28.09.2016

Τα κύμβαλα της Γερονήσου

Με πόδια και χέρια κομμένα κολύμπησα από το απέναντι του Γεωργίου ξωκλήσι
στη Γερόνησο, που αφημένη, ακόμη, στις ανασκαφές
κρύβει τα ιερά των ειδωλολατρών τάματα βαθιά στα σπλάχνα της.
Υπήρχε κάποτε ξωκλήσι λένε εδώ.
Κτίστηκε τότε που ο Απόλλωνας μετοίκησε για πάντα στο άρμα του Φαέθωνα.
Ήρθαν οι ξένοι και φύτεψαν τον Άγιο του μαρτυρίου Σταυρό.
Ένας του Διονύσου ταύρος κουβαλούσε τις πέτρες αναμένοντας κι αυτός
το χυμένο δικό του αίμα.
Δεν είχα χέρια ούτε κερί να ανάψω, μα ούτε και κόλυβα να σκορπίσω
για του Απόλλωνα τους ιερωμένους.
Βράχια που έκοβαν σαν λεπίδα, όπως τα ανθρώπινα λόγια,
πετσόκοψαν τις ακρωτηριασμένες φτέρνες μου.
Είδα τις πέτρες, τα αλμυρά βράχια με τους αφρούς της επιληψίας των λησμονημένων άστρων
να βαφτίζονται στη θάλασσα που χωνόταν μέσα μου
για να ξεπλύνει τη ζωή που απέμεινε.

[…]

γράφει ο Αντρέας Πολυκάρπου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου