Στον αργαλειό της μοίρας – Ζωή Οικονόμου

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Στον αργαλειό της μοίρας, η Λάχεσις υφαίνει ποικιλοτρόπως τα μελλούμενα της ζωής της Ζώγιας, κλείνει το μάτι στη χαρά, μα συνάμα στα νήματά της αναμοχλεύει πίκρες, αντάρες, κλάματα.

Η Ζώγια είναι μια νέα, υπάκουη και δυναμική. Κατάγεται από εύπορη οικογένεια και είναι μοναχοκόρη. Ο πατέρας της Μενέλαος, αυστηρός, γκρινιάρης και τσιγγούνης, έχει στην κατοχή του εργοστάσιο καπνού στο Κορδελιό της Σμύρνης και η μητέρα Ρωξάνη, πασχίζει για την ευτυχία της οικογένειας και δη της κόρης της.

Σπούδασε στο παρθεναγωγείο Ομήρειον, είναι πλέον δασκάλα χορού και εργάζεται στο πλευρό του πατέρα της, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις.

Θα γνωρίσει τον Μάνο, έναν γλυκό, όμορφο, και επικοινωνιακό νέο, πολιτικό μηχανικό στο επάγγελμα και ο έρωτας τους θα είναι κεραυνοβόλος. Όμως ο Μάνος ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και εντελώς ξαφνικά και χωρίς καμιά προειδοποίηση, η μεταξύ τους σχέση θα διακοπεί.

Η Ζώγια κλείνεται στον εαυτό της, ‘πενθεί’ τη χαμένη της αγάπη και ελπίζει ότι μια μέρα ο Μάνος θα εμφανιστεί και θα δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις.

 

…πάντα υπάρχει μια καινούρια ζωή για όλους, μας αρκεί να θέλουμε να την ακολουθήσουμε …

 

Θα διαβάσουμε για την πιστή παραμάνα και όχι μόνο Βγενιώ, για ένα προξενιό που φέρνει η Καλλιόπη, για την Αγγελικούλα φίλη καρδιακή της Ζώγιας που γυρίζει στη Σμύρνη μετά από 6 χρόνια, για τον Παντελή τον ψυχογιό της οικογένειας που κρύβει πόθους στην καρδιά του, αλλά και την ιστορία του ‘βαλς της αγάπης’ του χορού που διοργανώνεται κάθε χρόνο στη Σμύρνη.

Η βόλτα στο Καραβάν Σεράι και μια ακόμη στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, οι ‘Αμαζόνες της αμαρτίας’, η Αϊσέ και η τέχνη του φλιτζανιού, η επιθυμία – θηλιά ενός ετοιμοθάνατου πατέρα που θα πάρει σάρκα και οστά και η Ισμήνη που αγαπά με έναν αλλιώτικο τρόπο τον σύζυγό της, βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο κείμενο, περιπλέκουν τις καταστάσεις και τροφοδοτούν τον αναγνώστη αγωνία.

Σειρά έχει ο φίλος του Μάνου Ανδρέας που και αυτός με τη σειρά του ερωτεύεται σφόδρα, ένα μυστικό που βγαίνει από λάθος στόμα μα φτάνει στον σωστό παραλήπτη, ένας καβγάς και μια αποκάλυψη που καίει, ένας πατέρας βράχος που μιλάει στην ψυχή της μονάκριβής του, ένα μικρό πλατινένιο σταυρουδάκι και ένα όμορφο μπλε ζαφείρι που δύσκολα ξεχνάς.

 

…ο έρωτας και η αγάπη, δεν είναι κάτι που μπορείς να σβήσεις με γομολάστιχα…

 

Πόσο πόνο μπορεί να φέρει μαζί του ο έρωτας; Πόσα αγκάθια μπορεί να υπομείνει μια ήδη ματωμένη καρδιά; Πόση θλίψη να σηκώσει στις πλάτες της μια νέα, ερωτευμένη και προδομένη γυναίκα;

Η Ζώγια άλλοτε παλεύει και άλλοτε παραιτείται. Έχει αποκούμπι της την αγκαλιά της Βγενιώς που αγέρωχη στέκει πλάι σε κάθε δυσκολία και τον Παντελή που ως ακοίμητος φρουρός την προστατεύει όπως και όσο μπορεί.

Ακολουθεί η μελαγχολία που χτυπά μια αθώα ψυχή, ο έρωτας που φωλιάζει σε ανυποψίαστες καρδιές, το φιλί της ζωής και το χτύπημα λόγω απερισκεψίας, οι θόλοι μιας σπηλιάς, ένα τραύμα από μαχαιριά, μια πράξη με πυξίδα την τρέλα του έρωτα, η άτακτη φυγή ανάγκης του Παντελή, ένα τρομακτικό όνειρο και μια πολιτισμένη λήξη σχέσεων που σπάει τα δεσμά δυο ανθρώπων.

Κάπου εδώ το σκηνικό της ιστορίας αλλάζει. Ένα περσικό χαλί που χρησιμοποιείται σαν κρυψώνα, ο καλός Αχμέτ που βρίσκεται στην υπηρεσία του πανούργου Οντούρ, ένα καραβάνι στην γεμάτη παγίδες έρημο, η ζωή σε ένα παλάτι, η Εμινέ που γνωρίζει καλά τα διεστραμμένα όνειρα του αδερφού της και ο Σελίμ που ερωτεύεται ξανά, μετά από χρόνια, μας οδηγούν σε μέρη άγνωστα μακριά από τη Σμύρνη που εκεί το σκηνικό είναι απόμακρο, άγνωστο και ξέχειλο κινδύνους.

Λίγο πριν εμφανιστούν οι τίτλοι τέλους, θα γίνουμε μάρτυρες στις συγκρούσεις της Ζώγιας και του Σελίμ, θα αγχωθούμε μπροστά σε μια παράτολμη φυγή από την ασφάλεια, θα γνωρίσουμε τους ληστές της ερήμου που δεν αστειεύονται και θα σκύψουμε το κεφάλι όταν μια σφαίρα και ένα βόλι διαπεράσουν άτυχες σάρκες. 

   

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Ζωής Οικονόμου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…ο έρωτας είναι γιατρός της ψυχής. Χωρίς εκείνη ο έρωτας δε ζει, όσο κι αν πληγώνεται η ψυχή, εκείνος ξέρει να της απαλύνει τον πόνο…

 

Κι όμως, έχουμε ακόμη να διαβάσουμε πολλά. Ένας σταυρός με αρχικά Μ & Ζ, δυο ίδια φυλαχτά σε διαφορετικά σώματα, το μωρό μιας παλλακίδας που θα έχει την τύχη να μεγαλώσει στα πούπουλα και οι αλήθειες που βλέπουν το φως, θολώνουν την κρίση, προξενούν εκνευρισμό και φόβο και όλα πλέον κρέμονται από μια κλωστή.

Πόλεμος, προσφυγιά, απώλειες, είναι μερικά από τα τερτίπια της μοίρας των εναπομεινάντων ηρώων. Ήρωες που σκόρπισαν στους πέντε ανέμους, ήρωες με θλίψη στα μάτια, ήρωες που αποφασίζουν να ενώσουν τις μοναξιές τους, ήρωες, ήρωες, ήρωες.

Ο αργαλειός υφαίνει τους τίτλους τέλους. Τι λέτε θα αφήσει τους ήρωες να χαρούν και να ευτυχίσουν;

Κανείς δεν ξέρει… 

 

 

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Στη Σμύρνη, τη μεγάλη ερωμένη και πλανεύτρα, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν γραφτό να συναντηθούν η Ζώγια και ο Μάνος. Εκείνη μοναχοκόρη αρχοντοπούλα. Εκείνος νέος επιστήμονας. Η πρώτη συνάντηση καθοριστική. Ο έρωτας τους αναπόφευκτος. Όμως η μοίρα επεμβαίνει και ανατρέπει τα όνειρά τους.

Αγαπημένα πρόσωπα που φεύγουν από τη ζωή. Υποσχέσεις που πρέπει να τηρηθούν. Αναπάντητα ερωτήματα. Κρυμμένα μυστικά.

Μια ιστορία γεμάτη ανατροπές που σε καθηλώνει. Μια κατάληξη που ως την τελευταία σελίδα φαντάζει απρόβλεπτη.

Αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Μη φοβηθείς να έρθεις αντιμέτωπος με τη μοίρα. Ρίσκαρε, πάλεψε, κυνήγησε τα όνειρά σου. Στο τέλος… εσύ θα νικήσεις.

Μια αληθινή ιστορία αγάπης που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες και άνθισε στα χρόνια του πολέμου.

 

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

Η Ζωή Οικονόμου γεννήθηκε στη Λάρισα και έχει τρία παιδιά. Η διαδρομή της στα «σοκάκια» της λογοτεχνίας και της ποίησης ξεκίνησε λίγα χρόνια πριν. Συμμετείχε σε μαθητικούς διαγωνισμούς όπου απέσπασε τιμητική διάκριση το ιστορικό δοκίμιο «Αμπελάκια Λάρισας» και πρώτο Πανελλήνιο βραβείο το ποίημα «Ελλάδα μου αιμορραγείς» και το διήγημα «Επιστροφή».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

 

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.

Ακολουθήστε μας

Στιγμιότυπο θανάτου, του Μιχαήλ Άγγελου Αυγερινού

Στιγμιότυπο θανάτου, του Μιχαήλ Άγγελου Αυγερινού

γράφει ο Πάνος Τουρλής Ένας δολοφόνος αρχίζει να σκοτώνει ανθρώπους του υποκόσμου και δυσκολεύει τον αστυνόμο Νίκο Αξιώτη που αναλαμβάνει την υπόθεση. Τι κοινό στοιχείο έχουν οι νεκροί; Ποιος θέλει να τους εκδικηθεί και γιατί; Κι όσο ο αστυνόμος πλησιάζει προς τη...

Ένα βιβλίο όταν ανοίγεις… – Derlatka Caroline

Ένα βιβλίο όταν ανοίγεις… – Derlatka Caroline

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Το σημερινό βιβλίο θα σας καταπλήξει, όπως έκανε και σε μένα! Από τον τίτλο ακόμα, αντιλαμβάνεσαι ότι κρύβει κάτι μαγικό, κάτι συναρπαστικό. Αλήθεια τι γίνεται όταν ανοίγεις ένα βιβλίο και δη ένα παιδικό βιβλίο με μια ξεχωριστή εικονογράφηση?...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

ΒιβλιοκριτικέςΠαιδική λογοτεχνία
Υπόθεση Κόκκινος Φάκελος, της Ελένης Ανδρεάδη (Οι μαχητές του Ντάο #3)
Υπόθεση Κόκκινος Φάκελος, της Ελένης Ανδρεάδη (Οι μαχητές του Ντάο #3)

Υπόθεση Κόκκινος Φάκελος, της Ελένης Ανδρεάδη (Οι μαχητές του Ντάο #3)

Γράφει ο Πάνος Τουρλής

ΒιβλιοκριτικέςΠαιδική λογοτεχνία
Ιχνηλάτες της Ιστορίας 2: Ταξίδι στον χρόνο, της Ευγενίας Μανωλίδου
Ιχνηλάτες της Ιστορίας 2: Ταξίδι στον χρόνο, της Ευγενίας Μανωλίδου

Ιχνηλάτες της Ιστορίας 2: Ταξίδι στον χρόνο, της Ευγενίας Μανωλίδου

Γράφει ο Πάνος Τουρλής

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου