Πώς είναι δυνατόν ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε στο καταπράσινο νησί της Σάμου και στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική “σφηκοφωλιά” της Αθήνας τη δεκαετία του 1930, την Κυψέλη, να μην γίνει η Άλκη Ζέη; Με αγαπημένη θεία τη Διδώ Σωτηρίου και την αδελφή της Διδώς, την Έλλη Παππά; Με καλλιτεχνικές ανησυχίες και γραπτά όνειρα; Με τη συντροφιά και την αγάπη του Γιώργου Σεβαστίκογλου, ιδρυτικού μέλους του Θεάτρου Τέχνης και λαμπρού συγγραφέα και σκηνοθέτη; Με την αδελφή της, Λένα, αρχικά σύντροφο του Νίκου Γκάτσου; Ένα καλειδοσκόπιο συναισθημάτων και ερεθισμάτων, μια μεγάλη και ξένοιαστη (αλλά και αποφασιστική όταν το καλούσε η ανάγκη της Ιστορίας) παρέα σημάδεψαν την Άλκη Ζέη και σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα της και το στυλ της. Η ταλαιπωρημένη Άλκη Ζέη, που έγινε πολιτική πρόσφυγας στην Τασκένδη στον Εμφύλιο για να μην προδώσει τον σύζυγό της και μετά ξανά με την οικογένειά της στο Παρίσι γιατί δεν άντεχε τα δεσμά της Χούντας.
Σε αυτήν τη συλλογή ενθυμημάτων από τη ζωή της βρίσκονται τα σπάργανα του αυτοβιογραφικού «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» που κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια μετά από αυτήν τη συλλογή. Μικρές αναμνήσεις της αγαπημένης συγγραφέως από τη Σάμο, την οδό Λευκωσίας και την πλατεία Θάσου στην Κυψέλη, από την εξορία στη Μόσχα και στο Παρίσι, άνθρωποι και κατοικίδια, στιγμές και καιροί, εποχές και καταστάσεις. Διερευνητικά, διεισδυτικά, τρυφερά, μελαγχολικά. Αφεθείτε στις ιστορίες της αξεπέραστης αυτής συγγραφέως φορώντας τα αγαπημένα σας παπούτσια και αφαιρώντας κάθε δυσκολία της ζωής σας.
Υπέροχο βιβλίο, έχει την αύρα μιας άλλης εποχής…