Με το δάχτυλο γράφεται πάνω στο ιδρωμένο τζάμι το κάτι που θέλω:
μπορεί ένα κρυφό σ’ αγαπώ που δεν με άφησε η τάξη των
πραγμάτων να πω
και τώρα, μόνος μέσα στο δωμάτιο, αφήνω
την καρδιά μου με την ελευθερία να παίζει
ευτυχισμένη ολότελα. 

Ειπωμένα πια όλα, -αν θες,
χιλιοειπωμένα
κουρασμένα, βαρετά, καθώς
γέρνουν μες τον χρόνο και
τους αφαιρείται η φωνή. 

Και εκείνο που είσαι και εκείνο που είμαι
από μακριά επικοινωνεί
και ό,τι δεν κατάφερε η ατολμία μας το καταφέρνει
αφήνοντας ξωπίσω του όλα εκείνα που ποτέ δεν ήτανε
ερωτικές επαναστάσεις..

_

γράφει ο Στρατής Παρέλης