Φεύγεις
σε στιγμές αδιάφορες στην ιστορία.
Φεύγεις
σε στιγμές έξω από το χρόνο.
Φεύγεις προς τη σκοτεινή πλευρά του ήλιου
και ενώνεις το σκοτάδι σου μαζί του.
Εκεί που το φως δεν σε καίει
μα ούτε σε εξαγνίζει.
Εκεί που η λύτρωση πονάει
πιο πολύ από τις πληγές σου.
Εκεί που ο νους μετράει το σκοτάδι του
φτιάχνει τη νέα διάστασή του
και συνηθίζει πια να κοιτάζει μέσα του.
Όλα ξεκαθαρίζουν τότε.
Μέσα από τις σκιές της σκέψης
αναβλύζει μια περίεργη ηρεμία.
Είναι τότε, που επιτέλους
αναγνωρίζεις αυτό που είσαι και φιλιώνεις μαζί σου.
Και έρχεται μια γαλήνη και σε αγκαλιάζει
σαν τις μουσικές από τα παιδικά σου χρόνια
όταν χόρευες ανέμελα μέσα στο φως.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Και έρχεται μια γαλήνη και σε αγκαλιάζει
σαν τις μουσικές από τα παιδικά σου χρόνια
όταν χόρευες ανέμελα μέσα στο φως
Πόσο υπέροχο Άννα…. !!
Πολύ ωραίο το ποίημά σου Αννα μου αν και ομολογώ ότι δεν γνώριζα ότι ο ήλιος έχει και σκοτεινή πλευρά (ποιητική αδεία ε;)Τι σου είναι κι’ αυτή η καλπάζουσα φαντασία των ποιητών που άνουν όμορφη τη ζωή μας!
αν εμφανιστηκε το σχόλιο μετον ΑΝΩΝΥΜΟ είμαι η Λένα
Έδωσες μια διαφορετική διάσταση στη φυγή…! Μια φυγή που είναι αδιάφορη για την ιστορία, μια φυγή προς τη σκοτεινή πλευρά του ήλιου!!! Ίσως και να σε κούρασα… μα εγώ δεν κουραστικά κι ούτε θα κουραστώ ποτέ να γράφω πως είναι υπέροχα τα ποιήματά σου Άννα μου!!!
Φεύγεις…
Η φυγή της ψυχής από την καθημερινή αέναη τριβή … και η συμφιλίωση του *είναι με το *εγώ… Το απόλυτο ζητούμενο…
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!!!!!
Σε συγχαίρω. Με άγγιξες. Γνήσια ποιητική έκφραση. Εσωτερικός μονόλογος. Μαζί του άλλαξε κάποιες μοίρες ο κύκλος του απογεύματος.
Εξαιρετικό!!!!
“Μέσα από τις σκιές της σκέψης
αναβλύζει μια περίεργη ηρεμία.” Συμβαίνει συχνά και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα. Μου άρεσε πολύ Άννα!
Μπράβο Άννα. Σ.Καποράνη
Υπέροχη Έλενα πόσο σε ευχαριστώ!!
Είναι όμορφη η σκοτεινή πλευρά του ήλιου Λένα μου ….. ίσως γιατί παλεύει δκληρά με τον πόνο που της δίνει η φωτεινή πλευρά.Χαίρομαι που σου άρεσε!
Δεν θα κουραστώ να σου λέω ευχαριστώ Σοφία μου….. με τιμάς πάρα πολύ…να είσαι καλά!
Μια συμφιλίωση με τις σκιές τις σκοτεινές…για να προχωρήσει κανείς πια με καινούρια ματιά…το απολυτο ζητούμενο πράγματι κυρία Χρυσούλα. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ!
Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά κύριε Πετρουλάκη….. πολλά πολλά ευχαριστώ μόνο…με συγκινείτε!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κυρία Δήμου!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Χριστίνα μου!Να είσαι καλά … σε ευχαριστώ!!
Ευχαριστω πολυ Σοφια!!
Αννα μου …τότε μόνο μπορείς να πεις το φρασάκι που αγαπώ…”Λοιπόν αυτός που γύρευα είμαι”…
ομορφο το ποίημα σου..όπως πάντα
Μάχη μου ναι η αγαπημένη σου φράση …. σε ευχαριστώ αγαπημένη 🙂 σε ευχαριστώ πολύ
Τζένη Μανάκη τι να πω;;;;;Με συγκινείτε… και σας δίνω πάγια εντολή για τους στίχους μου… και ένα μεγάλο ευχαριστώ 🙂
Θα συμφωνήσω με την κ. Τζουγανάκη. ” Λοιπόν αυτός που γύρευα είμαι” . Με την άδειά σου ΄Αννα θα χρησιμοποιήσω και πάλι τούς στίχους ” Φεύγεις
σε στιγμές αδιάφορες στην ιστορία.
Φεύγεις
σε στιγμές έξω από το χρόνο.
Φεύγεις προς τη σκοτεινή πλευρά του ήλιου
και ενώνεις το σκοτάδι σου μαζί του.” σαν προμετωπίδα σ΄ένα κεφάλαιο του μυθιστορήματος που γράφω τώρα. ( Το προηγ. μόλις εκδοθεί θα σου το στείλω) Ευχαριστώ !
Όταν “…επιτέλους
αναγνωρίζεις αυτό που είσαι και φιλιώνεις μαζί σου. “, τότε έχεις κερδίσει το παιχνίδι της ζωής!!!
Σ’ ευχαριστώ για το υπέροχο ποίημά σου!!!!!!!!
Αθηνά μου εγώ σε ευχαριστώ…. πάρα πολύ!!!
;έλεγα να το αποφύγω αλλά είναι έξω έξω στη γλώσσα μου και δεν κρατιέται.Αυτή η συνεχής επανάληψη του ”φεύγεις”μού θυμίζει ένα μου τραγούδι (αν το έχεις ακούσει) όπου επαναλαμβάνεται το …”ήρθες”!!!!
Καμιά φορά η έμπνευση δίνει κάτι απαντήσεις …