τοβιβλίο.net διαβάζει μαντινάδες και, με ιδιαίτερα ευχάριστη διάθεση,  υποδέχεται το βιβλίο που έχουν γράψει  η Έρικα Τζαγκαράκη και η Στέλλα Τσαϊνη  «Στον αργαλειό της σκέψης μας».

Μαντινάδες που στην κυριολεξία μιλάνε στην καρδιά του αναγνώστη και με την ιδιάζουσα έκφρασή τους αντανακλούν τα αισθήματα, τη σκέψη και τη ζωή του Κρητικού λαού. Μας λένε για τον έρωτα και τον πόνο της αγάπης, τον καθημερινό αγώνα του απλού ανθρώπου, για τον πατέρα και τη μάνα, τον ήλιο, για την αχαριστία, το μίσος και την εκδίκηση. Και για τόσα άλλα… Όλα αυτά που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο.

–

Κάποιοι αγαπούν με τη καρδιά… κάποιοι με το κορμί τους…

 και κάποιοι άλλοι… όπως εγώ… μόνο με τη ψυχή τους….

Έρικα Τζαγκαράκη

–

Φτηνή κλωστή η αγάπη σου…. μα ‘γω… την είχα ‘φάνει….

Και με κουρέλια του καημού… την προίκα μου έχω κάνει….

Στέλλα Τσαΐνη

–

Όταν η ψυχή οδηγεί το χέρι… δημιουργείται η γραφή…

όταν η γραφή δεν είναι «αντιγραφή» …

τότε γίνεται κείμενο… στίχος… ρίμα… μαντινάδα…

όταν μπορείς να αποτυπώσεις τη γραφή σου στο χαρτί… στον τοίχο… στην καρδιά …

τότε να είσαι υπερήφανος για ένα μόνο πράγμα…

Γιατί τελικά… έχεις ψυχή…

…γράφει η Έρικα Τζαγκαράκη

–

Είσαι το μαύρο παρελθόν… που θέλω… και τ’ αρνούμαι…
Πράμα καλό από σένανε… δεν έχω να θυμούμαι…

Λάδι δεν έχει άλλο για μας… τσ’ αγάπης το καντήλι…
Και σιγολιώνω σαν κερί… για σένα… κάθε δείλι…

Ακούγεται στη σιωπή… της μάνας η γλυκιά φωνή…
…απ’ τα στενά του Άδη…
Όσα δεν πρόλαβε να πει… στο λατρεμένο της παιδί….
….μ’ ένα γλυκό της χάδι….

Πατέρα μου μεγάλωσα… κι άκουγα τη φωνή σου…
Τη λύρα σου… που δεύτερη… κόρη ήτανε δική σου…
Μεγάλωσα και άκουγα… τραγούδια μες στο σπίτι…
Κι ένιωθα πως τίποτα… πατέρα δεν μου λείπει…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ… για όσα μου’ χεις δώσει…
Πόσο πολύ σε αγαπώ… θα ‘θελα… να’ χες νιώσει…
Μέσα απ αυτούς τους στίχους μου, θέλω να μάθεις μόνο…
Πως στο παλάτι της ψυχής… σκήπτρο κρατάς και θρόνο…

Έρικα Τζαγκαράκη

–

Καιρό  σου κάνει… και λιχνάς… τ’ ονείρου μου τσι κόπους…
Μα θα γυρίσει μια φόρα… και στους δικούς μου τόπους…

Έριξα πέτρα πίσω μου… στου χωρισμού το γεια σου…
Και βρήκα τρόπο… σκότωσα… για πάντα..το σεβντά σου…

Κρήτη πλανεύτρα τσ’ ομορφιάς….
Έχεις περίσσα  χάρη….
Και σαϊτεύεις τσι καρδιές…
Με το χρυσό δοξάρι….
Νησί στου Αιγαίου τα νερά…
Δεν μοιάζεις με κανένα….
Έχεις σαν κύματα βουνά…
Με ήλιο ξομπλιασμένα….
Βαθιά φαράγγια σχίζουνε…
Τση φύσης σου τα κάλλη…
Και φτερουγίζουν αετοί…
Που δεν πετούνε άλλοι…
Βιόλες από τσι σπάνιες…
Στις πέτρες σου ανθίζουν…
Κι κρυσταλλένιες σου πηγές…
Τρέχουν… και τσι ποτίζουν…
Σαν κοντυλιές βγάνει φωνή…
Το φύσημα του αγέρα….
Και πρίνους  κάνεις και ριγούν…
Τη νύχτα… και τη μέρα…

