Στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου
Αυστηρές επισημάνσεις και απαγορευτικά
καραδοκούν στο δρόμο σου
η κάθε μέρα σύννεφο μουντό
κι ούτε μια υποψία βροχής στον ορίζοντα.
Ο ορίζοντας κρυμμένος
απ΄το οπτικό σου πεδίο ξεχασμένος
τείχη και φυλακή οι μέρες
περνούν σαδιστικά από πάνω σου
σε ποδοπατούν και γίνεσαι μια
μικρή κουκίδα σκόνης, που ούτε
ο αέρας δεν καταδέχεται να σε σκορπίσει.
Και έτσι με τα φρένα αλλοιωμένα
κατρακυλάς ανήμπορος να βρεις μια διέξοδο
και πλάθεις μορφές μέσα από τη σκιά σου
και φανταστικούς φίλους για να σε συμπονέσουν.
Αλλόφρονας, επαίτης
ασήμαντος για τον καιρό να στέκεις
σε κοιτάζω και ο πόνος σου με συντρίβει
το χέρι μου τρεμάμενο σου απλώνω
και μέσα στο σκοτάδι μου -ω ναι δεν είσαι μόνος-
σε προσκαλώ
βλέπω εδώ καλύτερα πια
το φως το αρνήθηκα ξανά
κι έχω με τα χρόνια πια συμφιλιωθεί
με την πλευρά του ήλιου τη σκοτεινή.
-
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Γεμάτη φως η ποίησή σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ!!!!!!!!!!!!!!
Χαίρομαι που το βλέπετε έτσι κυρία Χρυσούλα 🙂 Την καλημέρα μου σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Ιδιαίτερο και προσεγμένο. Πολύ καλό.
Ευχαριστώ πάρα πολύ Βάσω!Την καλημέρα μου!
τείχη και φυλακή οι μέρες
περνούν σαδιστικά από πάνω σου
σε ποδοπατούν και γίνεσαι μια
μικρή κουκίδα σκόνης, που ούτε
ο αέρας δεν καταδέχεται να σε σκορπίσει.
Τι να πω τώρα εγώ;;;Τα είπες όλα εσύ!!!!!
Άννα μου υπέροχο και πάλι το ποίημά σου!!!!! Μπράβο!!!!!! Χαίρομαι πάντα όταν σε διαβάζω και κάθε φορά παίρνω και κάτι μαζί μου… ευχαριστώ πολύ!!!
Εύχομαι αυτό το κάτι που παίρνεις Σοφία μου να σου κάνει μόνο καλό!Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη συντροφικότητα 🙂 Καλημέρα!
… κι έχω με τα χρόνια πια συμφιλιωθεί
με την πλευρά του ήλιου τη σκοτεινή …
Μία συμφιλίωση … που ισοδυναμεί με κατάκτηση ζωής !
Τί να κάνουμε … υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι … κι άλλη ζωή … που η ποίηση αγωνίζεται να μεταμορφώσει !
Όμορφοι στίχοι …
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Παναγιώτη να είσαι καλά!Καλό απόγευμα!
Όπως πάντα υπέροχη Άννα!!
Όπως πάντα με τα όμορφα λόγια σου με συντροφεύεις . Σε ευχαριστώ πολύ Ελενα!!