Το να κλείνομαι στο σπίτι, σκέφτομαι καμιά φορά πως είναι κι αυτό μια λύση, μια εύκολη λύση. Το λέω αυτό εξαιτίας του φόβου που νοιώθω, όταν βρίσκομαι έξω, στους ανθρώπους, σε αντίθεση με την ασφάλεια που με κυριεύει, όταν βρίσκομαι μέσα. Ασφάλεια όμως ανατρεπόμενη σε απροσδιόριστη στιγμή, χωρίς να καταλαβαίνω το πότε και το γιατί. Κυκλοθυμική ασφάλεια που παρέχεται αφ’ ενός από το γεγονός του εγκλεισμού (από τον ίδιο το χώρο του δωματίου μου), αφ’ ετέρου από τη φωτεινή και τη μυστική ψυχή αυτού (το φως και το σκοτάδι).

Πριν συνεχίσω, πρέπει να σημειώσω εδώ ότι αίτιο ανατροπής της προαναφερθείσας ασφάλειας που νοιώθω, όταν βρίσκομαι μέσα στο σπίτι δεν είναι αυτός ο συγκεκριμένος χώρος του δωματίου (αυτός μου παρέχει μόνιμη ασφάλεια), αλλά οι δυο ψυχές του: το φως και το σκοτάδι εναλλασσόμενα. Συνήθως κατά τη διάρκεια της μέρας έχω την ανάγκη του φωτός που μου παρέχει ηρεμία, ενώ τη νύχτα αντίθετα βρίσκω ασφάλεια μέσα στο σκοτάδι. Την μέρα, όταν επιχείρησα να μείνω μέσα στο σκοτάδι του δωματίου μου, ένοιωσα φόβο (ίσως γιατί τότε νοιώθω πιο μόνη), ενώ όταν προσπάθησα να περάσω την νύχτα μέσα στο φως ένοιωσα πάλι φόβο. Τη νύχτα, όταν έχω φως, δεν μπορώ να διαβάσω (πράγμα που κάνω την μέρα), τη μέρα, όταν έχω σκοτάδι, δεν μπορώ να ονειροπολήσω, να αφεθώ σε φαντασιώσεις (πράγμα που κάνω τη νύχτα μέσα στο σκοτάδι).

Πρέπει να διευκρινίσω πως, όταν μιλώ για το φως της μέρας και της νύχτας, αναφέρομαι στο τεχνητό φως, το ηλεκτρικό (μιας και το φως του ήλιου δεν μπαίνει μέσα στο δωμάτιό μου παρά μέσα από τις γρίλιες), καθώς και, όταν λέω σκοτάδι της μέρας, εννοώ το τεχνητό που μου το εξασφαλίζουν τα κλειστά παραθυρόφυλλα.

γράφει η Βασιλική Κουτσανδριά

Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!

Ακολουθήστε μας

Το αγόρι και το μενταγιόν

Το αγόρι και το μενταγιόν

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν όνειρα και φθινοπωρινές μπαλάντες και κάστρα στην άμμο. Και υπήρχε κι ένα αγόρι, του οποίου το όνομα ποτέ δεν συγκρατεί η μνήμη μου, που μπορούσε να εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω προς όφελός του. Αιχμαλώτιζε τα όνειρα μέσα στις μικρές...

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Χορεύανε στη βροχή, το θυμάμαι.Σαν να ’χα γράψει εγώ τη σκηνή.Κι όπως μιλούσαν, ένιωθαν πως μεθάνε.Μα δεν είχανε πιει στάλα κρασί. Κι όπως τ ’αστέρια ψιθύριζαν ευχές,τα μάτια έκλεισε, έλεγε προσευχές.Κάτι γι’ αγγέλους κι όνειρα απατηλά.Κάτι γι’ αντίο και μεθυσμένα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Χορεύανε στη βροχή, το θυμάμαι.Σαν να ’χα γράψει εγώ τη σκηνή.Κι όπως μιλούσαν, ένιωθαν πως μεθάνε.Μα δεν είχανε πιει στάλα κρασί. Κι όπως τ ’αστέρια ψιθύριζαν ευχές,τα μάτια έκλεισε, έλεγε προσευχές.Κάτι γι’ αγγέλους κι όνειρα απατηλά.Κάτι γι’ αντίο και μεθυσμένα...

Η μάνα της Φανής

Η μάνα της Φανής

Τα βήματά μου ακολούθησαν τον μεγαλόσωμο αστυνομικό. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον ακολουθήσω, αλλά έπρεπε να τη δω. Ήθελα να είμαι κοντά της. Πάντα, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, οι κόρες πάνε στις μητέρες τους για να μάθουν τι να κάνουν. Εγώ, σε τι διαφέρω; Δεν είχα...

Αδιαφυλαξία

Αδιαφυλαξία

Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου