεχτεί το παιδί ώστε να το εξετάσουν(έχουν περάσει ήδη 2) , σε 2 χρόνια -εκπτωτική πολιτική;- το κέντρο Ψυχικής Υγείας. Μέχρι τότε ας κόψει το λαιμό του. Αν υπήρξε όμως κατανόηση και ένα εκπαιδευτικό σύστημα διαφορετικών ταχυτήτων, προσβάσιμο σε όλους… κανένα παιδί δεν θα ένοιωθε μειονότητα.
Γεια σας είμαι 16 χρονων και είμαι δυσλεκτικη!Οι καθηγητές στο σχολείο μου και στο φροντιστήριο δεν με καταλαβαινουν!Δεν μπορω να εκφραστω στον προφορικό λογο,στον γραπτό λογο κάνω πολλά ορθογραφικά λάθη με αποτέλεσμα κάποια παιδιά να με κοροϊδεύουν και να νομίζουν πως δεν διαβάζω καθόλου ενω εγώ τελειωνω το διάβασμα στις 11 το βραδυ! Έχω παρα πολλά χρόνια που κάνω αγγλικά αλλά δεν μπορώ να μιλήσω ουτε να γραψω! Θέλω να κάνω παρα πολλά πραγματα αλλά αυτό με κρατάει πίσω και σε συναισθηματικό τομέα δεν μπορω να το εκφρασω! Σας παρακαλω βοηθηστεμε πως θα τα αντιμετωπισω
Εβίτα δεν είμαι ειδικός για να μπορέσω να σε βοηθήσω εξειδικευμένα. Ως δυσλεκτικός όμως θα σου πω πως το αντιμετώπισα ΕΓΩ. Δεν σταμάτησα να γράφω ποτέ, όσο δεν καταλάβαιναν τι έγραφα τόσο πείσμωνα και έγραφα ξανά και ξανά μέχρι να κατανοήσουν τι θέλω να πω. Για τα ορθογραφικά δεν μπορείς να κάνεις κάτι, για τις ξένες γλώσσες θέλει πάρα πολύ προσπάθεια και για την προπαίδεια το ίδιο. Και πάλι θα τα ξεχάσεις σύντομα αφού το μυαλό μας έχει τον δικό του τρόπο λειτουργίας.
Όμως άλλες οι εποχές που έζησα εγώ και περιγράφω και άλλες οι δικές σου. Τότε δεν υπήρχαν για την δυσλεξία ψυχολόγοι λογοθεραπευτές και οι δάσκαλοι ήταν εντελώς ανίδεοι για το θέμα αυτό. Τώρα όμως είναι ανεπίτρεπτο να μη σε προσέξουν όπως πρέπει.
Για αυτό λοιπόν θα σου πρότεινα να μιλήσεις σε αυτούς και στους γονείς σου βέβαια και να σε πάνε σε κάποιον ειδικό. Από την μεριά σου όμως μην αποθαρρύνεσαι και μην σταματάς να γράφεις! είμαστε ιδιαίτεροι και αυτό είναι το ΠΛΕΟΝΕΚΤΙΜΑ ΜΑΣ!
Συγχαρητήρια το κείμενο σας ήταν τρομερά διαφωτιστικό και σπουδαίο που αγγίζει την ψυχή ενός δυσλεκτικού στο ζενίθ!Με βοηθήσατε σε μια πολλή δύσκολη περίοδο της ζωής μου.
Διάβασα το άρθρο σου μάριε, καταπληκτικό!! μπράβο!!! μπράβο!!! μπράβο!!!
οτι εγραψες στο παραπανω αρθρο σου ειναι σαν να περιεγραφες εμενα…
Εχω και εγω δυσλεξια και εχω αντιμετοπισει παραπολλα προβληματα στο σχολειο γινομουν πολλες φορες αντικειμενο χλευασμου και το σχολειο δηλαδη οι καθηγητες δεν ειταν καθολου υποστιρικτικο ενιοθα ανοΐτος .προσπαθουσα να καταλαβω τα σχολικα βιβλια πιστευω οτι ειναι φτιαγμενα για τους μη δυσκεξικους . και τωρα πιστευω οτι στα παντα και στους ανθρωπους ερχομαι αντιμετοπος με εναν αλλο κοσμο που δεν με καταλαβαινη ουτε τον καταλαβαινω δεν μπορω να συνενοοιθω για ουσιαστικα πραγματα με κανεναν
Με κανει πολυ χαρουμενο το γεγονος οτι θα ερθουν νεα παιδακια και δεν θα τραβηξουν αυτα που τραβηξαμε εμεις.Δεν υπηρχε χειροτερο πραγμα να σκιστεις στο διαβασμα και να σου μηδενισουν το γραπτο επειδη δεν καταλαβαινουν τι γραφεις, Οι γονεις να σε αποκαλουν τεμπελη οι δασκαλοι οτι εχεις νοητικη καθυστερηση και οτι σε παιρναν χαριστικα .Στο γυμνασιο στα κειμενα (το ιδιο και στην βιολογια)με εβαζαν 15 γιατι εαν με εβαζαν παραπανω δεν δικαιολογοταν.Εβαζαν 20 σε κατι παιδια που ηταν παπαγαλοι και ελεγαν την αναλυση απο τα “λυσαριᨔ.Μου ειπαν οτι εχω δυσλεξια στην τριτη λυκειου στο τεχνικο .Το ειπα στους γονεις μου και φοβηθηκαν μην στιγματιστω .Εδωσα πανελληνιες μετα το φανταρικο οπου περασα τριτος στην σχολη που ηθελα. Δεν πηγα ομως γιατι οι γονεις μου που ειπαν δεν παιρνεις τα γραμματα και αφου στην δουλεια σου πας καλα .
.Αυτο που θελω να καταλαβει ενας γονιος που εχει δυσλεκτικο παιδι , ειναι ο ψυχολογικος αντικτυπος – τραυματισμος.Καθε μερα στο σχολειο ειναι βασανιστηριο και αγωνας.Μια συσυφια προσπαθεια να νικησεις την “αναπηρια” σου .Αυτο το βαρος πως να το σηκωσει μια παιδικη ψυχουλα μονη της, αφου ,ακομα και τωρα σαν ενηλικας κομπλαρω εαν χρειαστει να συπληρωσω μια απλη αιτηση ή εγγραφο .
Και εγώ έχω δυσλεξία αλλά νιώθο κάπως αβολας
Δεν έχεις τίποτε να φοβάσαι!!! Μια χαρά σε βρίσκω. Είσαι υπέροχος.