Στέλλα Τσαΐνη

–

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

–

Η Έρικα Τζαγκαράκη γράφει:

Αρκετές φορές σκέφτομαι ποιο ήταν το έναυσμα που με έκανε να γράψω για πρώτη φορά… Πραγματικά δε θυμάμαι τι με ώθησε να γράψω… Δεν είχε συμβεί κάποιο γεγονός, δεν με είχε επηρεάσει κάτι η κάποιος… Ξαφνικά άρχισα να γράφω… Ήταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, δειλά δειλά σε κάτι λευκώματα, πάνω στα θρανία, στις πρώτες σελίδες των σχολικών βιβλίων… θυμάμαι ότι το πρόχειρο μου ήταν γεμάτο στίχους… Ξέρεις αυτά τα στιχάκια με τις καρδούλες και τα βέλη… Κρίμα που δεν έχω κρατήσει κανένα…

Ο «Αργαλειός της σκέψης μας» υπήρξε για μένα το εισιτήριο για τον μαγικό κόσμο του βιβλίου… Μέχρι εκείνη τη στιγμή έγραφα «άτυπα» θα έλεγα… Έγραφα σε τετράδια, σε μπλοκάκια, στον τοίχο του Facebook… Η μεταφορά των σκέψεων μου σε ένα «αληθινό βιβλίο» ήταν το μεγάλο μου όνειρο και είμαι ευτυχισμένη που το κατόρθωσα!!!!

Η οικογένεια μου, με στήριξε και συνεχίζει να με στηρίζει σ’ αυτή τη διαδρομή… Οι δικοί μου άνθρωποι είναι πάντα δίπλα μου και μου χαρίζουν «Στιγμές»… όμορφες ευτυχισμένες στιγμές που με γεμίζουν με εφόδια για να μπορώ να καταθέτω τη ψυχή μου ανιδιοτελώς…

Μία κατάθεση ψυχής είναι αυτό εδώ το βιβλίο… γεγονότα που είδα, άκουσα, βίωσα ή απλά τα φαντάστηκα χωρίς να έχουν διαδραματιστεί ποτέ…

Στις σελίδες του βιβλίου, πολλοί ίσως και να ταυτιστούν με όσα θα διαβάσουν, μπορεί μέσα από τις μαντιναδές, τους στίχους και τις ρίμες να δουν τη ζωή τους να περνάει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια τους… Έχουν πολύ δύναμη οι λέξεις… αρκεί να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής για να μπορέσεις να τις κατανοήσεις και να τις διαβάσεις με τη ψυχή… στη θέση της καρδιάς…

–

Οι σκέψεις της Στέλλας Τσαΐνη:

Ο “Αργαλειός” ήταν κάτι σαν εξομολόγηση… οι μαντινάδες είναι κάτι σαν εξομολόγηση… στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον… Ό,τι γράφω είναι βιωματικό… είναι καταστάσεις που έχω βιώσει και με έχουν σημαδέψει… Η ίδια η ζωή ήταν ο λόγος που άρχισα να γράφω… η ζωή, ο πόνος, οι πίκρες, η αγάπη, ο έρωτας…  Σε όλες τις μαντινάδες μου γράφω…”Έτσα ‘ναι αυτά”… “Έτσι είναι η ζωή…” και εγώ απλά τα γράφω στης σκέψης το χαρτί… το πετάω κάτω και μπορεί ο περαστικός να το διαβάσει… να διδαχτεί… να πονέσει μαζί μου… να χαρεί… να ταξιδέψει…

“Ένα βιβλίο είναι η ζωή… κι άμα το ‘ποδιαβάσεις…

αν είσαι κι εκατό χρονώ… θα δώσεις εξετάσεις…»

–

Εμείς τις διαβάσαμε όλες και μας άρεσαν πολύ. Φανταστήκαμε μάλιστα κι έναν λυράρη να τις συνοδεύει. Ίσως οι δυο κυρίες να ‘χουν κατά νου κάτι τέτοιο…  Ο ευαίσθητος άνθρωπος συχνά ‘’ντύνει’’ αυτά που σκέφτεται με τη μουσική. Μακάρι! Εμείς θα ‘μαστε εδώ να τις παρουσιάσουμε και τραγουδισμένες. Μέχρι τότε όμως:

Μια μαντινάδα θα σας πω

Κι ας είναι απ’ τη Λαμία

Για δυο κοπέλες κρητικές

Που γράψαν ιστορία

Όμορφα που τα σκέφτηκαν

Και τα ‘δωκαν γραμμένα

Κι ευχή μας είναι από καρδιάς

Με λύρα να ‘ν παιγμένα