Είκοσι χρόνια μετά τη Μεγάλη Καταστροφή, η Νέα Τάξη ακόμη δεν έχει καταφέρει να κυριαρχήσει σε όλη τη χώρα. Όπου όμως έχει καταλάβει την εξουσία αρχίζει ένα σχέδιο εξολόθρευσης των φυλετικά κατώτερων, των μεταναστών, των ψυχικά ασθενών που τους έχει κλείσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον κάποιοι άνθρωποι θα αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον και για την ίδια τους την ελευθερία.

Το μυθιστόρημα είναι το αυτοτελές δεύτερο βιβλίο της Τριλογίας των Φάρων, μιας σειράς κειμένων που περιγράφουν δυστοπικά περιβάλλοντα με επίκεντρο ένα νησί που στο πρώτο χρησιμοποιείται ως Καθαρτήριο και εδώ ως Κέντρο Επισιτισμού και στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μικρής έκτασης κεφάλαια και μια πλοκή που αλλάζει διαρκώς κέντρο αφήγησης ώστε να φωτιστούν επαρκώς όλοι οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος βοηθάνε στην αύξηση της αγωνίας και της έντασης ενώ οι ρεαλιστικές περιγραφές και τα διεισδυτικά ψυχογραφήματα συγκροτούν έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι και χάος. Μέσα από σύντομες σκηνές γεμάτες παραστατικότητα και ενάργεια αρχίζουν σταδιακά να μπαίνουν τα κομμάτια της ιστορίας στη θέση τους, να γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές, να καταλαβαίνουμε τον ρόλο τους στα γεγονότα και να παρακολουθούμε μια πλοκή που κλιμακώνεται αναπάντεχα. Ενώ ξεκινάμε με το σημείο μηδέν, επιστρέφουμε ένα μήνα, ακόμη κι ένα χρόνο πριν για να δούμε πώς ήταν τα πράγματα λίγο πριν το τέλος της Μεγάλης Αρρώστιας και πώς ξεκίνησε η Νέα Τάξη να επιτίθεται και να καταλαμβάνει την εξουσία ώστε να γυρίσουμε στο σήμερα και να δούμε τι επιζητούν οι ήρωες του βιβλίου, τι σκοπούς και στόχους έχουν, αν είναι προδότες ή ήρωες, πειθήνια όργανα ή επαναστάτες.

«-Ο φάρος θα συνεχίσει να φέγγει αλλά με σκοτεινό φως», αυτό προφητεύει από την αρχή ο νοητικά καθυστερημένος Ορέστης κι αυτό το φως δείχνει τον δρόμο της ελευθερίας, της εξαπάτησης, της λαχτάρας για εξουσία και του θανάτου. Ο συμβολισμός των ονομάτων, που ενισχύεται και από τον χώρο της δράσης που είναι η ευρύτερη περιοχή της Λακωνίας, είναι ξεκάθαρος. Ο Νάβις (όνομα του τελευταίου βασιλιά της αρχαίας Σπάρτης) είναι εκπρόσωπος του Ένοπλου Τμήματος του Ύπατου Συμβουλίου, ένας αδίστακτος και ψυχρός στρατιώτης που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Η Λίγια είναι έγχρωμη πρόσφυγας και οι σκηνές του ναυαγίου με τους υπόλοιπους λαθρομετανάστες είναι από τις καλύτερες περιγραφές του βιβλίου. Ο Οδυσσέας είναι οδηγός λεωφορείου και πηγαίνει στη Ναυτική Βάση για να βρει τον Ιάσονα, ποιος είναι όμως αυτός ο άντρας και τι τον θέλει; Ο Νέαρχος, ο γιος του Νάβι, εξαναγκάστηκε από τον πατέρα του να φύγει από το σπίτι για να ζήσει μόνος του! Ο Νέαρχος τα βρίσκει σκούρα, αφού είναι παιδί της πόλης, εσωστρεφές και με αγαπημένη συνήθεια το διάβασμα, οπότε σταδιακά γεμίζει μίσος προς τον πατέρα του. Ο Άγις (όνομα επίσης βασιλιά της Σπάρτης) συμμετέχει σε μια τελετουργία κάθαρσης (η οργάνωση του αναθέτει να ρίξει ένα παραπληγικό κορίτσι στον Καιάδα) ώστε να αποδείξει πως είναι πιστός υπηρέτης της Νέας Τάξης. Στην πραγματικότητα έχει τα δικά του σχέδια και ζει στο Νησί που ενώνεται με την πόλη, εκεί όπου ζουν οι Άλλοι, οι Λάθρο. Το νησί βρίσκεται σε καραντίνα μέχρι να αποφασιστεί η τελική τύχη όσων είναι μαντρωμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα και ο Άγις, που είναι οπλουργός και άρα απαραίτητος για τη Νέα Τάξη όσο αυτή χρησιμοποιεί πολυκαιρισμένα και μεταχειρισμένα όπλα, κατ’ εξαίρεση μένει εκεί κι αυτό τον βοηθάει να συναντάει κρυφά τη Λίγια. Οι δυο τους θα συλλάβουν ένα σχέδιο για να προσπαθήσουν να φύγουν από αυτήν την παράνοια ενώ ταυτόχρονα ο Άγις προσπαθεί να βρει τον αδελφό του, Ορέστη, που πάσχει από ψυχικές διαταραχές (οι περιγραφές της ψυχολογίας και της νοοτροπίας του Ορέστη είναι εξίσου καλοδουλεμένες και αναμιγνύουν σωστά το ρεαλιστικό με το φαντασιακό του νου του).

Το «Σκοτεινό φως», ένα ανατριχιαστικό και άκρως ρεαλιστικό μυθιστόρημα, γεμάτο μικρά κεφάλαια που περιγράφουν αποσπασματικά τις εξελίξεις της πλοκής, σωστούς διαλόγους, ενδιαφέροντες χαρακτήρες κι ένα καλά στημένο δυστοπικό περιβάλλον, με λίγες σχετικές λεπτομέρειες, οπότε δε βαραίνει η καθαυτή πλοκή, με ταξίδεψε σ’ ένα περιβάλλον νοσηρό, όμοιο με αυτό που οδήγησε την Ευρώπη στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο του 20ού αιώνα και ταυτόχρονα μου σύστησε χαρακτήρες που κατά σατανική σύμπτωση άρχισαν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας εδώ και κάποια χρόνια. Η φυλετική καθαρότητα και άλλες δικαιολογίες είναι τα όπλα που βοηθάνε την κοινή γνώμη να παρασυρθεί και να μη βλέπει το έλος μέσα στο οποίο πέφτει αργά αλλά τμηματικά κι αυτό το σκοτεινό φως είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει κάποιους από τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος να αγωνιστούν για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά τους. Γρήγορη αφήγηση, διαρκείς εναλλαγές σκηνών, απανωτές εξελίξεις και απρόσμενες εκπλήξεις, όλα αυτά με κράτησαν αιχμάλωτο ως το τέλος και ζωντάνεψαν ένα καλά σχεδιασμένο περιβάλλον γεμάτο χάος, αίμα και αναρχία, με ελάχιστες ακτίνες ελπίδας, οι οποίες όμως είναι αρκετές για να κρατήσουν ψηλά το ηθικό του αναγνώστη.